Του Χρήστου Ζαμπούνη

Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, όπως λέγαμε παλαιότερα, όταν οι επικοινωνίες ήσαν ενσύρματες, μία φωνή με Queen’s English προφορά με ρωτούσε εάν θα με ενδιέφερε να γράψω ένα άρθρο για την Μύκονο. Η χρονική στιγμή συνέπιπτε με ένα μπαράζ δημοσιευμάτων στον διεθνή Τύπο, μετά την απρόκλητη επίθεση στον αρχαιολόγο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων Μανώλη Ψαρρό. Απήντησα καταφατικώς, και το πολυσέλιδο αφιέρωμα της βρεταννικής επιθεωρήσεως «The Tatler» θα κυκλοφορήσει στο τεύχος Ιουλίου. Παρένθεσις άξια υπομνήσεως. Το μηνιαίο περιοδικό με την σημερινή του ταυτότητα εξεδόθη το 1901, ενώ προϋπήρχε ως τίτλος από το 1709. Απευθύνεται στην υψηλή τάξη του Ηνωμένου Βασιλείου, με τους αναγνώστας να αποτελούν de facto τους δυνητικούς επισκέπτες της Νήσου των Ανέμων. Την ώρα που γράφω τούτες τις γραμμές έχουν περάσει 2,5 μήνες από το συμβάν και οι εξελίξεις που μεσολάβησαν είναι καταιγιστικές. Έκτακτο υπουργικό συμβούλιο με την συμμετοχή επτά υπουργών, αποστολή περίπου εκατό δημοσίων λειτουργών, ανακριτών, αστυνομικών, πολεοδόμων και υπαλλήλων του υπουργείου Περιβάλλοντος, αυτοψίες, πρόστιμα και κατεδαφίσεις.

Καθημερινώς αναγιγνώσκουμε στα εγχώρια Μέσα, για λουκέτα σε περιώνυμα beach-bars ή ακόμη για εφόδους σε βίλλες για πάρτυ με εισιτήριο. Η παρουσία του κράτους στο κυκλαδίτικο νησί με τους 2.000.000 τουρίστες ετησίως, είναι πλέον ισχυρή, κάτι που ίσως δεν θα συνέβαινε εάν ο ηθικός αυτουργός της κακοποιήσεως του αρχαιολόγου που εχειρίζετο δεκάδες κατασκευαστικές υποθέσεις διενοείτο ότι δεν κτυπάμε τα «ιερά και τα όσια» της πατρίδος. «Οι αρχαιότητες στην Ελλάδα είναι ιερές. Είναι ο πυρήν της ψυχής των σύγχρονων Ελλήνων», έγραψα, μεταξύ άλλων, στο άρθρο. Ενδομύχως θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τον εν λόγω «εγκέφαλο», διότι χωρίς αυτόν ίσως κυβερνούσε ακόμη η παρανομία στον επίγειο τούτο παράδεισο, ο οποίος έγινε στο διάβα του χρόνου, «πρεσβεία» του Μαμωνά, του βασιλέως του χρήματος, των «πλουτούντων», όπως τους ονόμαζε χαρακτηριστικώς ο Ιωάννης Χρυσόστομος.