του Χρήστου Ζαμπούνη

Στην ταινία «Επάγγελμα ρεπόρτερ» ο Μικελάντζελο Αντονιόνι επιλέγει έναν ήρωα που ζει το υπαρξιακό του δράμα. Τον ρόλο υποδύεται έξοχα ο Τζακ Νίκολσον, αν και είναι η σκηνοθεσία που κλέβει, τελικώς, τις εντυπώσεις, ακροβατώντας ανάμεσα στην Τέχνη και την τεχνική. Ειδικώς το μονοπλάνο έξω από το «Hotel de la Gloria» είναι από μόνο του μία ταινία μέσα στην ταινία.

Θυμήθηκα το αριστούργημα του ιταλικού κινηματογράφου προχθές, κατά την διάρκεια της επισκέψεώς μου στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Ο συνειρμός βλέποντας τις άδειες από επισκέπτες αίθουσες ήταν άμεσος. Μία ξεναγός, με την οποία είχαμε φοιτήσει μαζί στην Σχολή Ξεναγών Αθηνών, με πλησίασε και ανοίξαμε την συζήτηση για τα θέματα του κλάδου. Το υπαρξιακό δράμα του Ντέιβιντ Λοκ, αυτός είναι ο ήρωας της ταινίας, ανέβλυσε σαν το νερό του πίδακος της Ομονοίας.

Η απραξία, ως γνωστόν, δεν είναι καλός σύμβουλος, πολλώ δε μάλλον όταν οι άγνωστοι Χ της εξισώσεως είναι πλείονες του ενός. Μετά από μία οδυνηρή επισκόπηση των δεδομένων, με κυριοτέρα την «εξαφάνιση» της κρουαζιέρας και των ομαδικών εκδρομών, συμφωνήσαμε ότι η φετεινή σαιζόν ομοιάζει με θρίλερ, όπου το τέλος είναι προκαθορισμένο. Όπως στο σινεμά και στο «Professione Reporter».