του Patrick J. Buchanan

Όταν έφτασε στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Χριστού για να αποτίνει τα σέβη του στον υπερ-εθνικιστή Vladimir Zhirinovsky, που πέθανε λόγω Covid-19, o Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin κουβαλούσε ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα. Ο άνθρωπος πίσω του κρατούσε έναν χαρτοφύλακα. Αυτός ο χαρτοφύλακας φαίνεται ότι είναι η ρωσική έκδοση του αντίστοιχου που κουβαλά μαζί του πάντα ένας στρατιωτικός ακόλουθος των Προέδρων των ΗΠΑ κι έχει μέσα τους κωδικούς για την εκτόξευση στρατηγικών πυρηνικών όπλων.

Ο Γάλλος Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ’ είχε πάνω στο κανόνι του την επιγραφή «Ultima Ratio Regum» – «Το τελευταίο επιχείρημα των Βασιλιάδων». Στην εποχή μας, τα πυρηνικά όπλα είναι η τελευταία λύση των εθνών-κρατών. Κι αυτό που έλεγε ο Putin έχοντας από πίσω του τον βοηθό με τον χαρτοφύλακα, ήταν ότι αντί να αποδεχτεί την ήττα και την ταπείνωση στον πόλεμο της Ουκρανίας, μπορεί να καταφύγει στη χρήση τακτικών ατομικών όπλων. Κι ο Putin δεν είναι ο μόνος που μας υπενθυμίζει τη χρησιμότητα του να κατέχεις πυρηνικά όπλα και την ανοησία να τα εγκαταλείπεις.

Το 1991, όταν η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε σε 15 έθνη, η πρόσφατα ανεξαρτητοποιημένη Ουκρανία ήλεγχε το δικό της μεγάλο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων. Κατόπιν εντολής των ΗΠΑ και με αντάλλαγμα τις εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ, το Κίεβο τα παράτησε και τα έστειλε όλα πίσω στη Ρωσία. Η Ουκρανία ζει σήμερα με τις συνέπειες αυτής της απόφασης. Είναι θύμα της επιθετικότητας της Ρωσίας, όσο οι ΗΠΑ αναρωτιούνται το τι θα κάνουν για να βοηθήσουν το Κίεβο, έχοντας επίγνωση όμως ό,τι η Ρωσία διαθέτει εκατοντάδες τακτικά πυρηνικά όπλα, κάτι για το οποίο ο Putin έχει προειδοποιήσει ό,τι σε περίπτωση πραγματικής κρίσης, μπορεί να χρησιμοποιήσει.

Η Ουκρανία βρίσκεται σε αυτή την κρίση επειδή η Μόσχα έχει το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο, ενώ η Ουκρανία παραιτήθηκε από τα δικά της πυρηνικά τη δεκαετία του ‘90. Ο κόσμος σίγουρα λαμβάνει υπόψιν του αυτό το γεγονός. Η Νότια Κορέα βασίζεται στα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ για να αποτρέψει μια πυρηνικά οπλισμένη Βόρεια Κορέα. Η Σεούλ βασίζεται επίσης στις ΗΠΑ για αντίποινα προς τον Βορρά σε περίπτωση που χρησιμοποιήσουν πυρηνικά έναντι του Νότου. Και το θέμα δεν είναι ακαδημαϊκό. Πρόσφατα, η Pyongyang προειδοποίησε ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με τον Νότο, τα πυρηνικά της όπλα θα χρησιμοποιηθούν «από την αρχή του πολέμου».

Η Σεούλ πρέπει σήμερα να παρατηρεί την Ουκρανία σαστισμένη. Γιατί εκεί οι ΗΠΑ υπολογίζουν προσεκτικά εάν τα όπλα που στέλνουν για να βοηθήσουν την Ουκρανία να πολεμήσει για την εθνική της κυριαρχία παραβιάζουν την κόκκινη γραμμή της Μόσχας. Θα μπορούσε η Νότια Κορέα να περιμένει αντίστοιχη εύνοια από τις ΗΠΑ σχετικά με τα όπλα που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει για να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα από τον οπλισμένο με πυρηνικά Βορρά;

Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση στις ΗΠΑ, 71% των Νοτιοκορεατών υποστηρίζει την απόκτηση του δικού τους οπλοστασίου πυρηνικών όπλων. Επίσης, η Κίνα παρατηρεί ό,τι οι ΗΠΑ επηρεάστηκαν από το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας όσον αφορά το ποια όπλα θα στείλουν και ποια όχι στην Ουκρανία. Στο Πεκίνο, αυτή η ερώτηση είναι υπό συζήτηση: Εάν οι Αμερικανοί, που δεν είναι υποχρεωμένοι να υπερασπιστούν την Ουκρανία, εμποδίζονται από την απειλή πολέμου της με πυρηνικά οπλισμένης Ρωσίας όσον αφορά το τι εξοπλιστική βοήθεια θα στείλουν στην Ουκρανία, θα εμποδιστούν παρομοίως από την αντίστοιχα οπλισμένη Κίνα στην περίπτωση που εισβάλει στην Ταιβάν; Η Κίνα μπορεί σύντομα να δοκιμάσει την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ στα στενά της Ταιβάν. Διότι, όπως ακριβώς και με την Ουκρανία, έτσι και η Ταιβάν δεν έχει καμία συμμαχία που να υποχρεώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να την υπερασπιστούν.

Στην Ανατολική Ασία, τα έθνη που είναι πιο εχθρικά απέναντι στις ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους – Ρωσία, Κίνα, Βόρεια Κορέα – έχουν όλα πυρηνικά όπλα. Αλλά κανείς από τους φίλους και τους συμμάχους των ΗΠΑ στην Ανατολική Ασία —Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ταιβάν, Φιλιππίνες, Αυστραλία— δεν έχει πυρηνικά όπλα. Όλοι βασίζονται στις ΗΠΑ για την πυρηνική αποτροπή. Παρατηρώντας τους περιορισμούς που οι ΗΠΑ έχουν θέσει όσον αφορά τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, τι σκέφτονται άραγε τώρα; Σκεφτείτε τη Μέση Ανατολή. Τώρα το Ιράν επαναδιαπραγματεύεται την επιστροφή στη συμφωνία για τα πυρηνικά όπλα του 2015. Βάσει αυτής της συμφωνίας, χορηγήθηκε στο Ιράν απαλλαγή από τις κυρώσεις και επιστροφή στην παγκόσμια οικονομία. Ως αντάλλαγμα, η Τεχεράνη δεσμεύτηκε να μην δοκιμάσει ή να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και να ανοίξει τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις για επιθεώρηση με σκοπό να αποδείξει ό,τι συμμορφώνεται με τη συνθήκη.

Γιατί το Ιράν, το οποίο έχει την ικανότητα να αξιοποιεί το ουράνιο αλλά ποτέ δεν το έχει κάνει, έχει εγκαταλείψει τις δοκιμές και την κατασκευή πυρηνικών όπλων; Το Ιράν φαίνεται να έχει φτάσει στο συμπέρασμα ό,τι η ασφάλειά του θα κινδύνευε περισσότερο παρά θα ενισχυόταν εάν επιδίωκε να δοκιμάσει μια πυρηνική συσκευή που προετοιμάζει την κατασκευή βόμβας. Μια δοκιμή πυρηνικών όπλων, εάν ήταν επιτυχής, θα οδηγούσε το Ιράν στην πιθανότητα πολέμου με το πυρηνικά οπλισμένο Ισραήλ, και την πιθανή καταστροφή όλων των πυρηνικών του εγκαταστάσεων από τις ΗΠΑ.

Εάν το Ιράν κατασκεύαζε μια βόμβα, οι Τούρκοι και οι Σαουδάραβες μπορεί να ακολουθούσαν σύντομα και το Ιράν του Ayatollah θα ήταν λιγότερο ασφαλές απ’ ό,τι είναι σήμερα. Οι Πέρσες του Ιράν, σε τελική ανάλυση, αποτελούν μειονότητα σε μια αραβοκρατούμενη Μέση Ανατολή, και οι Σιίτες του Ιράν δεν είναι παρά ένα κλάσμα του αριθμού του σουνιτικού αραβικού πληθυσμού. Αυτό που έδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η ευαλωτότητα του να μην έχεις πυρηνικά όπλα. Η Ταιβάν και η Νότια Κορέα, ιδιαίτερα, θα πρέπει να το λάβουν υπόψη αυτό το μάθημα.