«Μικρή Πράσινη Θάλασσα» Οδυσσέα Ελύτη
«Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Που θα ’θελα να σε υιοθετήσω
Για να σε κοιµηθώ παράνοµα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κοµµάτια πέτρες τα λόγια των Θεών
Κοµµάτια πέτρες τ’ αποσπάσµατα του Ηράκλειτου.»
Ο Ελύτης µάς χαρίζει τους στίχους του για τη θάλασσα. Αυτή που µας τραβάει πάντα µέσα της και τη φοβόµαστε, όσο και αν τη λατρεύουµε. Τη θάλασσα που γνώρισα παιχνιδιάρικα ως µικρό παιδί, παιδεύτηκα µαζί της µε πόνο και την αγάπησα µε µίσος ως κωπηλάτης αθλητής, απόλαυσα τις κρυµµένες οµορφιές της µε τη βάρκα µου εγωιστικά και την ξαναγνώρισα πάλι µε συγκίνηση µέσω της Axion Hellas και της βοήθειας που προσφέρουµε στους νησιώτες µας. Αυτή έφτιαξε καπεταναίους, φόβισε άνδρες, µα πάνω απ’ όλα µάγεψε. Οι Έλληνες χρωστάµε πολλά στη θάλασσά, που µας τα έχει δώσει όλα απλόχερα. Η θάλασσα είναι πολιτισµός. Αυτή ανοίγει τον εαυτό µας. Αυτή διδάσκει µια αρετή, τη µεγαλοσύνη. Η µητέρα µου έλεγε: «Ό,τι κακό συµβαίνει ή σου κάνουν να το σβήνεις, όπως η θάλασσα σβήνει τις γραµµές από τις βάρκες που τη διασχίζουν». ∆εν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που αισθάνθηκα πιτσιρικάς όταν πρωτοείδα την ταινία του Luc Besson «Le grand bleu», γυρισµένη και κάτω από το µοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, στην Αµοργό. Αυτή τη µαγνητική έλξη, µαζί µε τον φόβο για το µπλε και τα βάθη. Λένε οι ναυτικοί: «Τη θάλασσα πρέπει πάντα να τη σέβεσαι».
Η θάλασσα παραδειγµατίζει µε τις αξίες της που υπηρετούµε στο MANCODE εδώ και οχτώ χρόνια από τη δηµιουργία του: τη συνεχόµενη προσπάθεια, την αυθεντικότητα και τον σεβασµό.
Θαλής Πιτούλης
Popular
