Έλαβα, τις προάλλες, ένα Curriculum Vitae (C.V.) πέντε σελίδων (!) από μία κοπέλλα 28 ετών, η οποία μόλις είχε παλλινοστήσει από το Λονδίνο. Περιέγραφε αναλυτικώς τις σπουδές της, οι οποίες δεν ήταν ασήμαντες, αλλά για έναν λόγο που μόνον εκείνη εγνώριζε, ανέπτυσσε επί μακρόν την ισχνή επαγγελματική της εμπειρία αναφέροντας επί μακρόν τις αρμοδιότητες που είχε στις τρεις δουλειές που είχε εργασθεί. Η περιγραφή ήταν τουλάχιστον αστεία, αφού στην επικεφαλίδα διάβαζε κανείς ότι ήταν βοηθός του βοηθού, αλλά στις αρμοδιότητες είχες την εντύπωση ότι επρόκειτο για διευθυντικό στέλεχος.

Παρατήρηση πρώτη: ουκ εν τω πολλώ το ευ. Παρατήρηση δεύτερη: όσο πιο σπουδαίος είναι κάποιος τόσο πιο συνοπτικό βιογραφικό έχει. Παρατήρηση τρίτη: οι άνθρωποι που προσλαμβάνουν έχουν την εμπειρία να διακρίνουν τα «φουσκωμένα» από τα λακωνικά C.V.

Όπως αναφέρεται ευκρινώς σε κάθε οδηγό που κυκλοφορεί για το πώς πρέπει να συμπληρώνεται ένα βιογραφικό, τούτο δεν πρέπει να υπερβαίνει τις δύο πλευρές μίας σχήματος Α4 σελίδας. Ιδιαίτερη σημασία δίδεται στην αποφυγή των ορθογραφικών λαθών, καθώς και στην σαφήνεια των πληροφοριών. «Ντεμεκιές» και άλλου είδους πρωτοτυπίες δέον να αποφεύγονται. Αρκετοί εργοδότες λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τα ενδιαφέροντα του υποψηφίου εργαζομένου, όσο και αν φαίνεται εξ αρχής αδιανόητο να δύναται κανείς να προσληφθεί επειδή κάνει θαλάσσιο σκι. Ο συγγραφεύς του βιβλίου «Startups» Λευτέρης Παπαγεωργίου, ο οποίος παραλλήλως με τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο, δούλευε ως disc jockey σε clubs και έπαιζε μουσική σε ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, εξομολογήθηκε, προσφάτως, ότι όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο τον επέλεξε μία μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία, ανάμεσα σε πενήντα υποψηφίους, διότι είχε εμπειρία στο μικρόφωνο. Χρειάζονταν, τότε, κάποιον να κάνει εκπαίδευση σε άλλους μηχανικούς, άρα ο «ραδιοφωνατζής» είχε συγκριτικό πλεονέκτημα.

του Χρήστου Ζαμπούνη