του sir Taki Theodoracopulos

GSTAAD—Ποιος άραγε ήταν αυτός που είπε ότι οι καλοί τρόποι εξαφανίστηκαν μαζί με την ασπρόμαυρη τηλεόραση; Στην πραγματικότητα εγώ ήμουν, αφού είδα κάποιους βλάκες να ανεβοκατεβαίνουν τον κεντρικό δρόμο του Gstaad. Αυτό έγινε πέρυσι, αλλά τα κακά νέα είναι ότι αυτή τη χρονιά οι κάτοικοι της Slobovia (φανταστική χώρα) ήρθαν για να μείνουν. Έχετε υπόψιν σας, η Alexandra κι εγώ είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε ένα πάρτι με 50 καλεσμένους για να γιορτάσουμε τα πενήντα χρόνια της «υποδούλωσής» μου, αλλά ήρθε η Όμικρον κι έβαλε φραγμό στα σχέδιά μας. Η σκηνή στο γκαζόν και η μπάντα oompah ακυρώθηκαν, και το φιάσκο της Παραμονής Πρωτοχρονιάς μετατράπηκε σε μικρή υπόθεση. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν ακόμη μερικοί άνθρωποι που δεν ασπάζονται τη διαδικτυακή κουλτούρα του σήμερα, αυτή του θυμού, της ασυδοσίας και της συνεχούς χρήσης της λέξης «fuck».

Για παράδειγμα: Αυτή την εβδομάδα έλαβα δύο ευχαριστήρια γράμματα από δύο παλιούς μαθητές του Lawrenceville που ήρθαν στο χριστουγεννιάτικο πάρτι μου στη Νέα Υόρκη. Ο Mark και ο Andrew είναι ψηλοί, εμφανίσιμοι και προφανώς ανατράφηκαν με τον σωστό τρόπο, επειδή στη σημερινή εποχή ένα ευχαριστήριο γράμμα είναι το ίδιο σπάνιο όσο μια παρθένα στο Las Vegas. Οι δυο τους μόλις είχαν φτάσει όταν ο John Paulson μπήκε με την όμορφη φιλενάδα του. Την περικύκλωσαν όπως πλησίαζαν τα πάντσερ στη Δουνκέρκη. Ο John κι εγώ συνηθίζαμε να συχνάζουμε μαζί κάθε βράδυ στα καλά χρόνια του Au Bar. Έκτοτε χαθήκαμε λίγο και στοιχημάτισε κατά των στεγαστικών δανείων του 2008 και έβγαλε 20 δισεκατομμύρια. Ναι, 20 δισεκατομμύρια δεν θα μπορούσαν να τύχουν και στον καλύτερο άνθρωπο. Περιττό να πω, πολλοί Νεοϋορκέζοι αναζητούν τώρα την παρέα του, αλλά ο John Paulson παραμένει το ίδιο cool που ήταν και πριν βγάλει τα δισεκατομμύρια. Οι περισσότεροι στο πάρτι μου δεν είχαν ιδέα το ποιος ήταν, κι αυτό του έκατσε καλά.

Αργά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς εδώ στις Άλπεις, ο Geoffrey Moore, ο αδερφός του Christian, και η όμορφη γυναίκα του Christian, Lara, με επισκέφθηκαν και είχα μια συζήτηση νωρίς το ξημέρωμα με τη Lara, της οποίας ο πατέρας, παρεμπιπτόντως, είναι ένας σπουδαίος άνδρας και μας διαβάζει. Σε αντίθεση με εμένα, τα αδέρφια Moore δεν βρίσκονται στο Gstaad με μισή καρδιά. Αναφέρθηκα στο γεγονός ότι ο γιος ενός μεγάλου Μεξικάνου ναρκέμπορου έχει εγκατασταθεί στο χωριό και μοιράζει δώρα όλων των ειδών σε όλους. «Ο μπαμπάς σας, ο James Bond τους κυνηγούσε όλους αυτούς» είπα. «Βλακείες», απάντησε ο Geoffrey. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ένας ελεγκτής εισιτηρίων στο ski lift έλαβε ένα χρυσό Rolex ως δώρο επειδή τον βοήθησε να μπει και μια γυναίκα κτηματομεσίτης πήρε πολλά περισσότερα βοηθώντας τον να βρει ένα όμορφο μέρος να ζει. Αλλά μετά ο Μεξικάνος, που ανοιχτά προτιμά τα αγόρια από τα κορίτσια, διαμοιράζει τον πλούτο, κάτι που λειτουργεί πολύ καλά στην Ελβετία. Εάν είναι αυτός που νομίζω, τον συνάντησα όντας αρκετά μεθυσμένος αργότερα εκείνο το βράδυ, στο σπίτι ενός φίλου. Ήταν μεγαλόσωμος και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ξανθός και έδινε εντολές. Είχα μια επιθετική διάθεση, που δεν έχω ποτέ όταν είμαι τσαντισμένος, και εκείνος έκανε κάπως πίσω όταν προσπάθησα να μπλέξω σε καυγά. Ένα πράγμα που προέκυψε από τον καβγά που ποτέ δεν έγινε είναι ότι η αγένεια βρίσκεται σε άνοδο.

Κοιτώντας τριγύρω, ακόμη κι εδώ στην ειρηνική Ελβετία, φαίνεται ότι πολλοί που απλά την επισκέπτονται, μένουν σιωπηρά οργισμένοι, όποτε πώς να ανταποκριθεί κάποιος σε έναν κόσμο κι έναν πολιτισμό χωρίς ευγένεια; Όταν ήμουν παιδί, οι τρόποι ήταν εξίσου σημαντικοί με τα ήθη, στην πραγματικότητα είχαν βαρύτερη σημασία. Στη σημερινή Αμερική η ασέβεια και η αγένεια είναι τρόπος ζωής, παρά τις ατάκες τύπου «να έχεις μια όμορφη ημέρα». Το να είσαι αγενής σήμερα θεωρείται από πολλούς και ως ντομπροσύνη, με τις γυναίκες να γίνονται επιθετικές ή να καυχιούνται ότι είναι λεσβίες, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι χοντροκομμένοι άνδρες κάποτε καυχιόντουσαν ότι είχαν επιτυχίες στο κρεβάτι. Βασικά, πρόκειται για έλλειψη ντροπής όσο και αξιοπρέπειας. Από την εποχή του Σωκράτη, η έννοια των αποδεκτών αξιών αμφισβητήθηκε από τα λαμπρά μυαλά, αλλά ο «αφυπνισμένος» φασισμός του σήμερα απειλεί τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα. Αντίθετα με το να μαθαίνουν πράγματα που αφορούν την ιστορία και το παρελθόν μας, οι σημερινοί νέοι διδάσκονται για τις ευαισθησίες των ισχνών μειονοτήτων που καθορίζουν την πραγματικότητα των πολλών.

Υπάρχει μια θεωρία ότι οι μαθητές αναπτύσσουν μια μεγαλύτερη ικανότητα ενσυναίσθησης έναντι των άλλων διαβάζοντας μυθιστορήματα παρά παρακολουθώντας επιστημονικά μαθήματα. Συμφωνώ μ΄ αυτό αλλά είμαι η μειονότητα. Πιστεύω ότι παρακολουθώντας μαθήματα λογοτεχνίας κάνει ένα νεανικό μυαλό πιο ανθρώπινο, όσο η επιστήμη το κάνει πιο «ρομποτικό» με λιγότερη ηθική διορατικότητα. Η πλειοψηφία θεωρεί ό,τι η επιστήμη βελτίωσε τον κόσμο με έναν τρόπο που κανένας άλλος κλάδος γνώσης δεν θα μπορούσε. Αυτό είναι αλήθεια, ωστόσο αυτές οι σπουδές οδήγησαν το Facebook, το Twitter και το διαδίκτυο να επισκιάσουν όλα αυτά τα ιατρικά βήματα.

Τι σχέση έχουν τα μαθήματα λογοτεχνίας και επιστήμης στα σχολεία με την αγένεια για την οποία παραπονιέμαι; Τα πάντα. Δεν έχω δει ένα άτομο που να έχει διαβάσει το «The Western Canon» να είναι χυδαίος και αγενής αλλά μπορώ εύκολα να φανταστώ έναν άνθρωπο που περνά τον χρόνο του κοιτώντας έναν υπολογιστή να μετατρέπεται σε ένα αντικοινωνικό φρικιό σαν τον Dorsey και τον Zuckerberg. Ξέρω, ξέρω, είναι ακραίο αλλά ο «καθηγητής» Taki φημίζεται περισσότερο για τις προκαταλήψεις του παρά για την ουσία της λογοτεχνίας. Όπως ακριβώς αυτό που έγραψα έχει λίγη σημασία, το ίδιο συμβαίνει και με το γεγονός ότι οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο αγενείς, ακόμη και σε αυτό το κάποτε ειρηνικό χωριό των γαλαζοαίματων και των καλοπροαίρετων. Θα σας δω στο μάθημα.