του Χρήστου Ζαμπούνη

Παρακολουθώ την Ιταλίδα συνδαιτυμόνα μου να κρυφοκοιτάζει στο κινητό της την ζωντανή αναμετάδοση του 75ου Φεστιβάλ Μουσικής του San Remo. Είναι Παρασκευή βράδυ, του Αγίου Βαλεντίνου, και οι αίθουσες του φημισμένου εστιατορίου «Frattoria» της Τοσκάνης είναι γεμάτες από νεαρά ζευγάρια που κοιτιούνται στα μάτια. Σε ορισμένα από αυτά βλέπουμε να πιάνουν ο ένας τα χέρια του άλλου. Ο οικοδεσπότης μας, όπως και η σύζυγός του –η κυρία του κινητού– δεν εορτάζουν την Ημέρα των Ερωτευμένων, εξ’ ου και η πρόσκλησις σε δείπνο-παρ’ ολίγον τραγωδία. Εκείνο που δεν υπελόγισε ο Matteo είναι το ενδιαφέρον της Christina –αυτά είναι τα ονόματά τους– για την Μουσική. Δεν είναι η μόνη. Ένδεκα εκατομμύρια συμπατριώτες της άνοιξαν τους τηλεοπτικούς τους δέκτες και εξήντα τρία εκατομμύρια viewers μετρήθηκαν στο διαδίκτυο, μόνο την Πέμπτη. Αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα της καταστάσεως πρότεινα να τελειώσουμε εν τάχει την bistecca Fiorentina, να πιούμε μία grappa στο «πόδι» και να τρέξουμε προς την πλησιέστερη τηλεοπτική συσκευή. Εισερχόμενος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και συνδεόμενος με την συχνότητα της RAI1, έχω την τύχη να «πέσω» στον Roberto Begnini. Ναι, τον ηθοποιό που κέρδισε το Oscar για την ερμηνεία του στο «La vita e’ bella», «Η ζωή είναι ωραία». Georgia Meloni, Donald Trump, Γροιλανδία, Elon Musk, ο πλανήτης Άρης, η πορεία προς την Ρώμη (σ.σ.: Των φασιστών), ο πρόεδρος Mattarella, οι αριστεροί που έγιναν δεξιοί, όλοι έχουν την τιμητική τους στον δωδεκάλεπτο μονόλογό του. Το κοινό στο θέατρο «Ariston» χειροκροτεί, ενώ τα social media διχάζονται για την πολιτική του σάτιρα. Είναι περίπου 1 το πρωΐ όταν κλείνω τα μάτια, έχοντας ακούσει υπέροχα ντουέτα και cover, δηλαδή σύγχρονες διασκευές παλαιοτέρων επιτυχιών. Viva la musica!