Ο Romain Duris είναι σπάνια περίπτωση καθώς δεν ήθελε ποτέ να γίνει ηθοποιός. Τον ανακάλυψε τυχαία ο σκηνοθέτης Cédric Klapisch -ενώ ο νεαρός Romain ήταν ακόμα μαθητής και στεκόταν έξω από το σχολείο του στο Παρίσι- και του προσέφερε έναν ρόλο. Αρχικά ο Duris αρνήθηκε (είχε ήδη κλείσει καλοκαιρινή δουλειά ως πιτσαδόρος και αυτό το χαρτζιλίκι του ήταν αρκετό, χώρια που βαριόταν να μπλέξει με κάτι τέτοια), αλλά ο Klapisch επέμενε και τον έπεισε. O Duris πρωταγωνίστησε στο Le Ploril Jaune (1994). Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

Γεννημένος στο Παρίσι, γιος ενός μηχανικού-αρχιτέκτονα και μιας χορεύτριας, ο Duris ήθελε να ακολουθήσει μια καριέρα στη μουσική, παίζοντας σε jazz funk μπάντα. Μέχρι και σήμερα, η μουσική παραμένει από τις μεγάλες του αγάπες και ασχολείται μαζί της με κάθε ευκαιρία. Όμως η μεγάλη λίστα της φιλμογραφίας του, δείχνει πως τελικά το σινεμά έχει κερδίσει την καρδιά του.

Παίζοντας σε ταινίες όπως οι Dobermann (1997), L’auberge espagnole (2002) , Adventures of Arsene Lupin (2004), αλλά και ανεξάρτητες παραγωγές σαν τα φιλμ Seventeen Times Cecile Cassard (2002), Exiles (2004), The Crazy Stranger (1997), Being Light (2001), Déjà mort (1998), When the Cat’s Away (1996), ο Duris αποδεικνύεται αρκετά ευέλικτος ώστε να είναι πειστικός ως ληστής, ως γκάνγκστερ, ως ρομαντικός εραστής, ως ομοφυλόφιλος ή απλά ως Γάλλος μαθητής στους δρόμους της Βαρκελώνης. Το 2005 στην ταινία The Beat That My Heart Skip, σε σκηνοθεσία του Jacques Audiard, ο Duris ενσαρκώνει το γιο ενός βίαιου ιδιοκτήτη παραγκουπόλεων που διχάζεται ανάμεσα στον εγκληματικό υπόκοσμο του πατέρα του και τη κρυφή του επιθυμία να γίνει πιανίστας συναυλιών. Μέσω του φιλμ γίνεται πλέον δημοφιλής ως «εξαιρετικός», σε κριτικούς και κοινό, κερδίζοντας παράλληλα και μια υποψηφιότητα για βραβείο César Καλύτερου Ηθοποιού. Το 2010 η ταινία Heartbreaker του Alex Lippi του χαρίζει κι άλλη υποψηφιότητα για César. Το ίδιο γίνεται και με το φιλμ The New Girlfriend (2014). Και τρεις υποψηφιότητες για ένα τέτοιο σημαντικό βραβείο δεν είναι καθόλου άσχημες, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για κάποιον που ούτε του περνούσε από το μυαλό να γίνει ηθοποιός.

«Έκανα φασαρία στο σπίτι για να τραβήξω το ενδιαφέρον των γονιών μου από τα μεγαλύτερα αδέρφια μου. Ίσως αυτό να εξηγεί πολλά» λέει για τη στροφή του στην υποκριτική. Του πήρε λίγο χρόνο για να συνηθίσει την αναγνωρισιμότητα. «Στο σχολείο ήμουν ο κλόουν της τάξης. Τα ίδια έκανα και μέσα στο μετρό. Και ξαφνικά, έπρεπε να προσέχω πώς συμπεριφέρομαι! Δεν το κάνω. Δεν μου αρέσει».

Σήμερα ο Duris ζει στο Παρίσι μαζί με την αγαπημένη του, την επίσης ηθοποιό, Olivia Bonamy, με την οποία έχει κι έναν γιο. Η Γαλλία τον λατρεύει. Μετρά 5 σημαντικά βραβεία και άλλες 13 υποψηφιότητες. Εργάζεται ανελλιπώς από το 1994, γυρίζοντας μέχρι και 4 ταινίες το χρόνο.

Θα ήθελε να συνεργαστεί με τον Woody Allen και τον Quentin Tarantino. «Έχω λάβει σενάρια για να πάω να παίξω στις Η.Π.Α. αλλά δεν είναι αρκετά ενδιαφέροντα», λέει. «Συχνά είναι Β’ ρόλοι ή μοιάζουν πολύ οι χαρακτήρες με κάτι που έχω ήδη υποδυθεί. Αν φτάσω στις Η.Π.Α. δεν θέλω να είμαι ο φτωχός Γάλλος του Hollywood». Και με την ιδιάζουσα μέχρι στιγμής ιστορία του, αλλά και τις ικανότητές του, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να συμβεί και μάλιστα με θόρυβο.

Της Μαριανίνας Πάτσα