του Γιάννη Βαλαβάνη

Μερικές φορές με καταλαμβάνει μία μανία κατανάλωσης ή δε ξέρω πως αλλιώς να σας το εξηγήσω, κάτι σα να θέλω να δοκιμάσω κάτι το ιδιαίτερο, το σπάνιο ή το άγνωστο, κάτι το διαφορετικό. Το επεξεργάζομαι συνήθως στον ύπνο μου τη προηγούμενη νύχτα και οργανώνω την επόμενη  γευστική δοκιμή. Αυτές οι απολαύσεις βέβαια είναι πολύ ιδιωτικές, έως πάρα πολύ, δηλαδή μόνος. Ένεκα της φύσης των προϊόντων και παρότι δε θα με έλεγες ούτε τσιγκούνη, ούτε πολύ μοναχικό τύπο, το αντίθετο θα έλεγα, αυτά που θέλω να δοκιμάσω στις συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι πλέον μοναδικά, ίσως και  συλλεκτικά, και προτιμώ πιο ιδιαίτερες καταστάσεις.

Κάποιοι φίλοι με έχουν συμβουλέψει να τα πουλήσω αλλά όσο και αν το σκέφτομαι τόσο και πιο πολύ απομακρύνομαι από αυτή την ιδέα, στο κάτω κάτω το χρήμα δεν είναι το παν. Η μπίλια του νυχτερινού διαλογισμού της προηγούμενης, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, έκατσε στο Glenfiddich Caoran.  Ένα όχι και τόσο γνωστό malt από τη κοιλάδα των ελαφιών, όχι τόσο σαν όνομα, αλλά περισσότερο σαν είδος. Σαν 12αρι malt της σειράς των Glenfiddich πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα κλασικά αποστάγματα του οίκου του William Grand από τις πηγές των Highlands με ήπιες δρύινες νότες, αλλά με έντονα φρουτώδη αρώματα και κρεμώδη γλυκιά επίγευση – που είναι το χαρακτηριστικό του.

Πρόκειται για μια φιάλη που παρουσιάστηκε το 2003 και η παραγωγή της σταμάτησε το 2009. Ήταν κάτι το ιδιαίτερο πριν από 20 χρόνια μιας και τα Extra Peated Malt δεν ήταν και τόσο διάσημα όσο στις μέρες μας. Το όνομα του παραπέμπει σε αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό του, Caoran στη Σκωτσέζικη παραδοσιακή διάλεκτο των Gaelic σημαίνει έντονα τυρφώδες με την ένταση του κάρβουνου και της τύρφης που χρησιμοποιούνται στην απόσταξη, “Peat Ember”. Όπως και το όνομα του αποστακτήριου, Glenfiddich, που βρίσκεται στο Dufftown του Speyside από το 1886, στα Gaelic σημαίνει η Κοιλάδα των Ελαφιών.

Ας φύγουμε όμως από τα ιστορικά ουίσκι για να πάμε στα επετειακά πούρα που κυκλοφόρησε η Cohiba το 2016 για τα 50 χρόνια της σε μόλις 1966 συλλεκτικούς υγραντήρες των είκοσι τεμαχίων ο καθένας, σημαδιακό νούμερο για την εξίσου σημαδιακή χρονιά για την εταιρεία. Πρόκειται για ένα μοναδικό πούρο τόσο σε ποιότητα όσο και σε διαστάσεις με μία Vitola που προεπαναστατικά κυκλοφορούσε αλλά στη συνέχεια σταμάτησε η παραγωγή της. Από ποια φάμπρικα κυκλοφορούσε δε γνωρίζω αλλά το όνομα Majestuosos παραπέμπει σε μέγεθος όχι και τόσο εμπορικό, 58αρι δαχτυλίδι και 150mm μήκος, είναι σίγουρο ότι δεν είναι και το πιο εύκολο πούρο και απευθύνεται σε aficionados όπως επίσης και σε καπνιστές που θέλουν, δε θα πω μπορούν, να διαθέσουν ένα σημαντικό ποσό για αυτή την εξαιρετική εμπειρία απόλαυσης.

Δε βρίσκω σκόπιμο βέβαια να σχολιάσω ούτε και να βαθμολογήσω ένα τέτοιο προϊόν, θα ήταν μάλλον αυθαιρεσία από μέρους μου απλά να επισημάνω ότι πρόκειται για ένα κλασικό Cohiba με όλα τα προτερήματα του στο μέγιστο τόσο σε ποιότητα κατασκευής όσο και σε αρώματα. Όσο αφορά το Caoran, πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα της πρώιμης εποχής των Heavy Peated, εξαιρετικό σε όσους αρέσκονται σε αυτό το είδος, και σαφέστατα μία πρωτοποριακή κίνηση που έκανε η Glenfiddich για να προσελκύσει, αλλά και να ικανοποιήσει, τους καπνιστές πούρων και όχι μόνο.