Του Χρήστου Ζαμπούνη

Από το πρώτο επεισόδιο της Ιταλικής τηλεοπτικής σειράς, ο νους του Έλληνος τηλεθεατού πηγαίνει στην «17 Νοέμβρη». Οι ομοιότητες με τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες», τις περίφημες «Brigade Rosse», είναι πασίδηλες. Ένα ερώτημα που προκύπτει, είναι γιατί δεν γυρίσθηκε ακόμη σε ταινία, ή σε serial η δική μας εκδοχή της ένοπλης πάλης. Οι γείτονες αντιθέτως, με αρκετή γενναιότητα σκύβουν πάνω στην πρόσφατη, τραυματική, εν πολλοίς, ιστορία τους. Ο στρατηγός Dalla Chiesa είναι άλλωστε ο ήρωάς τους, ο άνθρωπος που με την μεθοδικότητά του, διέλυσε την πιο επικίνδυνη ίσως τρομοκρατική οργάνωση της Ευρώπης.

Όταν ολοκλήρωσε, όχι αλώβητος, την επιτυχή δραστηριότητα του, μετετέθη στην Σικελία, για να αντιμετωπίσει έναν άλλον αντίπαλο, πιο επικίνδυνο από την Μαφία. Οι αρετές της παραγωγής της RAI έγκεινται σε τρεις παράγοντες. Ο πρώτος είναι η άρτια σκηνοθεσία. Ο δεύτερος το δυνατό κάστ, με ερμηνείες που αφήνουν αποτύπωμα στη μνήμη. Ο τρίτος το αρχειακό υλικό του κρατικού διαύλου που εμπλουτίζει την πλοκή. Έχοντας παρακολουθήσει και άλλες αντίστοιχες Ιταλικές σειρές όπως το «Il Traditore», «La Porta», «Gomorrah», ή ακόμη το «Suburra», με πρωταγωνιστές κυρίως μέλη της Cosa Nostra, ο Στρατηγός μας, όπως είναι η ελληνική απόδοσις ξεχωρίζει διότι μας παρουσιάζει το αφήγημα από την πλευρά της Αστυνομίας και των λειτουργών της.

Την ώρα που στην χώρα μας γίνονται αποκαλύψεις για διεφθαρμένους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ και σχέσεις τους με την Greek Mafia, η προβολή της εν λόγω σειράς ίσως ήταν χρήσιμη για την επιμόρφωση των στελεχών των Δυνάμεων Ασφαλείας. Η έννοια του καθήκοντος που τόσο υπερασπίσθη κατά την διάρκεια της καριέρας του ο Στρατηγός Carlo Alberto Dalla Chiesa, είμαι βέβαιος ότι δύναται να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμησιν.