της Κέλλυς Σταυροπούλου

Ανέβηκε πρόσφατα στο Netflix το ντοκιμαντέρ “The King” που ζωντανεύει το φαινόμενο Elvis Presley και παράλληλα μας συστήνει λίγο καλύτερα με το φαινόμενο Αμερική. Το ντοκιμαντέρ, που υπογράφει ο βραβευμένος σκηνοθέτης Eugene Jarecki, προβλήθηκε πρώτη φορά το 2017 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και αμέσως μετά στο Sundance. Δεν μπορώ να το κρίνω καλλιτεχνικά και αντικειμενικά αφενός γιατί δεν είμαι ειδική στο είδος, αφετέρου γιατί αγαπάω πολύ (πάρα πολύ) τον Elvis. Μπορώ να καταναλώνω βουλιμικά οτιδήποτε αφορά τον Βασιλιά. Ντοκιμαντέρ, ταινίες, αφιερώματα, αρχαία live του, συνεντεύξεις, vintage δίσκους κτλ. Καμιά φορά αισθάνομαι γραφική που αντί να παθιάζομαι με την Billie Eilish, την Ariana Grande, τον Justin Bieber και άλλα σύγχρονα παιδιά που βρήκαν τρόπο να κατακτήσουν τον κόσμο με την μουσική τους στην εποχή μου, εγώ επιμένω να δηλώνω φαν του Elvis. Του Έλβις που πέθανε πολλά χρόνια πριν γεννηθώ. Το μόνο που με καθησυχάζει είναι η ρήση του David Bowie: όταν κάπου στα 00’s τον ρώτησαν ποιος είναι ο αγαπημένος του εν ζωή τραγουδιστής, απάντησε μονολεκτικά και χωρίς εξηγήσεις «ο Έλβις».

Ο Έλβις που όταν τον ακούω στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στα μπαρ (αυτό έχει καιρό να συμβεί), σε κάποιο κάλεσμα, χαμογελάω και έχω την (ψευδή) αίσθηση ότι τραγουδάει για μένα, σαν να μοιραζόμαστε ένα inside joke. Ο Έλβις που με τη φωνή του φτιάχνει ατμόσφαιρα κι’ αυτό δεν είναι κλισέ γιατί δεν μπορώ να πω το ίδιο για κανέναν άλλον και η ατμόσφαιρα στην οποία αναφέρομαι δεν συγκρίνεται με άλλη. Ο Έλβις που έγινε βασιλιάς, κατέκτησε την Αμερική και μετά τον κόσμο. Ο Έλβις που κάποια στιγμή έχασε την πίστη του στον εαυτό του και έφυγε δια παντός αφήνοντας τον θρόνο άδειο. Σκέφτομαι ότι έτσι είναι οι σωστοί βασιλιάδες: ευάλωτοι και αναντικατάστατοι.

Δείτε το ντοκιμαντέρ και μετά αν δεν νυστάζετε ακούστε λίγο Έλβις. Είναι ένα entertainment combo που εκτός ότι είναι ουσιώδες λόγω μουσικής ιστορίας, πιστεύω ότι θα σας αφήσει μια γλυκιά αίσθηση. Ο,τι πρέπει για επιστροφή στην κανονικότητα μετά από παρατεταμένη καραντίνα…