του Χρήστου Ζαμπούνη

Το Andermatt είναι ένα μικρό ελβετικό χωριό 1.242 κατοίκων, συμφώνως με την τελευταία απογραφή. Έως προσφάτως, ήταν γνωστό σε έναν στενό κύκλο χιονοδρόμων, οι οποίοι το προτιμούσαν λόγω των προσιτών του τιμών, συγκριτικώς με άλλα περιώνυμα θέρετρα, όπως το Gstaad, το Saint Moritz, το Crans Montana ή το Zermatt.

Όλα άλλαξαν όταν, πριν λίγα χρόνια, ένας Αιγύπτιος μεγιστάνας απεφάσισε να επενδύσει στην περιοχή. Το ποσόν που εισέφερε, μέχρι της στιγμής που γράφονται αυτές οι γραμμές, αγγίζει το 1.000.000.000 ελβετικά φράγκα, και έπεται συνέχεια. Δεν ήταν μόνος του στην φαραωνική επιχείρηση, αφού η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και το Καντόνι του Ουρ, καθώς και άλλοι ιδιώτες επενδυτές, συμμετείχαν ισομερώς.

Για όσους παρακολουθούν το οικονομικό ρεπορτάζ, η οικογένεια του Σαμίχ Σαουΐρις, διότι περί αυτού πρόκειται, είχε επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια και στην Ελλάδα, εξαγοράζοντας δύο φορές την Telestet, μετέπειτα Wind, φευ! όχι με θετικό αποτέλεσμα, αφού για λόγους που δεν είναι του παρόντος να εξηγηθούν, έχασαν όλα τους τα χρήματα. Συζητούμε με τον διευθυντή του ξενοδοχείου «The Chedi», το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, χρεώνει 2.500 ευρώ την περίοδο των Χριστουγέννων, για την ανάπλαση του Andermatt. Μου εξήγησε ότι εντός επτά ετών, η τιμή του τετραγωνικού μέτρου ανήλθε κατακορύφως, στα περίπου 500 διαμερίσματα και στις 30 βίλλες που οικοδομήθηκαν στους πρόποδες των Άλπεων.

Παραλλήλως, έξι ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων ήλθαν να προστεθούν στα πανδοχεία του χωριού, τα οποία είδαν και αυτά καλύτερες ημέρες, λόγω της αυξημένης ζητήσεως. Τον ερωτώ εάν έρχονται Έλληνες πελάτες στο «The Chedi», και μου απαντά πως ναι, αλλά όχι σε μεγάλο αριθμό. Κουβέντα στην κουβέντα, μαθαίνω ότι έχει Έλληνες εργαζομένους, από την πιανίστα μέχρι έναν ρεσεψιονίστ και ένα sous chef στην κουζίνα, από τους οποίους είναι επαρκώς ικανοποιημένος. Τότε με πιάνει μελαγχολία, πρώτον για το σχετικό brain drain όσο και για την έως τώρα αντιμετώπιση των επενδυτών στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.