Υπάρχει μία αγοραία έκφραση στην γαλλική, που χρησιμοποιείται κυρίως με φορά από κάτω προς τα πάνω και σπανίως από πάνω προς τα κάτω, στον κοινωνικό βίο εννοείται.

Ποτέ, παράδειγμα, ο κόμης του Μονταλαμπέρ δεν θα έλεγε «la classe», αντικρίζοντας μία ωραία ενδεδυμένη γυναίκα ή έναν φίλο του να οδηγεί ένα κομψό décapotable αυτοκίνητο.

Στην αγγλική υπάρχει η αντίστοιχη λέξη χωρίς το e στο τέλος, ούτε το άρθρο. Στο ίδιο μήκος κύματος, π.χ., ποτέ δεν εξήρχετο του έρκους των οδόντων του λόρδου του Μάρλμπορο ο χαρακτηρισμός «class» για μία ωραία αντίκα ή μία εσάρπα πατούς.

Θυμήθηκα την ταξικά φορτισμένη λέξη διαβάζοντας το αφιέρωμα της Daily Mail για το classiest ξενοδοχείο της Κρήτης, όπως το χαρακτηρίζει. Στο Ammos, περί αυτού πρόκειται, με πρωτοπήγε μία άλλη ξενοδόχος από το ίδιο νησί. Όποιος νομίζει ότι μόνον οι δημοσιογράφοι στάζουν φαρμάκι ο ένας για τον άλλον, φρόνιμο είναι να απευθυνθούν στους διακόνους του Ξενίου Διός.

Πίνουμε ένα ποτήρι σαμπάνιας Moët & Chandon, στο μπαρ του ξενοδοχείου, με την Ντιάν. Είναι Γαλλίδα, χωρισμένη, με δύο παιδιά. Ανεκάλυψε το Ammos από το iescape. Δουλεύει για την Goldman Sachs στο Λονδίνο και πάντα έψαχνε «διαφορετικά» ξενοδοχεία, όπως τα αποκαλεί. Τι εννοεί ως διαφορετικό, ζητώ να μάθω. Να μην έχουν γκρουπ, να έχουν χαρακτήρα και υψηλή αισθητική και καλή κουζίνα, συνοψίζει με την ακρίβεια που έχουν συνήθως οι οικονομικοί αναλυτές.

Αρκεί να δοκιμάσετε τις πατάτες τηγανητές με ρίγανη και ανθότυρο και τον κρητικό ντάκο, μου λέει με ενθουσιασμό πρώτου χριστιανού. Ο κύριος λόγος της επιλογής της, πέρα από τη γαστρονομία, όπως ομολογεί μετά το δεύτερο ποτήρι καμπανίτη, είναι ότι το εν λόγω ξενοδοχείο ειδικεύεται στις οικογένειες με παιδιά μικρής ηλικίας.

Στο σημείο αυτό απαιτείται μία μικρή διευκρίνιση για όσους σπεύσουν με την γνωστή ελληνική πονηριά να ομιλήσουν για πληρωμένη διαφήμιση του εν λόγω ενδιαιτήματος. Το Ammos δεν έχει Έλληνες πελάτες. Είναι γεμάτο, fully booked, από τα τέλη Μαρτίου που ανοίγει έως τον Νοέμβριο που κλείνει, με Άγγλους, Γερμανούς, Σκανδιναυούς, Γάλλους και λοιπούς Ευρωπαίους. Διαθέτει μόνον 35 δωμάτια και όσο κι αν ακούγεται παράξενο, με δεκάδες παιδάκια να παίζουν στην πισίνα, στην παραλία, στον κήπο και στους εσωτερικούς χώρους, όπου δεν ακούγεται κιχ. Κιχ και classe πάνε, άλλωστε, μαζί.

του Χρήστου Ζαμπούνη