του Χρήστου Ζαμπούνη

Αντιπροσώπευσε «une certaine idée de la France», μία ορισμένη εικόνα της Γαλλίας, της οποίας το όνομα έφερε στο βαπτιστικό της. Έγινε εξώφυλλο στο «Paris Match» το 1963, σε ηλικία 21 ετών, με ένα τραγούδι, του οποίου έγραψε την σύνθεση σε ηλικία 18 ετών! Ο τίτλος του: «Tous les garcons et les filles». Ο πρώτος στίχος αντικατόπτριζε την καθημερινή ζωή της. «Όλα τα αγόρια και τα κορίτσια της ηλικίας μου περπατούν στον δρόμο δυο-δυο».
Σε αντίθεση με το άλλο είδωλο της δεκαετίας του ’60, την Brigitte Bardot, δεν ήταν πληθωρικά σέξυ, με καμπύλες και σαρκώδη χείλη, αλλά διέθετε μία αδύνατη σιλουέτα με μικρά στήθη, ψιλόλιγνα πόδια και μία ιδιαίτερη κόμμωση, η οποία γρήγορα έγινε μόδα μιμήσεως από εκατομμύρια εφήβους ανά τον πλανήτη. Όπως έγραψε στην νεκρολογία της ο ακαδημαϊκός Marc Lambron, «ήταν μοντέρνα πριν από την εποχή της και πριν από τον εαυτό της». Είχε ένα αφηρημένο ύφος και μία εσωτερικότητα, που την έκαναν να διαφέρει από τις Αμερικανίδες συναδέλφους της. Στην ιστορία έχει περάσει το veto που έθεσε ο Bob Dylan για να ανοίξει η Hardy την συναυλία του στο Παρίσι, αλλιώς δεν θα τραγουδούσε! Είναι μακρύς ο κατάλογος των ανδρών που την ερωτεύθηκαν, αλλά αυτή έδωσε την καρδιά της στον συνομήλικό της Jacques Dutronc, με τον οποίο απέκτησε έναν υιό. Υπήρξε η μούσα πολλών σχεδιαστών Μόδας. Ο Yves Saint Laurent τής αφιέρωσε ένα tailleur-pantalon, ο Andre Courreges μία μίνι φούστα, και ο Paco Rabanne ένα μεταλλικό φόρεμα. Αποχαιρετώντας την, διαλέγω ένα προφητικό, σχετικώς πρόσφατο, τραγούδι της, το «Partir quand même». Επισημαίνω τον εξής στίχο: «Κι όμως να φεύγεις στην πιο δυνατή στιγμή, να σπας τις αλυσίδες που σε δένουν με την μοίρα σου». Το έγραψε για τον σύζυγό της, όταν χώρισαν, αλλά μετά την εκδημία της ενδέχεται να έχει και άλλη ερμηνεία.

Photo by Jean Marie Perier