του Απόστολου Κοτσάμπαση

Ένα από τα θύματα της πανδημίας είναι και ο κοσμοπολίτικος τρόπος ζωής. Ο Covid-19 υποβάθμισε όλα τα ανάλογα δρώμενα με παράδοση δεκαετιών, η σύγχρονη εκδοχή των οποίων αντανακλά το διαχρονικό στιλ. Τα φλας δεν άστραψαν στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, στην Κυανή Ακτή. Τα μονοθέσια της Formula 1 δεν έστριψαν στην Beau Rivage, στο Grand Prix του Μονακό. Οι Gullwing δεν άνοιξαν τις εντυπωσιακές πόρτες τους στη Villa d’Este στη λίμνη Κόμο, για το Concorso d’Eleganza των κλασικών αυτοκινήτων. Οι Gentlemen δεν εμφανίστηκαν στο Grand Slam τένις του Wimbledon στο Λονδίνο και το Roland-Garros χωρίς θεατές έμοιαζε με κάτι ξένο. Θα αναρωτηθείτε ποια σημασία έχουν όλα αυτά σε σχέση με το τι συμβαίνει γύρω μας. Δέκα χρόνια μνημόνια, κορωνοϊός, ύφεση στην οικονομία και φυσικά τη μόνιμη τουρκική απειλή.

Συμφωνώ ότι οι προτεραιότητες όλων μας άλλαξαν και τα προαναφερθέντα είναι πολυτέλεια και μπορούν να περιμένουν καλύτερες ημέρες. Όμως η αναφορά τους εμπεριέχει έναν συμβολισμό και δεν αναιρεί το γεγονός ότι όλοι έχουμε ένα αίσθημα κενού. Φυσικά, ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνεται και ιεραρχεί ο καθένας τις προτεραιότητές του. Όπως και να είναι, η ζωή χωρίς τέχνη, στυλ και διασκέδαση δεν είναι πλήρης.

Αλλά ας κοιτάξουμε με αισιοδοξία μπροστά και ίσως σύντομα, όσα βιώνουμε θα αποτελέσουν αναμνήσεις και υλικό για τους ιστορικούς.