του sir Taki Theodoracopulos

Ένας ρεβιζιονιστής-ιστορικός-ανθρωπολόγος-αναρχικός, του οποίου το όνομα δεν έχει σημασία επειδή τα έργα του βασίζονται σε προσωπικά υποθετικά συμπεράσματα και προκαταλήψεις, υποστηρίζει επίμονα σ’ ένα βιβλίο που συνέγραψε λίγο καιρό προτού πεθάνει, ότι η γεωργία ευθύνεται για τη θλιβερή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ανθρωπότητα τη σήμερον ημέρα. Σύμφωνα με τον αποθανόντα, οι τροφοσυλλέκτες ζούσαν ευτυχισμένοι σε ομάδες αλλά μετά ανακαλύφθηκε η γεωργία και οδήγησε με τη σειρά της σε πλεονάσματα, στην αύξηση του πληθυσμού, στην ιδιωτική ιδιοκτησία, στη δημιουργία φυλών, πόλεων, ηγετών και τυράννων, γραφειοκρατών και βασιλιάδων, στον καπιταλισμό και η λίστα συνεχίζεται.

Θα μπορούσα να του πω τόσα πολλά, και δεν είμαι και τόσο έξυπνος συγκριτικά με τον αποθανόντα που θεωρείται ένας διανοούμενος σουπερ σταρ απ’ αυτούς τους μουσάτους αριστερούς που φορούν σανδάλια με κάλτσες, γνωστοί σε όλους κι ως ακαδημαϊκοί. Ο αναρχικός βιρτουόζος ισχυρίζεται ότι πολύ πριν από τους Αθηναίους, στη Μεσοποταμία, τα συμβούλια και οι συνελεύσεις είχαν πραγματική δύναμη και εξουσία. Άλλος ένας έξυπνος, εγώ ο μεγάλος μελετητής κλασικών συγγραφέων, αμφισβητώ τη συγκεκριμένη θεωρία έχοντας ως αντεπιχείρημα τη φιλία μου με τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. «Αυτές οι ιστορίες προέρχονται από απατεώνες που διασπείρουν fake news με σκοπό το κέρδος, και θα υπάρχουν πάντα», σύμφωνα με τους τρείς αυτούς σοφούς Έλληνες. Διαβάστε τους NY Times, την Washington Post και το CNN, και τα υπόλοιπα αριστερά media για απατεώνες.

Οποιαδήποτε θεωρία, όσο περίεργη και γελοία κι αν είναι, είναι άχρηστη γι’ αυτούς που διψούν για δημοσιότητα, οπότε δεν θα συνεχίσω λέγοντας τώρα για το πόσο δημοκρατικά χειρίζονταν τις υποθέσεις τους οι υπέροχοι άνθρωποι στη χώρα του Ταρζάν. Αυτό που θα κάνω όμως είναι να επαινέσω την επιλεκτική δημοκρατία, το πιο αγνό σύστημα κατά την άποψή μου. Όχι αρκετά αργότερα από τότε που ο Jimmy Carter εκκένωσε τον Λευκό Οίκο, σε ένα αρκετά θορυβώδες νεοϋρκέζικο πάρτι, τον ρώτησα όσον αφορά την επιλεκτική δημοκρατία. Ήμουν μεθυσμένος, αλλά η ερώτησή μου είχε βάση: «Γιατί πρέπει ένας βίαιος ναρκέμπορος να έχει το ίδιο δικαίωμα ψήφου με έναν σπουδαίο γιατρό ή επιστήμονα που έχει ωφελήσει την κοινωνία»; «Ενδιαφέρουσα ερώτηση», απάντησε ο Jimmy, λίγο πριν κάνει νόημα στα άτομα της ασφάλειάς του να με απομακρύνουν κόσμια.

Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν αμφιβολίες, ούτε οι Βρετανοί μέχρι πρόσφατα. Κάποιος θα έπρεπε να δείξει ότι είναι υπεύθυνος πολίτης προτού κερδίσει το δικαίωμα της ψήφου. Καθώς γράφω, στη Νέα Υόρκη, η πολιτεία αποφάσισε δια νόμου ότι οι μη εγγεγραμμένοι πολίτες θα μπορούν να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές. Έχετε υπόψιν σας ότι με την επιλεκτική δημοκρατία δεν εννοώ ελιτίστικη δημοκρατία, όπου ειδικά συμφέροντα θα ασκούν πιέσεις για ελεύθερο εμπόριο, διενέργεια πολέμων, πολιτική ορθότητα και ανοιχτά σύνορα. Αντίθετα, η επιλεκτική δημοκρατία χρησιμοποιεί την εξουσία για να προωθήσει τα συμφέροντα του λαού αντί γι’ αυτά της Silicon Valley που γεμίζει τα ταμεία της Ουάσιγκτον. Πώς όμως λειτουργεί η επιλεκτική δημοκρατία; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, αλλά θα προσπαθήσω: Δεν υπάρχει κάποιο άλλο σταθερό μοντέλο δημοκρατίας εκτός απ’ αυτό της αρχαίας Αθήνας που μου έρχεται στο μυαλό, αλλά η πραγματική δημοκρατία για μένα λαμβάνει μέρος στα μικρά χωριά της Ελβετίας, όπου οι ντόπιοι αποφασίζουν τι δρόμους να φτιάξουν, το πώς οι κατοικίες θα πρέπει να μοιάζουν και ποιοί φόροι θα πρέπει να επιβάλλονται και σε ποιους. Πρόσφατα, μια αριστερή κυβέρνηση στη Βέρνη ξεκίνησε να επιβάλλει υψηλούς φόρους σε περιοχές που μέχρι πρότινος κουμάνταραν από μόνες τους τις δικές τους υποθέσεις. Οι καλοί άνθρωποι, οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι δηλαδή, έφυγαν και τη θέση τους πήραν πλούσιοι Άραβες απατεώνες και Ρώσοι ολιγάρχες. Καταλάβατε τι εννοώ; Η επιλεκτική δημοκρατία δουλεύει άψογα σε χωριά και μικρές πόλεις όπου ο καθένας γνωρίζει καλά το τι πρέπει να γίνει.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι η έννοια της δημοκρατίας όπως την αντιλαμβανόμαστε στη Δύση είναι μια απάτη. Ειδικά εδώ στην Αμερική, όπου τα ανοιχτά σύνορα λειτουργούν σαν ανοιχτοί δίοδοι για το εμπόριο ναρκωτικών και για τους εγκληματίες, όπου η ελευθερία του τύπου σημαίνει αριστερόστροφη τοξική λάσπη που διανέμεται στα media και το διαδίκτυο, κι όπου οι προσπάθειες ελέγχου της παιδικής πορνογραφίας συνιστούν ανελευθερία έκφρασης. Δεν υπάρχει κάποιο σταθερό μοντέλο δημοκρατίας πάνω στο οποίο μπορώ να στηριχθώ, καθώς εκδηλώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά το ελβετικό μοντέλο είναι αυτό στο οποίο θα πρέπει να στοχεύουν οι ΗΠΑ, αλλά στην πράξη κάνουν το εντελώς αντίθετο. Οι πολιτείες των ΗΠΑ θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ακυρώνουν οποιονδήποτε ομοσπονδιακό νόμο με τον οποίον διαφωνούν. Ας συνεχίσω να ονειρεύομαι…

Η απειλή για την ελευθερία από τα μονοπώλια της Silicon Valley που προωθούν «προοδευτικές» ιδέες θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και να κατασταλεί σαν τον παροιμιώδη λυσσασμένο σκύλο. Δεν θα πρέπει να επιτραπεί στον «αφυπνισμένο προοδευτισμό» να αντικαταστήσει τη θρησκεία, την οικογένεια και τον ανδρισμό. Δεν θα πρέπει να επιτραπεί στο Facebook να ελέγχει την κοινή γνώμη και τις ειδήσεις, ειδικά τώρα που η εταιρεία παραδέχτηκε ότι ο έλεγχος δεδομένων των χρηστών που η ίδια χρησιμοποιεί, είναι στην πραγματικότητα απλώς «άποψη».

Γνωρίζουμε τώρα ότι η βιομηχανία ελέγχου προσωπικών δεδομένων χρηματοδοτείται από σκληροπυρηνικούς αριστερούς όπως ο George Soros, μεροληπτικούς δισεκατομμυριούχους που σιχαίνονται το παρελθόν μας όσο σχεδόν κι έναν μη στημένο αγώνα. Η αμεροληψία είναι πλέον μια άγνωστη λέξη για τους νέους δημοσιογράφους, που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου με σκοπό να βλέπουν μόνο την ποικιλομορφία ή την έλλειψή της. Κάτι που μας φέρνει στον σουρεαλιστικό κόσμο της παραπληροφόρησης όπου τον ελέγχουν τύποι της κοινωνίας μας σαν τους Zuckerberg, Dorsey και Soros. Αυτός ο κόσμος είναι η απόλυτη τυραννία, η νίκη του κακού έναντι του καλού, το τέλος του σπουδαιότερου πολιτισμού, αυτού της Χριστιανικής Ευρώπης και της Αμερικής.