Μεγάλα κτίρια στην λαμπερή Λεωφόρο Κηφισίας με το όνομα των εταιρειών που λίγοι γνώριζαν αλλά πολλοί ήθελαν να γνωρίσουν. Διαφημιστικές εταιρείες, παγκόσμιοι κολοσσοί, που ανελάμβαναν brands με ιδιαίτερα υψηλά budgets για μεγάλη προβολή. Οι καταναλωτικές δαπάνες σε έξαρση. Σε εταιρικές συναντήσεις μέτριες ιδέες αυτοθαυμάζονται και θεωρούνται σημαντικές. Πομπώδεις outdoor καμπάνιες για ιλιγγιώδη ποσά. Καλλιτέχνες που αμείβονταν υπερβολικά για να συνδεθούν με κάποια γκοφρέτα. Φωτογράφοι που για 5 ώρες δουλειά πληρώνονταν όσο για πέντε μήνες. Εταιρίες που είχαν couriers και βοηθούς couriers. Μια υπερβολή σε όλα.

Creative directors, Client managers, Strategy managers. Τίτλοι που «πουλούσαν» πολύ μέχρι πριν κάποια χρόνια. Στο Deere τα υποψήφια δημιουργικά ταλέντα για διαφημιστικές περισσεύουν. Στα life style περιοδικά της εποχής αντί για τριάντα άτομα δούλευαν διακόσια. Τις δεκαετίες ‘80, ‘90 και ’00 η διαφήμιση έζησε τις πιο ένδοξες ημέρες στη χώρα μας όπως και άλλα επαγγέλματα. Μετά ήρθε η κρίση. Όπως εγώ λέω η διόρθωση. Τα budget ξεφούσκωσαν και η άσκηση έγινε πιο δύσκολη. Η περιπέτεια της διαφήμισης συνεχίζεται και στη σκηνή έμειναν μόνο αυτοί που αντέχουν. Είτε γιατί είναι από στόφα που δεν ξεφτίζει είτε γιατί πρέπει να αντέξουν.

Η ομορφιά στην περιπέτεια αυτή, όμως και η παγίδα είναι το πάθος για δημιουργία.

Creativity never ends

Θάλης Πιτούλης

Photo: Getty Images/Ideal Image