του Χρήστου Ζαμπούνη

Ο πληθωρισμός δεν πλήττεi μόνον την παγκοσμιοποιημένη Οικονομία, αλλά και την Μυθοπλασία, όπως ονομάζονται οι τηλεοπτικές σειρές. Τι να πρωτοπρολάβει να παρακολουθήσει ο δύσμοιρος τηλεθεατής ανάμεσα στον «Σασμό», την «Γη της Ελιάς» ή τον «Παράδεισο των Κυριών», για να αναφέρω μόνον τρία εγχώρια σήριαλ. Στην περίπτωση, δε, που είναι κανείς συνδρομητής στην Nova, την Cosmote ή το Netflix, το πεδίο επιλογής διευρύνεται. Οι προτάσεις είναι χιλιάδες, εάν συνυπολογισθούν οι νέοι παίκτες στις πλατφόρμες streaming, όπως η Apple, η Amazon ή η Disney.

Aπό την Γαλλία μάς έρχεται ένας αέρας δροσιάς και πρωτοτυπίας στην καθημαγμένη από την επαναληπτικότητα κατηγορία των αστυνομικών κωμωδιών. «H.P.I.» σημαίνει κάποιον που έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Στην περίπτωσή μας πρόκειται για μία νοικοκυρά με τρία παιδιά από δύο συζύγους και έναν ανυπόφορο χαρακτήρα. Μία σειρά συμπτώσεων φέρνουν την Morgan Alvaro στο αστυνομικό τμήμα της Lille, όπου η έξυπνη διοικητής, αντιλαμβανόμενη τις ικανότητές της, της προτείνει να αναλάβει έναν άτυπο συμβουλευτικό ρόλο. Η Alvaro μισεί την Αστυνομία, διότι την θεωρεί υπεύθυνη για τον θάνατο-εξαφάνιση του πατέρα του πρώτου της παιδιού. Με άνω του 40% σταθερή μέση τηλεθέαση, από 7,8-9,2 εκατ., το «H.P.I.» έσπασε όλα τα ρεκόρ στις δύο σαιζόν που προεβλήθη πέρυσι και εφέτος, στο δίκτυο TF1. Η επιτυχία, ως εικός, έδωσε το «πράσινο φως» για έναν τρίτο κύκλο. Σε όσους δεν έχουν εξοικείωση με την γαλλική πραγματικότητα, ίσως ορισμένες καταστάσεις τούς ξενίσουν, όπως ο τρόπος με τον οποίο ενδύεται και ομιλεί η πρωταγωνίστρια – η υπέροχη κατά κόσμον Audrey Fleurot. Η είδησις ότι το αμερικανικό δίκτυο ABC αγόρασε τα δικαιώματα της εν λόγω σειράς για να την «αμερικανοποιήσει», ίσως εμπνεύσει τους διευθυντές Προγράμματος των ελληνικών διαύλων, ούτως ώστε να χαμογελάσει λίγο το χείλι μας, ύστερα από τόσες βεντέτες και φονικά.

Εδώ σταματώ, διότι θα προδώσω την πλοκή.