του sir Taki Theodoracopulos

Δεν χρησιμοποιώ πλέον ημερολογιακή αναφορά στο κείμενό μου. Βρίσκομαι εδώ, στο Gstaad, για όσο διαρκεί η κατάσταση των πραγμάτων. Ακόμη και τα χιονοδρομικά υποχρεώθηκαν να κλείσουν. Closed, chiuso, geschlossen, fermé. Ο μόνος τρόπος για να κάνεις σκι πλέον είναι με τον παλιομοδίτικο τρόπο “à la Hemingway”: να αναρριχηθείς χρησιμοποιώντας σχοινιά, μετά να τα βγάλεις και να σταθείς να απολαύσεις την πορεία. Η ορειβασία είναι ευεργετική για την υγεία κάποιου αλλά και το μόνο πράγμα που προσφέρεται χωρίς χρέωση στην παλιά καλή Ελβετία. Προσέξτε όμως, αν πολλοί ξεκινήσουν να το δοκιμάζουν, οι Ελβετοί θα αρχίσουν να χρεώνουν. Προς το παρόν, κανείς δεν το επιχειρεί όσο το χιόνι δεν το επιτρέπει.

Είναι επίσης η εποχή του επιβεβλημένου οικογενειακού βίου. Η μητέρα των παιδιών μου και ο γιος μου, συμπεριφέρονται λίγο παρανοϊκά με τον συγκεκριμένο ιό, βλέποντας παντού διασκορπιστές του. Μία μέρα, αναγκάστηκα να πάω στο διπλανό χωριό, το Saanen, για ένα στρατιωτικού τύπου κούρεμα και μετά έκανα μια στάση σε ένα περίπτερο για εφημερίδα, ανάμεσα σε 50 κινέζες μαθήτριες. “Έχουν εγκλωβιστεί εδώ στο σχολείο και δεν επέστρεψαν στην Κίνα” είπα. “Οι γονείς τους τα επισκέπτονται όλη την ώρα” μου απάντησαν. Παράδοξο, αλλά είκοσι χρόνια πριν, όταν οι Σαουδάραβες μας έδωσαν μία από αυτές τις ασθένειες, το σχολείο ήταν γεμάτο βρώμικες πετσέτες και άσχημους τρόπους. Οι Κινέζοι είναι πολύ εγκρατείς χωρίς να ενοχλούν τους ανθρώπους, απλώς τους αγνοούν όλους. Κάτι το οποίο καθιστά ευκολότερο για αυτούς την αναγκαστική οικογενειακή ζωή. Πραγματικά, απολαμβάνω να περνάω χρόνο με την γυναίκα των παιδιών μου και τον γιο μου- να ζεις αρκετά, όπως λένε, και να μαθαίνεις νέα πράγματα.

Κάτι σαν και αυτό που είπε ο φίλος μου Bob Geldof την προηγούμενη εβδομάδα για το ιντερνέτ. Έχει μετατρέψει έναν κόσμο σε καθαρά ατομιστικό, με τον εγωμονισμό να έχει αντικαταστήσει τον διάλογο και τις απόψεις, πόσο μάλλον τον αλτρουισμό. Ο Sir Bob είναι πολύ καλός τύπος, παρόλο που διαφωνώ με τις πολιτικές του απόψεις. Δεν έχω μιλήσει μαζί του τελευταία και αναρωτιέμαι τι πιστεύει για την 23 ετών κάθειρξη του Weinstein. Ο δικαστής, ένας ξεκάθαρα φιλόδοξος άνθρωπος που βλέπει το μέλλον του, θα έπρεπε να τον καταδικάσει σε θάνατο. Αυτό θα ήταν μια κινηματογραφική κορύφωση, σαν αυτές που μας έχει συνηθίσει το Χόλυγουντ. Και δεν θα έκανε καμία απολύτως διαφορά. Τόσα χρόνια στην φυλακή για έναν υπέρβαρο 68 χρονών άνδρα με αδύναμη καρδιά ,αποτελεί για μένα θανατική ποινή αλλά γιατί όταν το κάνει Χόλυγουντ να μην αρπάξει την ευκαιρία για ένα ακόμη εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο; Έγραψα πριν από κάποιες εβδομάδες στο Τhe Spectator των ΗΠΑ, ότι σίγουρα θα του φόρτωναν όσες κατηγορίες μπορούσαν, καθώς η πολιτική έρχεται πολύ πριν από την δικαιοσύνη στην γη των κατεστραμμένων.

Δεν πειράζει. Τώρα όλοι νομίζουν ότι βρίσκονται υπό τον κίνδυνο της θανατικής ποινής από τον ιό και κάνουν τα πάντα για να περάσουν έστω και λίγο χρόνο με τις οικογένειές τους. Βέβαια, το ποσοστό των διαζυγίων επρόκειτο να εκτοξευθεί μόλις όλο αυτό τελειώσει και τα ζευγάρια δουν τον πραγματικό εαυτό, ο ενός του άλλου. Όταν οι Έλληνες συνταγματάρχες κατέλαβαν την εξουσία στις 21 Απριλίου του 1967, ανακάλυψαν ότι ο πλουσιότερος έλληνας τραπεζίτης χρηματοδοτούσε τις τότε παράνομες κομμουνιστικές οργανώσεις. Έτσι, διέταξαν να κρατηθεί υπό κατ’ οίκον περιορισμό. Όμως στο σπίτι, που είχε εγκαταλείψει εδώ και καιρό με την γυναίκα του, ζούσε η ερωμένη του. Οι άνθρωποι που το γνωρίζουν αυτό και είναι πολλοί, πιστέψτε με, θεώρησαν ότι ήταν μια σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία. Εγώ από την άλλη, πιστεύω ότι οι συνταγματάρχες είχαν χιούμορ.

Η αναγκαστική απομόνωση, δεν αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο για ‘μένα. Θυμάμαι όταν πριν από 36 χρόνια βρέθηκα απομονωμένος σε ένα κελί φυλακής 2Χ4, για 4 μήνες, όπου και συγκέντρωσα το υλικό για το “Nothing to Declare”, το τρίτο πιο επιτυχημένο βιβλίο μετά τη “Βίβλο” και το “Ο Αγών μου”. Προσωπικά, η πλήξη με φοβίζει πολύ περισσότερο από τον ιό επειδή στα 83 μου χρόνια, δεν υπάρχει κάτι στο μέλλον για να προσμένω. Περπατάω στους δρόμους για ώρες, ασκούμαι στην εξοχή όσο οι αγελάδες με παρατηρούν δίχως έκπληξη και αυτές, χτυπάω το makiwara (όργανο άθλησης καράτε) μέρα παρά μέρα και αργότερα γευματίζουμε όλοι μαζί και χιουμοριστικά κανονίζουμε μια έξοδο στα κλειστά κλαμπ και μπαρ της περιοχής.

Το διάβασμα, περιττό να πω, είναι ο μεγάλος μου σωτήρας. Δεν χρησιμοποιώ τα social media, οπότε τα βιβλία είναι η σωτηρία μου. Το περιεχόμενο της τηλεόρασης είναι αποκρουστικό και γεμάτο από sci-fi και superhero σκουπίδια. Το πως ο κόσμος μπορεί να απολαμβάνει τέτοιες ταινίες, με ξεπερνάει. Αν διοικούσα το Sky ή το BBC, το πρόγραμμα θα περιλάμβανε μόνο ασπρόμαυρες και χρυσές ταινίες του παρελθόντος, όπου οι άνδρες φορούν σταυροκουμπωτά κοστούμια και οι γυναίκες décolleté φορέματα. Τουλάχιστον, με αυτό τον τρόπο η ανεγκέφαλη γενιά του παρόντος, θα αντιληφθεί πόσο γλυκιά ήταν η ζωή όταν οι άνθρωποι είχαν τρόπους.

Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που πρέπει να επιτευχθεί, είναι η δημιουργία κοινωνικής εμπιστοσύνης μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο. Μιλάω στο τηλέφωνο με όλα τα μέρη της γης και είμαι σίγουρος ότι θα εκπλαγείτε με τις θεωρίες αρκετών ανθρώπων όσον αφορά τον ιό. Αυτό συμβαίνει όταν αυτή η πολυμορφία επιβάλλεται στα έθνη από την λεγόμενη παγκοσμιοποιημένη ελίτ, που δεν έχουν ούτε μια φορά συναντήσει έναν καθημερινό άνθρωπο στις μίζερες ζωές τους. Οι αγρότες εδώ στο Bernese Oberland κατηγορούν τους ξένους. Εμείς οι ξένοι πιστεύουμε ότι οι πονηροί Κινέζοι είναι οι ένοχοι. Οι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται πάλι απροετοίμαστοι μπροστά στον κίνδυνο. Την ίδια στιγμή, ο ιός εξαπλώνεται… Yippee!

Photo Credit: Getty Images | Ideal Image