του Χρήστου Ζαμπούνη

Διαβάζω στην γαλλική έκδοση που βρήκα στην βιβλιοθήκη του «Grand Hotel» της Ρόδου, το «Bournville» του Jonathan Coe. Ο ελληνικός υπότιτλος; «Το Διαιρεμένο Βασίλειο», είναι ο γαλλικός τίτλος «Royame desuni». Πιο εμπορικός θα έλεγα, αν και η φήμη του Βρετανού συγγραφέως έχει εκτοξευθεί διεθνώς, οπότε οι αναγνώστες αγοράζουν τα βιβλία του και μόνο λόγω υπογραφής. Πρόκειται για μία ευφυή παράλληλη αφήγηση της μακροϊστορίας της χώρας του και της μικροϊστορίας μίας οικογενείας αυτής, της Mary Clark. «“Ο Κάρολος και η Νταϊάνα ασπάζονται. Τα φλας αστράφτουν”, θα είναι το πρωτοσέλιδο των εφημερίδων αύριο. Επτακόσια πενήντα εκατομμύρια τηλεθεατές τούς παρακολουθούν σε όλον τον κόσμο. Ανάμεσά τους μία οικογένεια καθηλωμένη εμπρός από την τηλεοπτική συσκευή στο Bournville, Birmingham. Ταχυδρομικός Κώδιξ Β30». Τα εθνικά γεγονότα μεταδίδονται από την μικρή οθόνη. Η Ημέρα της Νίκης το 1945, η ενθρόνισις της Ελισάβετ, η κατάκτησις του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Αγγλία το 1966, τα θατσερικά χρόνια, ο Boris Johnson, το Brexit, η πανδημία. Ο τρόπος που ζει και νοιώθει τις εξελίξεις η μεσοαστική οικογένεια του Bournville αποτυπώνεται στην καθημερινότητά τους. Μία νοσταλγία για αυτά που χάθηκαν, αλλά και μία υπερηφάνεια για την αδάμαστη αγγλική ψυχοσύνθεση. Τι κρίμα που ο Coe δεν πρόλαβε την περιοδεία του βασιλέως Καρόλου στην Αυστραλία και στα νησιά Samoa! Τι κρίμα που χάσαμε την περιγραφή της ομιλίας του στην Γενική Συνέλευση της Κοινοπολιτείας με τα 56 κράτη-μέλη και τους 2,7 δισεκατομμύρια κατοίκους! Ε, όχι και διαιρεμένο βασίλειο!