της Κέλλυς Σταυροπούλου

Το στυλ των βασιλικών ιπποδρομιών της Βρετανίας.

Είναι το σημαντικότερο γεγονός στο ημερολόγιο κάθε Βρετανού που ανήκει στην υψηλή κοινωνία -ή έστω που θα ήθελε να ανήκει. Είναι η ετήσια συνάντηση ανάμεσα σε μέλη της βασιλικής οικογένειας, αριστοκράτες και κοινούς θνητούς. Τους αθλητές -οι καλύτεροι ιππείς στον κόσμο- δεν τους αναφέρω καν. Προσοχή όμως, η πρόσβαση εδώ παραμένει εξαιρετικά δύσκολη και η πολυπόθητη πρόσκληση εξαιρετικά δυσεύρετη. Εξ’ ου και ο συνωστισμός στους εξωτερικούς χώρους από όσους δεν κατάφεραν να κρατήσουν ούτε φέτος την πρόσκληση στα χέρια τους και παρηγορούνται κατασκηνώνοντας στα γρασίδια για να κλέψουν έστω από απόσταση λίγο από το γκλάμουρ και το allure της εκδήλωσης. Μην πάει ο νους σας σε τυχαίους κατασκηνωτές. Το πάρκινγκ είναι γεμάτο με Bentley ή Rolls Royce και οι μπάτλερ τους έχουν φροντίσει το μενού σε πακέτο που είθισται να περιλαμβάνει καπνιστό σολομό, αστακό και σαμπάνια ή μπύρα. Είναι ίσως το πιο classy πικνίκ που μπορεί να συμβεί.

Δικαίως. Οι ιπποδρομίες του Royal Ascot λαμβάνουν χώρα κάθε Ιούνιο, στο Berkshire της Αγγλίας, συνδυάζοντας την καλύτερη εκδοχή της βρετανικής κουλτούρας και παράδοσης, της μόδας, της αριστοκρατίας και βέβαια του αθλητισμού. Η εναρκτήρια χρονιά τοποθετείται πίσω στο 1711, όταν η Βασίλισσα Άννα εγκαινίασε τον θεσμό με σκοπό να επιλέγει τα πιο γρήγορα άλογα για τους πολέμους. Οι αγώνες διαρκούν 4 μέρες όπου τα φαβορί της παγκόσμιας ιπποδρομίας (άλογα και ιππείς) αναμετρώνται για να νικήσει ο καλύτερος συνδυασμός. Παράλληλα και στο πλαίσιο των αγώνων συμβαίνουν πάρτι, dinners, συναντήσεις, γνωριμίες -όλα με ειδική βαρύτητα. Η πιο σπουδαία μέρα του event είναι φυσικά η πρώτη. Την έναρξη κηρύσσει η Βασίλισσα Ελισάβετ, συνοδευόμενη από τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, η οποία συνηθίζει να καταφτάνει με την πομπή της σε μια ατμόσφαιρα God Save the Queen. Λέγεται ότι το πενταήμερο του Ascot είναι η αγαπημένη της εβδομάδα στον χρόνο και ότι από το 1945 έχει απουσιάσει μόνο δύο φορές, λόγω εγκυμοσύνης στο παρελθόν και πέρυσι λόγω της Covid-19. Άλλωστε η ίδια υπήρξε φανατική και ικανότατη ιππέας. Έχει ιππεύσει στη ζωή της συνολικά 263 άλογα, των οποίων γνώριζε πάντα τα μικρά ονόματα, ενώ όταν ήταν νέα, πριν ξεκινήσουν οι αγώνες απολάμβανε να κάνει και η ίδια έναν γύρο με το άλογο της στο τερέν των ιπποδρομιών του Ascot.

Το στυλ του Άσκοτ

Αρχικά έχουμε πάρει μια καλή γεύση βλέποντας την κλασική ταινία My Fair Lady (1956) για την οποία ο Cecil Beaton σχεδίασε εντυπωσιακά πολλά και όμορφα κοστούμια υπογραμμίζοντας τη σημασία του ρόλου της μόδας και του στυλ στις ιπποδρομίες του Royal Ascot. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το πιο αυστηρό dress code που συναντά κανείς στην Αγγλία ή ίσως στον κόσμο. Οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι και απαράβατοι και πρέπει να διαβάζονται με προσοχή κάθε χρόνο γιατί υπάρχουν μικρές αλλαγές και διαφοροποιήσεις. Τους καταγράφω σχεδόν επιγραμματικά και με αυστηρότητα, σεβόμενη κι εγώ η ίδια το πρωτόκολλο και σχεδόν φοβούμενη μην κάνω κάποιο λάθος: Οι κύριοι υποχρεούνται να φοράνε γκρι, μαύρο ή στην απόχρωση του ναυτικού μπλε φράκο και εσωτερικά γιλέκο και γραβάτα. Τα παπούτσια πρέπει να είναι μαύρα ή γκρι και οπωσδήποτε να συνοδεύονται από κάλτσες. Οι κυρίες πρέπει να φορούν φόρεμα ή φούστα μέχρι το γόνατο ή και πιο χαμηλά. Οι τιράντες της μπλούζας ή του φορέματος απαγορεύεται να είναι στενότερες των 2,5 εκατοστών. Επιτρέπονται και τα γυναικεία κοστούμια -αρκεί να συνδυάζονται το χρώμα και η ύφανση στο παντελόνι και το σακάκι-, ενώ τα τελευταία χρόνια μπήκε στις επιλογές και η ολόσωμη φόρμα. Απαγορεύονται δια ροπάλου οι διαφάνειες, τα στράπλες, τα ρούχα που αφήνουν εκτεθειμένη την κοιλιά και τα ζιβάγκο. Βασική προϋπόθεση για όλους και έμβλημα του Royal Ascot είναι το καπέλο. Οι άντρες μάλιστα επιτρέπεται να το βγάλουν μόνο σε εσωτερικούς χώρους (εξαίρεση στην ιστορία του θεσμού μια χρονιά που το Λονδίνο έβραζε από τον καύσωνα τις μέρες τις διοργάνωσης και επέτρεψαν για λίγο στους κυρίους να απομακρύνουν σακάκια και καπέλα). Όσο για τα γυναικεία καπέλα, είναι τoμεγάλο highlight. Εδώ επιτρέπεται ή μάλλον επιβάλλεται η extravaganza. Με μόνη προϋπόθεση η extravaganza της κάθε κυρίας να έχει πλάτος μίνιμουμ 10 εκατοστά. Η αλήθεια είναι ότι το καπέλο ως στιλιστική ένδειξη ευγενούς καταγωγής, εδώ αναβιώνει όμορφα. Ένας από τους λόγους που οι Βρετανοί απολαμβάνουν τόσο το συγκεκριμένο event είναι και αυτός. Αν και η πριγκίπισσα Diana φόρεσε κάθε είδος καπέλου και σε κάθε περίσταση, δεν κατάφερε να απενεχοποιήσει τη χρήση του, η οποία εδώ αντίθετα επιβάλλεται.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι αιώνες πίσω, όταν η Βασίλισσα Άννα εγκαινίασε τη διοργάνωση, δεν υπήρχε κανένα απολύτως dress code. Η ιστορία λέει ότι το ενδυματολογικό πρεστίζ ως προϋπόθεση εισόδου στο Royal Ascot το καθιέρωσε το 1800 ο Δανδής Beau Brummell, φίλος του μελλοντικού βασιλιά Γεωργίου IV. Ο ίδιος ετοιμαζόταν 5 ώρες και καθάριζε τα παπούτσια του με σαμπάνια γιατί θεωρούσε ότι έτσι θα γυαλίσουν περισσότερο. Ο ίδιος έπεισε και τον βασιλιά ότι για να παρίσταται κάποιος στις ιπποδρομίες του Ascot πρέπει οπωσδήποτε να φοράει συγκεκριμένη ενδυμασία η οποία να καταδεικνύει την αριστοκρατική του καταγωγή.

Βιωσιμότητά και συνείδηση

Η φετινή διοργάνωση παρήλθε και χάσαμε την ευκαιρία μας να παραστούμε. Ίσως την χάσουμε και του χρόνου. Ωστόσο είναι ανακουφιστικό και μόνο σαν σκέψη ότι στον αιώνα μας δεν χρειάζεται να καθαρίσει κάποιος τα παπούτσια του με σαμπάνια για να πάει κάπου. Αντ’ αυτού φαίνεται ότι η «τάση» είναι εκ διαμέτρου διαφορετική. Οι οδηγίες στο επίσημο site του Royal Ascot για τη φετινή εκδήλωση είχαν μια νέα προσέγγιση. «Συνώνυμο του ατομικού στυλ και των νέων ενδυματολογικών τάσεων, ο στιλιστικός οδηγός του Royal Ascot φέτος γιορτάζει τη βιωσιμότητα και την τέχνη των ενσυνείδητων αγορών»: έγραφε συγκεκριμένα και λίγο πιο κάτω προέτρεπε τους επισκέπτες να μην αγοράσουν αναγκαστικά κάτι καινούριο, αλλά να ανατρέξουν στην γκαρνταρόμπα τους και να φορέσουν κάτι που ήδη έχουν. Όσο για τα αξεσουάρ, έλεγε ότι καλό θα ήταν να αγοραστούν από bazaar φιλανθρωπίας, vintage μπουτίκ ή brands που ακολουθούν τους κανόνες της βιώσιμης μόδας. Τα συμπεράσματα δικά σας και «ας κερδίσει το καλύτερο άλογο», που λένε και οι Βρετανοί.