του sir Taki Theodoracopulos

Νέα Υόρκη- Δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν με το όνομα «Οθέλλος», σίγουρα όχι στη Βενετία και ούτε στην Κύπρο, αλλά ίσως να υπάρχουν άνδρες με αυτό το όνομα στην Αφρική. Ο μόνος που αναφέρεται ως Οθέλλος, αλλά πάντα πίσω από την πλάτη του, ήταν ο σπουδαιότερος Ρώσος, ο Alexander Pushkin. «Τόσο ζηλιάρης όσο ο Οθέλλος αλλά δύο φορές πιο σκοτεινός», ήταν αυτό που έλεγαν για τον μεγάλο ποιητή οι κακές οι γλώσσες στο δικαστήριο. Ο Pushkin είχε έναν προπάππου στρατηγό που ήταν Αιθίοπας. Θα επιστρέψω στον Οθέλλο σε λίγο, αλλά πρώτα λίγα λόγια για τη συζυγική ζήλια και τον Pushkin. Ο ποιητής άρχισε να ζηλεύει από νωρίς αφότου παντρεύτηκε την όμορφη αλλά κοκέτα Natalia επειδή αυτή φλέρταρε ακίνδυνα, παρ’ όλα αυτά καταστροφικά. Το αθώο φλερτ μπορεί να είναι διασκεδαστικό στη Βρετανία, όπου οι άνδρες ενδιαφέρονται περισσότερο στο να σκοτώνουν πτηνά και να πιάνουν αλεπούδες, αλλά όχι αν πρόκειται για θερμόαιμους Ρώσους.

Έτσι φτάνει η ιστορία μας στον αλήτη και υιοθετημένο γιο του Δανού πρέσβη, George D’Anthes, που βρέθηκε στη μέση. Το παλάτι είχε γεμίσει από κουτσομπολιά καθώς ο D’Anthes χόρευε ασταμάτητα με τη Natalia και φλέρταρε μαζί της απροκάλυπτα. Ο Pushkin τον προκάλεσε αμέσως σε μονομαχία, αλλά ο Δανός πρέσβης προσπάθησε να τον καθησυχάσει και έβαλε τον γιο του να ζητήσει από την Ekaterina, αδερφή της Natalia, να τον παντρευτεί. Σύντομα ο D’Anthes έγινε κουνιάδος του Pushkin.Ο Τσάρος έκλεισε την υπόθεση. Ο ποιητής δεν πτοήθηκε ωστόσο και δικαιολογημένα. Τον προκάλεσε ξανά και παρουσιάστηκε έτοιμος για μονομαχία χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο δειλός D’Anthes -αστυνομικός και εξοικειωμένος με τα όπλα- έριξε πρώτος, τραυματίζοντας θανάσιμα τον «Μέγα Αλέξανδρο». Όπως οι περισσότεροι δειλοί, ο D’Anthes έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα και πέθανε στο Παρίσι στις αρχές του 20^ου αιώνα.

Άσχημα μέχρι τώρα τα πράγματα όσον αφορά την ερωτική ζήλια. Σίγουρα συνέβη στον Pushkin, που θα έπρεπε να ξέρει τα πάντα για τον Οθέλλο και αυτό τον ψυχοπαθή χοίρο Ιάγο ο οποίος τουλάχιστον εισέπραξε την ανάλογη τιμωρία. Τώρα ο Οθέλλος είναι ξανά στην επικαιρότητα, αλλά όχι ότι οι Αμερικανοί μαθητές ανακάλυψαν τώρα ξαφνικά τον Shakespeare. Στον αντίποδα, θεωρούν ότι έργα του δεν θα πρέπει να διδάσκονται επειδή στο πρόσωπό του βρίσκουν όλα αυτά που σιχαίνονται και αρέσουν σ’ εμένα, αλλά το ξέρουμε ήδη αυτό. Όχι, ο λόγος που βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα είναι επειδή στο Πανεπιστήμιο του Michigan, ένας Κινέζος καθηγητής έδειξε στα «ευαίσθητα» παιδιά μια ταινία του Οθέλλου με πρωταγωνιστή τον Laurence Olivier. O Larry εμφανίστηκε ως μελαγχολικός Μαυριτανός με μαύρο μέικ-απ. Οι φοιτητές προσβλήθηκαν και έγινε χαμός. Η ειρωνεία είναι ότι ο καθηγητής που έδειξε την ταινία ήταν ο ίδιος θύμα της Πολιτιστικής Επανάστασης της Κίνας και είχε βασανιστεί από τους Κόκκινους Φρουρούς.

Σκηνή από την ταινία “Othello” (1965), με πρωταγωνιστή τον Laurence Olivier.

Όχι ότι τέτοια πράγματα έχουν μεγάλη σημασία στα παιδιά του σήμερα. Ήταν τόσο θυμωμένα που ξέχασαν να καταβροχθίσουν χάμπουργκερ με τριπλό μπιφτέκι και πολύ κέτσαπ μαζί με γιγάντιου μεγέθους κόκα κόλα. Ο καθηγητής Sheng είναι 66 ετών και γεννημένος στην Κίνα, αλλά οι δικαιολογίες και οι συγγνώμες του μετά το συμβάν ήταν παρόμοιες με αυτές ενός Νούβιου σκλάβου. Αυτά προκάλεσαν νέα οργή. Το ότι ζήτησε συγγνώμη θεωρήθηκε «εμπρηστικό» και άφησε τους μαθητές να αισθάνονται «άβολα και ανασφαλείς». Ένας ανώτερος υπάλληλος με το όνομα Sammy Sussman συνέδεσε το συμβάν και με άλλες κατηγορίες στο Twitter, οπότε μπορείτε να μαντέψετε τι επακολούθησε.

Αυτό το παράλογο φαινόμενο συμβαίνει και στη Βρετανία, και είμαι σίγουρος ότι υπήρξαν χειρότερες περιπτώσεις γελοίων απαιτήσεων από κακομαθημένους φοιτητές, εκτός από το γεγονός ότι εδώ στην Αμερική παίρνει τη μορφή ταξικής πάλης περισσότερο απ’ ό,τι στις υπόλοιπες χώρες. Δεν έχει καμιά σχέση με τα ηθικά δικαιώματα, έχει να κάνει με τη νέα ελίτ εναντίον όλων αυτών από την μεσαία τάξη της Αμερικής που αποτελούσαν κάποτε τον πυρήνα της δημοκρατίας. Τώρα έχουμε την ανίερη συμμαχία των media, της Ακαδημίας του κινηματογράφου, της Wall Street και της Silicon Valley που ελέγχει τα πράγματα. Αυτή η εχθρική άρχουσα τάξη είναι νέα αλλά αποφασισμένη να εξαφανίσει εκείνο το είδος του ατόμου που ψήφισε τους Reagan, Obama και Trump, μεταξύ άλλων. Η «αφύπνιση» είναι η μέθοδος αλλά και το όπλο που έχει αντικαταστήσει το σταλινικό μεταμεσονύκτιο χτύπημα. Με «αφυπνισμένο» το ιππικό που επιτίθεται, τη μαζική μετανάστευση, τη θεσμοθετημένη αντι-λευκή έχθρα και τη λογοκρισία της τεχνολογίας, η φαρέτρα των όπλων ενισχύεται.

Αρκετά ζοφερή εκτίμηση, το παραδέχομαι, αλλά με την κατάρρευση της πνευματικής έρευνας χάρις στην πανεπιστημιακή «γκεστάπο», ο περισσότερος κόσμος κρατά το στόμα του κλειστό στο φόβο μήπως «ακυρωθεί». Είναι ειρωνικό αλλά ήμουν από τους πρώτους που «ακυρώθηκα» περίπου δεκαπέντε χρόνια πριν, όταν σε ένα debate στην Oxford Union είπα ότι «αυτά μπορεί να πάθεις με λίγη δίαιτα» σε μια Αμερικανή μαθήτρια που παραπονιόταν ότι σχεδόν κόντεψε να πεθάνει από την πείνα κατά τη διάρκεια του τυφώνα Katrina. Ήταν παχύσαρκη. Με γιούχαραν και με προσέβαλαν μακρυμάλληδες με μούσια, ειδικά όταν μετά το τέλος του debate τους αποκάλεσα «NOCDs» (Not our class, dear). Όλοι οι εμπλεκόμενοι με αντιμετώπισαν ως παρία, κάτι που ήταν αρκετά χρήσιμο. Συμμετείχα σε τέσσερα debate στην Union, κέρδισα στα τρία, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις γνώρισα δύο υπέροχες γυναίκες, με τις οποίες πήγα για δείπνο και για clubbing στο Λονδίνο μετέπειτα. Ήμουν τότε ήδη μεγάλος στα χρόνια και ήταν γελοίο να κυνηγάω φοιτήτριες. Στην πραγματικότητα, η «ακύρωση» λειτούργησε ως «μάνα εξ ουρανού»: το φτηνό λουλούδι που πρόσφερε η Ένωση, το μη φαγώσιμο φαγητό και η αλαζονεία των ανδρών που δεν έχουν βγει ποτέ έξω στον κόσμο, αλλά νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, έκαναν την «ακύρωσή» μου μια χαρούμενη περίσταση. Οπότε, «ακυρωμένοι» όλοι του κόσμου ενωθείτε, δεν έχετε τίποτα να χάσετε παρά μόνο την παρέα βαρετών ανθρώπων με δύσοσμη αναπνοή και κακές ιδέες. Yippee!