του Μισέλ Νικολαρέα

Συνδέθηκε με τους beatniks, τους νέους συγγραφείς, τη μόδα, τη ροκ μουσική, τα κινήματα της νεολαίας του ’60 και, φυσικά, τον μποέμικο τρόπο ζωής που εξέφραζαν οι καλλιτέχνες που ζούσαν εκεί και την έκαναν διάσημη σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος για την περιοχή που βρίσκεται «πέριξ» του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης NYU, με όρια ανατολικά τη λεωφόρο Broadway, βόρεια τους 14 Δρόμους, νότια την οδό Houston, ενώ εκτείνεται δυτικά έως το «ποτάμι», και ονομάζεται Greenwich Village ή για τους «ντόπιους» απλώς Village.

Η ρυμοτομία της περιοχής ξεφεύγει από τον «μπακλαβαδωτό» σχεδιασμό του Μανχάταν, κάνοντας την περιήγηση σ’ αυτήν πιο δύσκολη, αλλά σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα. Οι προσόψεις όλων των κτιρίων έχουν κριθεί διατηρητέες, έτσι ώστε ο χαρακτήρας της περιοχής να παραμείνει αναλλοίωτος με το πέρασμα του χρόνου. Ιστορικά η περιοχή είναι περισσότερο γνωστή ως το επίκεντρο του κινήματος των μποέμ στις αρχές και στα μέσα του 20ού αιώνα. Ο όρος καθιερώθηκε στην αγγλική γλώσσα του 19ου αιώνα ως περιγραφικό επίθετο ανθρώπων που είχαν διαλέξει έναν εναλλακτικό, μη παραδοσιακό τρόπο ζωής, στα όρια του «περιθωρίου». Καλλιτέχνες, μουσικοί, συγγραφείς, ποιητές και ηθοποιοί «ασπάστηκαν» αυτόν τον τρόπο ζωής.

Ο μποεμισμός πρωτοεμφανίστηκε στη Γαλλία του 19ου αιώνα, όταν πολλοί καλλιτέχνες και δημιουργοί, σε αναζήτηση χαμηλότερων ενοικίων, άρχισαν να μετακομίζουν στις υποβαθμισμένες περιοχές των Ρομά, τους οποίους οι Γάλλοι ονόμαζαν τότε Μποέμ, από τη λανθασμένη αντίληψη ότι είχαν περάσει στη Γαλλία μέσω της Βοημίας (δυτικό τμήμα της Τσεχίας) τον 15ο αιώνα. Οι μποέμ ήταν κατά του κατεστημένου σε όλες του τις μορφές, πολιτικές και κοινωνικές, και το εξέφραζαν μέσω του «ελεύθερου» έρωτα, ενώ άλλες φορές υιοθετώντας έναν απλό και λιτό βίο «ηθελημένης» πενίας.

Σύντομα, λόγω της «ιδιαιτερότητας» των νέων κατοίκωντου Greenwich Village, άρχισαν εμφανίζονται γκαλερί, εναλλακτικές θεατρικές σκηνές και αμφιλεγόμενοι εκδοτικοί οίκοι. Το κτίριο με την ονομασία 10th Street Studio building, λόγω της τοποθεσίας του στον ομώνυμο δρόμο, ήταν το πρώτο μοντέρνο κτίριο που χτίστηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες καλλιτεχνών και σύντομα καθιερώθηκε ως πρότυπο για τα μελλοντικά. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καλλιτεχνική σκηνή της περιοχής, καθώς εκεί οι δημιουργοί μπορούσαν να παρουσιάσουν και να πουλήσουν τα έργα τους.

Άλλο ένα «εμβληματικό» κτίριο είναι το ξενοδοχείο Albert. Χρησιμοποιήθηκε ως τόπος συνάντησης συγγραφέων και καλλιτεχνών, όπως ο Mark Twain, ο Salvador Dali, ο Walt Whitman, ο Jackson Pollock και ο Andy Warhol. Η παλαιότερη «off- Broadway» σκηνή, το θέατρο Cherry Lane, άνοιξε τις πόρτες του στο GV το 1925 και από τότε μέχρι σήμερα αποτελεί πόλο έλξης για τους θεατρόφιλους της Νέας Υόρκης. Συγγραφείς όπως ο Jack Kerouac και ο Allen Ginsberg, αλλά και μουσικοί όπως ο Bob Dylan και ο Jimi Hendrix είχαν κάτι κοινό: ήταν όλοι κάτοικοι του GV. Η περιοχή τη δεκαετία του ’60 προσείλκυε ανθρώπους «διαφορετικούς» για εκείνη την εποχή και έγινε παγκόσμιο κέντρο αναφοράς.

Η LGBTQ κοινότητα της Νέας Υόρκης έχει ισχυρούς δεσμούς με το GV, καθώς από εκεί –και συγκεκριμένα από το Stonewall Inn– τον Ιούνιο του 1969 ξεκίνησαν επεισόδια για την ισότητα των δικαιωμάτων. Το σημείο αυτό το 2015 αναγνωρίστηκε ως μνημείο και είναι το πρώτο στις ΗΠΑ. Σήμερα, οι υψηλές τιμές πώλησης των ακινήτων, αλλά και των ενοικίων έχουν αλλάξει το «κλίμα», αλλά η περιοχή, παρ’ όλα αυτά, έχει διατηρήσει το καλλιτεχνικό χρώμα και λίγη από την αύρα των περασμένων δεκαετιών.

Photo by © Jill Freedman/ Getty Images / Ideal Image