του Χρήστου Ζαμπούνη

Εάν υπάρχει κάτι που μου έμεινε από την συγκινητική –υπό την ετυμολογική έννοια– έναρξη κινήσεως-εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝ.ΑΛ., αυτό δεν ήταν άλλο από την δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου: «Η ανανέωσις δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά ιδεών».

Ορισμένοι κακοπροαίρετοι φίλοι μου έσπευσαν να επισημάνουν ότι η φράσις δεν είναι δική του, αλλά κάποιου συμβούλου του, τούτο όμως δεν αναιρεί την σημασία της υιοθετήσεως. Είναι αλήθεια ότι παρατηρώντας τόσα χρόνια το «commerce des hommes», κατά τον Balzac, έβλεπα νέους ανθρώπους με γηρασμένες ιδέες, όπως και το αντίθετο.

Το αποτέλεσμα στην κάλπη της προηγουμένης Κυριακής έδειξε ότι οι ψηφοφόροι του Κινήματος Αλλαγής δεν επείσθησαν από την νεανική ιδεολογία του υιού του ιδρυτού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Σε αυτό, ίσως να συνέτεινε μία υφέρπουσα απέχθεια προς την οικογενειοκρατία και το κληρονομικό δικαίωμα. Ίσως, πάλι, και να μην βοήθησε η ίδια η υποψηφιότης του Γ.Α.Π.

Προτάσσοντας την εμπειρία έναντι του «άκαπνου» αντιπάλου του, ο «πορφυρογέννητος» θύμισε σε αρκετούς το Καστελόριζο και τα επακολουθήσαντα Μνημόνια. Σε εμένα θύμισε μία φράση του Oscar Wilde: «Εάν θέλει κανείς να ξαναβρεί τη νιότη του αρκεί να επαναλάβει τα λάθη της».