του Χρήστου Ζαμπούνη

Την είδηση δημοσίευσε πρώτη η ΕΣΤΙΑ, προ δεκαπενθημέρου, κάνοντας το θέμα λίγο πιο θελκτικό, με την πληροφορία ότι η βασιλομήτωρ της Ισπανίας έχει ήδη αγοράσει μία ιδιωτική κατοικία στο νέο «Hilton». Την προηγούμενη εβδομάδα ανεκοινώθη επισήμως πως το ιστορικό ξενοδοχείο των Αθηνών θα λάβει νέα μορφή, κρατώντας ένα μέρος από τα έως τώρα δωμάτιά του, τα οποία φυσικά θα αναμορφωθούν, προσθέτοντας όμως 50 ιδιωτικές κατοικίες, κατά τα πρότυπα του «Carlyle» της Νέας Υόρκης.

Ωσάν να μην έφθαναν αυτές οι αλλαγές, η ιδιοκτήτις εταιρεία, συμφερόντων του Αχιλλέως Κωνσταντακόπουλου και του Olayan Group, σε πλήρη σύμπνοια με τον Όμιλο Hilton συνεφώνησαν στο νέο όνομα του εγχειρήματος, που δεν είναι άλλο από το «Conrad». Kατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε ακόμη μία δυσκολία, μετά το «Zonar’s», που λέγεται «Athenee», και τον Βασιλικό Κήπο, που έγινε Εθνικός, να φορτώσουμε τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας με μία νέα ονομασία.

Ας μου επιτραπεί να προσθέσω και εγώ μία μικρή χαριτωμένη ψηφίδα στα πολυσέλιδα αφιερώματα που γίνονται αυτό το διάστημα, και δικαίως, για το κορυφαίο αυτό τοπόσημο της πρωτευούσης. Συνέβη στο μακρινό 1987. Γευματίζαμε στο brasserie Lipp, με τον καθηγητή Στρατή Ανδρεάδη, τον άνθρωπο που συνδέεται με την ανέγερση του «Hilton». Ήμασταν οι τρεις μας, με την αγαπημένη του Ντορέτ Καραϊωσήφογλου. Είχε περάσει μία δεκαπενταετία από τότε που ο παλαιός του φίλος και μετέπειτα άσπονδος εχθρός του Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε κρατικοποιήσει, εκτός από τις τράπεζές του (Εμπορική, Ιονική κ.ά.), τις ασφαλιστικές του εταιρείες, τα διυλιστήρια και άλλες βιομηχανίες, καθώς και το ξενοδοχειακό του καμάρι, το «Hilton».

Διαλέγω μία από τις πολλές ιστορίες σχετικά με το ξενοδοχείο που εδιηγήθη εκείνο το βράδυ. Ένα καυτό αυγουστιάτικο μεσημέρι, είχαν ραντεβού οι αρχιτέκτονες Βουρέκας, Βασιλειάδης, Στάϊκος με τον Μόραλη και τον Τσαρούχη, στην αίθουσα «Τερψιχόρη», για να πάρουν γρήγορες αποφάσεις επειδή είχαν πέσει έξω στους χρόνους. Έφθασαν όλοι στην ώρα τους, ελέω και της παρουσίας του καθηγητού, εκτός του Τσαρούχη. Όταν ο τελευταίος έφθασε καταϊδρωμένος, είπε το αμίμητο: «Συγγνώμη για την καθυστέρηση, κύριε Ανδρεάδη, αλλά σήμερα είχε τόση ζέστη που ούτε αδελφή δεν κουνιόταν!».