του Χρήστου Ζαμπούνη

Το όνειρο κράτησε ένα καλοκαίρι. Το καλοκαίρι του 1985. Μόλις έξι εβδομάδες ήρκησαν σε δύο εφήβους, τον 18χρονο David και τον 16χρονο Alex, για να ερωτευθούν και να αποχωρισθούν βιαίως και δραματικώς.

Δεν είναι λίγοι οι σινεφίλ που θα αναζητήσουν, λόγω θεματολογίας, ομοιότητες με το αριστούργημα του Luca Guadagnino «Να με φωνάζεις με το όνομά σου», «Call me by your name». Η διαφορά με την ταινία του Francois Ozon έγκειται εκτός από την κινηματογραφική γραφή των δύο κορυφαίων Ευρωπαίων δημιουργών, και στην πιο «σκοτεινή» προσέγγιση του Γάλλου. Αφετηρία του «Été 85» είναι ένα βιβλίο, το «Dance on my Grave» του Aidan Chambers, το οποίο ο Francois Ozon διάβασε όταν ήταν 17 ετών. Θα μπορούσε να ήταν η πρώτη του ταινία, αλλά ήταν η εικοστή δεύτερή του, με την ηλικιακή ωριμότητα του σκηνοθέτου να μην αποτελεί εμπόδιο στην νεανική ματιά του.

Όσοι υπήρξαν έφηβοι την δεκαετία του ’80, θα ενθουσιασθούν με τα tubes, όπως αποκαλούν οι υπήκοοι του Μακρόν τα hits, δηλαδή τις μουσικές επιτυχίες της εποχής. Όσοι, δε, είναι νεώτεροι θα ταξιδέψουν σε μία ηλικία όπου η αναζήτησις της ελευθερίας είναι υπέρτατο αγαθό. «Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο», είναι η φράσις-κλειδί του έργου που εκστομίζει ο υπέροχος Benjamin Voisin που υποδύεται τον David.