Από τα αρχαία αγγεία στα σχέδια του Ρόμπσον Γκίμπινς

Ηπρώτη γραπτή αναφορά σε αρχαίο έπιπλο γίνεται στην «Οδύσσεια», όπου προσφέρεται ένας δίφρος στον Οδυσσέα, για να καθίσει όταν επιστρέφει ως ζητιάνος στην Ιθάκη. Στο δεκαπεντάτομο έργο του «Δειπνοσοφισταί» ο Αθήναιος αναφέρει τον δίφρο ως το ευτελέστερο έπιπλο, συγκρινόμενο με τον θρόνο ή το ανάκλιντρο.

Πέρα όμως από την αρχαία Γραμματεία, πληροφορίες για τα αρχαία σκαμνιά, ή σκαμπό όπως τα λέμε σήμερα, θα αναζη- τήσουμε κυρίως στη ζωγραφική των αγγείων. Ο σχεδιασμός τους είναι απλός: ένα ορθογώνιο κάθισμα με μαξιλάρι από δέρμα ζώου, που στηρίζεται σε τέσσερα πόδια, συνήθως σκαλισμένα.

Ορισμένες φορές οι απολήξεις μοιάζουν με πατούσες αιγών, όπως στην πήλινη πλάκα του 6ου αιώνος π.Χ. που φιλοξενείται στο Μουσείο του Βερολίνου. Άλλες φορές, όπως στην περίφημη λευκή αττική κύλικα των Δελφών, ο δίφρος όπου κάθεται ο θεός Απόλλωνας έχει κλασικά πόδια.

Την αρχαία επιπλοποιία επιχείρησε να αναβιώσει ο Ελευθέριος Σαρίδης πάνω σε σχέδιο του Αμερικανού Ρόμπσον Γκίμπινς. Το αποτέλεσμα της δουλειάς τους παρουσιάσθηκε στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 1961. Ήταν επτά τραπέζια, έξι δίφροι, πέντε καρέκλες και ένα ανάκλιντρο. Τα επόμενα χρόνια, τα εν λόγω έπιπλα έγιναν ανάρπαστα και κοσμούν έως σήμερα, από το Παλάτι της Ηρώδου Αττικού έως τις οικίες της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξεως.

του Χρήστου Ζαμπούνη