Το Hotel Chelsea, ένα 12όροφο βικτοριανό μεγαθήριο από κόκκινα τούβλα με ανθισμένα μπαλκόνια στη Δυτική 23η Οδό στο Μανχάταν, ήταν το ψηλότερο κτίριο στη Νέα Υόρκη όταν άνοιξε το 1884. Μέχρι τη δεκαετία του 1950 είχε αποκτήσει φήμη ως ένα ιστορικό μποέμ καταφύγιο για συγγραφείς, ζωγράφους, ηθοποιούς, rockstars, τοξικομανείς, και επαναστατημένους νέους της εποχής. Ο πολύχρωμος θρύλος αντέχει, αλλά μετά από 11 χρόνια αντιδικιών και ανακαινίσεων άνοιξε ξανά, μάλλον, ως πολυτελές ξενοδοχείο.

Ευτυχώς, το Chelsea, όπως είναι γνωστό, δεν έχει χάσει από τη γοητεία του. Οι μεγάλοι δημόσιοι χώροι του ξενοδοχείου, τα 125 δωμάτια και οι 30 σουίτες του ξενοδοχείου έχουν επανασχεδιαστεί από τους σημερινούς ιδιοκτήτες, τους Sean MacPherson, Ira Drukier και Richard Born, ένα τρίο του οποίου τα προηγούμενα μοντέρνα έργα ξενοδοχείων στο Μανχάταν περιλαμβάνουν το Jane, το Bowery και το Maritime. «Τελικά παρασυρθήκαμε από τον ρομαντισμό του κτιρίου και θέλαμε να το αποκαταστήσουμε, όχι να το καταστρέψουμε», λέει ο ΜακΦέρσον, ο φωτογενής πενήντα και κάτι frontman του γκρουπ, ο οποίος έχει διατηρήσει την αγορίστικη ωραία εμφάνιση και τον αέρα του Καλιφορνέζου σέρφερ.

Η πολυτελής μεταμόρφωση του Hotel Chelsea θα ολοκληρωθεί σύντομα με την προσθήκη σπα και γυμναστηρίου στον τελευταίο όροφο. Το αν το συχνά εντοπιζόμενο φάντασμα του Dylan Thomas θα ενωθεί με τους επισκέπτες του ξενοδοχείου για μια βουτιά στο τζακούζι μένει να φανεί.