της Μαρίνας Βερλέκη 

Η Βάκια Σταύρου, με νέο δίσκο και το remix του “Δάκρυ Φυλαχτό” να παίζει στο MANCODE Radio, η ερμηνεύτρια από την Κύπρο με έδρα το Παρίσι που μαγεύει τα πλήθη ανά τον κόσμο, μας μιλάει για αυτά που την οδήγησαν ως εδώ και τα σχέδιά της για το μέλλον.

Σε ποιο σημείο σας πετυχαίνουμε, τι θυμάστε από τη σεζόν που μας πέρασε και τι ετοιμάζετε φέτος;

Ήταν μια πολύ γεμάτη χρονιά μέχρι και τον Ιούλιο για εμένα. Πολλές συναυλίες, Γερμανία, Λονδίνο, δύο μεγάλα live στην Κύπρο, ήμουν και σε ένα μεγάλο φεστιβάλ το καλοκαίρι στη Γαλλία, και τώρα ουσιαστικά ξεκινώ τον κύκλο του φθινοπώρου μου με τον καλύτερο τρόπο. Αύριο, 9 Οκτωβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη στις 20:00 είναι η έναρξη της σεζόν μου με μια μεγάλη συναυλία για την οποία ανυπομονώ, με ελεύθερη είσοδο εφόσον έχει γίνει προκράτηση. Έπειτα, επιστρέφω Παρίσι για πρόβες & προετοιμασία μιας και στις 15 Νοεμβρίου θα εμφανιστώ στο Jazzycolors Festival. Πριν από αυτό θα βρίσκομαι στις Βρυξέλλες όπου και θα τραγουδήσω την 1η Νοεμβρίου στο Art Base, έναν υπέροχο χώρο για ζωντανή μουσική. Έχουν πλαναριστεί κι άλλα μετά από αυτά, μέχρι και τα Χριστούγεννα – γεμίζει το πρόγραμμα όσο πάει!

Highlight των τελευταίων μηνών;

Σίγουρα ο δίσκος μου, “Vakia”, που κυκλοφόρησε, τον ονειρευόμασταν δυόμιση χρόνια, αλλά ήταν και η πανδημία στη μέση, οπότε το τρέναρε κάπως. Με πολλή όρεξη όμως μπήκαμε στο studio – ηχογραφήθηκε σε μία μέρα ο δίσκος: Μπήκαμε το πρωί και τελειώσαμε το απόγευμα. Μπορεί να ακούγεται αγχωτικό, αλλά δεν είναι. Ήμουν ήδη προετοιμασμένη & οικεία με τα κομμάτια, και ήθελα να ηχογραφηθεί σα να ήταν live. Πώς είναι σε μια συναυλία, βγαίνεις και ερμηνεύεις κάτι, δεν το ξαναλές, δεν υπάρχει άλλο take, έτσι κι αυτό.

Την περίοδο που διανύουμε, τι σας δίνει έμπνευση, τι ακούτε, τι διαβάζετε;

Εγώ ακούω πάντα MANCODE Radio στο Παρίσι όπου και διαμένω. Πέρα από αυτό, έχω την κλασσική μουσική, αλλά ενημερώνομαι και για τις πιο σύγχρονες κυκλοφορίες, κυρίως ξένες. Έχω αγαπημένους καλλιτέχνες, ένα όνομα που μου έρχεται στο μυαλό και αγαπώ πάρα πολύ είναι ο Teddy Swims. Όλα του τα τραγούδια είναι υπέροχα, τον βρίσκω εξαιρετικά ταλαντούχο και intelligent. Κατά τα άλλα, θα έλεγα ότι εγώ εμπνέομαι από την καθημερινότητα κυρίως, μικρά πράγματα κι ερεθίσματα, η καλαισθησία πάντα είναι πηγή έμπνευσης. Για παράδειγμα, ήρθα στα γραφεία του MANCODE σήμερα και να, το περιβάλλον είναι τόσο όμορφο και καλαίσθητο που ένιωσα κατευθείαν άνετα και ωραία εδώ – νιώθω ότι μου ταιριάζει! Γι’ αυτό, μπορώ να νιώσω μια σπίθα να ανάβει από μικροπράγματα του χώρου που με περιβάλλει κάθε φορά.

Από όλα αυτά τα χρόνια που ερμηνεύετε ζωντανά, ποια συναυλία θυμάστε πιο έντονα και γιατί; Είμαστε σίγουροι ότι συγκινείτε το κοινό – πότε όμως είχε συγκινήσει εσάς το κοινό;

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συναυλία μου στη Βαλένθια πριν τέσσερα ή πέντε χρόνια. Με είχαν καλέσει να ερμηνεύσω στο φεστιβάλ Mostra Viva del Mediterrani, σε ένα πολύ μεγάλο και γεμάτο θέατρο. Θυμάμαι ότι είχα βγει μόνο με τον κιθαρίστα μου και τη φωνή μου σε μια τεράστια σκηνή. Το κοινό ήταν τόσο δεκτικό και ανοιχτό στην εμπειρία, που είδα τόσους πολλούς να κλαίνε όταν έπεσε ο προβολέας πάνω τους που συγκινήθηκα κι εγώ τόσο πολύ – ήταν εξάλλου η πρώτη μου φορά στη Βαλένθια και δεν ήξερα καν πώς θα πάει.

Υπάρχει κάποιος στόχος ή όνειρο για το μέλλον που θα θέλατε να επιτευχθεί; Μπορεί να μην έχει να κάνει καν με τη μουσική, αλλά με άλλο δημιουργικό χώρο.

Δεν θα πω για τη μουσική, σίγουρα έχω κάποια πλάνα και σκέψεις, μια πιο μεγάλη ορχήστρα πχ, αλλά αυτά μου φαίνονται υλοποιήσιμα και βατά εν καιρώ. Για κάποιο λόγο, επειδή λατρεύω τον κινηματογράφο και παρακολουθώ πολλές ταινίες, δεδομένης της ευκαιρίας, θα ήθελα να έπαιζα σε μια ταινία, εφόσον ο ρόλος ήταν κάτι που θα μπορούσα να φέρω εις πέρας. Ναι, αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να εξερευνήσω, να ασχοληθώ με την υποκριτική σε κάποιο σημείο της ζωής μου.

 Τι θα συμβουλεύατε ένα κορίτσι που θα ήθελε να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα και σας έχει ως πρότυπο;

Θα της έλεγα ότι πρέπει να κατοχυρώσει τα δικά της εφόδια – διότι εκεί δεν θα μπορέσει κανείς να της πει τίποτα, κανένας διευθυντής πίσω από κανένα γραφείο καμίας δισκογραφικής. Οι σπουδές είναι πολύ σημαντικές, η έρευνα και η διαρκής εκμάθηση, ο στόχος, το focus που λέμε, που δυστυχώς είναι πολύ εύκολος να τον χάσεις – λύνεται απλά με ένα restart. Όλα αυτά φυσικά παράλληλα με υπομονή, επιμονή και πίστη, πίστη, πίστη, διότι τίποτα δεν σου προσφέρεται στο πιάτο, κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το ταλέντο όμως, η πίστη και οι γνώσεις είναι χρυσός και πάντα λάμπουν.

photos Vakia/ Credits : Panos Davios