του Απόστολου Κοτσάμπαση

Η δεύτερη καταδίκη του πρώην Γάλλου Προέδρου Nicolas Sarkozy για υπέρβαση προεκλογικών δαπανών με παράνομο τρόπο, στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα σε ότι αφορά τον τρόπο που λειτουργούν οι θεσμοί σε μια σημαντική χώρα του Δυτικού Κόσμου. Αιώνες μετά το περίφημο ρηθέν «L‘État, c‘est moi» (το κράτος είμαι εγώ) του Λουδοβίκου IΔ’ , aka Le Roi Soleil και 120 χρόνια μετά την ατιμωτική για τη γαλλική δικαιοσύνη υπόθεση Dreyfus , έρχεται η απόφαση για τον Sarkozy, μεταφραζόμενη και ως «ουδείς υπεράνω του νόμου». Αν και εκ πρώτης όψεως μπορεί να ερμηνευθεί ως σύμπτωμα πολιτικής παρακμής -και είναι-, ο συμβολισμός της απόφασης αποκτά και μια ευρύτερη σημασία λόγω της συγκυρίας κατά την οποία συμβαίνουν ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ενισχύει το διεθνές προφίλ της Γαλλίας, ως μιας χώρας που δε διστάζει να «εκκαθαρίσει» τα του οίκου της, ώστε απρόσκοπτα να συμμετάσχει και να πρωταγωνιστήσει στο υπό αναδιαμόρφωση διεθνές σύστημα.