του Χρήστου Ζαμπούνη

Αφού μας πήρε μερικές δεκαετίες για να αποφασίσουμε εάν το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς ή ο λαός σκέτο, έχω την αμυδρά εντύπωση ότι έχουμε συνειδητοποιήσει την μείζονα σημασία των εθνικών θεμάτων στην πολιτική ατζέντα. Οι εθνικές επέτειοι και οι παρελάσεις αποτελούν μία χρυσή ευκαιρία για την υπενθύμιση της Ιστορίας, αλλά και της ταυτότητός μας, πλην όμως, τα γεγονότα εις τα οποία αναφέρονται, εάν κρίνουμε από τις εκθέσεις των μαθητών, πόρρω απέχουν των γνώσεών τους. Τούτο δεν ισχύει στο Καστελλόριζο, όπου, επί παραδείγματι, κατά την ζώσα διάρκεια των εορτασμών για την 28η Οκτωβρίου ανετάχθη η ελληνική ψυχή. Βλέποντας και ακούγοντας τα παιδάκια του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο, ακόμη και τα Αλβανάκια, συνειδητοποίησα για ακόμη μία φορά την σημασία των Ακριτών εις την περιφρούρησιν των ιερών και των οσίων του Ελληνισμού. Ευπρεπώς ενδεδυμένα, σε αντίθεση με τις excentricites της ηπειρωτικής χώρας, παρήλασαν με υψηλό φρόνημα και με μία σπάνια για την ηλικία τους αποφασιστικότητα, ωσάν να ήθελαν να δείξουν στους εκατοντάδες Τούρκους τουρίστες που απεβιβάζοντο εκείνη την στιγμή στην απέναντι από το Ηρώο προβλήτα, ότι δεν είναι μόνον ο Στρατός που θα προστατεύσει το νησί τους, αλλά και οι ίδιοι.

Video by @geraldinemeissirel