του Απόστολου Κοτσάμπαση

Μπροστά το Μικρολίμανο, νωρίς, πρωί Κυριακής, με τα κατάρτια από τα σκάφη να υψώνονται
δίπλα το ένα με το άλλο, άρωμα θάλασσας, αρχή του καλοκαιριού, αίσθηση μοναδική. Ένα
ξύλινο yacht βγαίνει σιγά προς τα ανοιχτά. Τα πανιά του λευκά, καμπυλώνονται από το
ελαφρό αεράκι. Η εικόνα αυτή «ντυμένη» με τη μουσική από το εισαγωγικό κομμάτι από την
ταινία «Το Αγκίστρι», να ακούγεται δυνατά, πάντα μου έφερνε κάτι σαν νοσταλγία μιας εποχής
εντελώς διαφορετικής. Νότες με cosmopolitan allure.

Η μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου, κορυφαίο soundtrack κατά τη γνώμη μου, ενεργοποιεί
αναμνήσεις και τις μεταφέρει με έναν εξαιρετικό τρόπο στο σήμερα.

Ο Κλέαρχος Κονιτσιώτης υπήρξε ένας παραγωγός του κινηματογράφου ο οποίος είχε το βλέμμα
του στραμμένο προς το εξωτερικό, επιδιώκοντας τη διεθνή προβολή των ταινιών του. Στο
πλαίσιο αυτό μια ημέρα είπε την υπόθεση της ταινίας «Το Αγκίστρι» στον Χατζηνάσιο, με τον
οποίο ήταν φίλοι, και ζήτησε να του γράψει ένα θέμα ερωτικό, ένα καταδίωξης και ένα
αγωνίας. Ο συνθέτης διάβασε το σενάριο και ξεκίνησε να γράφει τη μουσική χωρίς να έχει δει
την ταινία. Η πλοκή αφορούσε σε κοσμοπολίτικη ίντριγκα με ένα ερωτικό τρίγωνο, η οποία
εξελίσσεται κατά τη διάρκεια μιας ιστιοπλοϊκής regatta, πάνω σε ένα yacht στο Αιγαίο και τα
ελληνικά νησιά, κάποιο καλοκαίρι. Πρωταγωνίστρια ήταν η εκρηκτικήBarbara Bouchet και η
σκηνοθεσία του Ερρίκου Ανδρέου. «Το Αγκίστρι» έκανε μεγαλύτερη επιτυχία διεθνώς απ’ ότι
στην Ελλάδα. Ενδεικτικός και ο τίτλος του άρθρου που διαβάζετε «El Gancho», από την
ισπανόφωνη εκδοχή της. Το διεθνές καστ συμπλήρωναν οι Günther Stoll στο ρόλο του έλληνα
κροίσου, ο Robert Behling ως ο αντίζηλος playboy εραστής που σχεδιάζει τη δολοφονία του
μαζί με την όμορφη γυναίκα του. Από ελληνικής πλευράς έπαιζαν οι Σοφία Ρούμπου, Γιώργος
Κυρίτσης και Ντίνος Καρύδης.