του Χρήστου Ζαμπούνη

Εκείνο το βράδυ, το δημοφιλέστερο εστιατόριο του Κολωνακίου ήταν γεμάτο. Όχι όπως το Σύνταγμα την Πρωτομαγιά, όπου το ΚΚΕ το «γέμισε», παρατάσσοντας τα μέλη του σε απόσταση ασφαλείας, αλλά με τον συνήθη συγχρωτισμό που έχουν τα στέκια ολίγων τετραγωνικών μέτρων. Για να είμεθα ακριβείς, η σωστή έκφρασις που αποδίδει την κατάσταση είναι «πατείς με πατώ σε». Η Κ. έφθασε καθυστερημένη στο ραντεβού. Έσπευσε να ασπασθεί τους φίλους της και κάθισε στη θέση της. Η παρέα ήταν κοσμοπολίτικη, αφού ορισμένα μέλη της ζούσαν στο εξωτερικό και είχαν έλθει για λίγες ημέρες στην Αθήνα.

Το ημερολόγιο έγραφε Τετάρτη 4 Μαρτίου. Το Σάββατο η Κ. άρχισε να βήχει και να ανεβάζει πυρετό. Υποψιασμένη, τηλεφώνησε σε μια ιδιωτική εταιρεία για να υποβληθεί στο τεστ. Η εικόνα που αντίκρισε όταν άνοιξε την πόρτα στο ιατρικό συνεργείο έμοιαζε με ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ήταν Δευτέρα όταν οι «εξωγήινοι» με τις στολές έφευγαν από το σπίτι της και Τρίτη όταν έμαθε ότι είναι θετική στον κορωνοϊό. Τότε ενεφανίσθη στη ζωή της ο ΕΟΔΥ (Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας). Η διαχείρισις εκ μέρους του, όπως μου εξωμολογήθη η φίλη μου, υπήρξε υποδειγματική. Πέραν της καραντίνας των δύο εβδομάδων, η οποία προεκρίθη διότι η συμπτωματολογία το επέτρεπε, μια καθησυχαστική γυναικεία φωνή την ενημέρωνε τηλεφωνικώς, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για το τι πρέπει να κάνει. «Οι πιο επικίνδυνες ημέρες για να πάει ο ιός στους πνεύμονες ήταν μεταξύ 8ης και 12ης ημέρας», τονίζει, καθώς φέρνει στον νου της μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της επι- κοινωνίας τους. Έχοντας ζήσει τη μισή της ζωή σε δυτικοευρωπαϊκή πρωτεύουσα, είχε εξ αρχής μια σχετική δυσπιστία στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ).

Σήμερα που τη συναντώ, εύχαρι και ευειδή, να μου διηγείται την ιστορία της, διαπιστώνω αυτό που έχει γίνει, πλέον, πανδήμως βεβαιότης: οι Έλληνες επιστήμονες και οι Έλληνες πολιτικοί, επιλέξτε εσείς τη σειρά, ηγέρθησαν υπεράνω των περιστάσεων και απέδει- ξαν ότι δεν έχουμε μόνον ελαττώματα ως λαός, αλλά και αρετές, αρετές που αποτελούν, ενίοτε, παράδειγμα προς διεθνή μίμησιν.