του Χρήστου Ζαμπούνη

Το savoir vivre της ψευτικής

Ο πρόσφατος διάλογος στη Βουλή μεταξύ του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Αλέξη Τσίπρα έφερε στην επικαιρότητα το ακανθώδες ζήτημα της ψευτικής. «Μία φορά ψεύτης, για πάντα ψεύτης», είπε ο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας απευθυνόμενος στον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ. «Είστε ψεύτης με περικεφαλαία», απήντησε ο τελευταίος, εξ αφορμής δηλώσεων για το Μεταναστευτικό του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Η έρις των δύο κορυφαίων πολιτικών θύμισε το δημώδες «Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν το ποιος να ρίξει τη βροχή, το ποιος να ρίξει χιόνι». Θύμισε όμως και τον αξεπέραστο Παπαδιαμάντη. Τι έλεγε επ’ αυτού ο κοσμοκαλόγερος; «… διά της ψευτικής, του μόνου όπλου όπερ απέμεινεν εις τους χωρικούς, όπως ανταγωνίζονται κατά τόσων και τόσων πολιτικών ή κοινωνικών και βιοτικών πιέσεων και διωγμών (όπλον, το οποίον ακονίζεται δις της εβδομάδος εις τα πταισματοδικεία και ειρηνοδικεία, όπου ο χωρικός γίνεται σωστός βλαχοδικηγόρος)…» .

Το ερώτημα σχετικά με την κότα και το αυγό ισχύει απολύτως στην ανωτέρω περίπτωση. Μιμούνται οι «χωρικοί» τους πολιτικούς ή οι πολιτικοί τους «χωρικούς»; Έναντι άλλης αναλύσεως ανατρέχω στην αρχαία ελληνική γραμματεία:

• Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτέ. (Έχε θάρρος, όταν λες την αλήθεια δεν θα κάνεις ποτέ λάθος.) -Σοφοκλής-
• Το γαρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπές και πάσιν ανθρώποις ουκ άξιον μιμείσθαι. (Γιατί η ψευτιά είναι δουλοπρέπεια και δεν αξίζει να τη μιμούνται οι άνθρωποι.) -Πλούταρχος-
• Σιγάν την αλήθειαν, χρυσόν εστί θάπτειν. (Το να κρύβεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι.) -Πυθαγόρας-

ΥΓ: Πρώτος κανών της Παιδαγωγικής: χαρακτηρίζουμε τις πράξεις και όχι τους ανθρώπους.

Photo Credits: Alfred Eisenstaedt / The LIFE Picture Collection / Getty Images / Ideal Image