του sir Taki Theodoracopulos

Νέα Υόρκη— Ποιος να ήταν άραγε αυτός που είπε πρώτη φορά την έκφραση «Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία»; Ο σπουδαίος Yogi Berra (1925-2015, αμερικανός παίκτης του baseball ) πήρε τα εύσημα αλλά αυτό που πραγματικά είπε ήταν ότι «Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τελειώσει». Λοιπόν, νομίζω ότι όλα τελείωσαν παρόλο που θα το «τραβήξει» κι’ άλλο ο Donald που δεν ξέρει πότε να σταματήσει. Αλλά, όπως γράφει και ο Roger Kimball στο American Greatness, το αποτέλεσμα ήταν προκαθορισμένο. Γι’ αυτό και ο άνδρας που έμενε στο υπόγειο παρέμεινε εκεί όσο ο Trump ταξίδευε σε όλη τη χώρα για να συγκεντρώσει τα στρατεύματα. Προφανώς, η καταδολίευση ήταν μεγάλων διαστάσεων και το πιθανότερο είναι να γνωρίζουμε το τελικό αποτέλεσμα τον Δεκέμβριο. Ωστόσο, οι πιθανότητες να παραμείνει ο Donald στον Λευκό Οίκο «δεν φαίνονται και πολύ καλές αυτή τη στιγμή», όπως λένε στη Νέα Υόρκη.

Στo Upper East Side (γειτονιά της Νέας Υόρκης), όπου το φτωχό, μικρό αγόρι από την Ελλάδα διαμένει, η έλλειψη μωρών με εξαιρετικά λεία επιδερμίδα είναι τόσο προφανής όσο οι μάσκες που φοράνε οι γυναίκες που έχουν μείνει πίσω επειδή δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα σπίτι στα Hamptons. Οι αποκαλούμενοι «beautiful people» που εγκατέλειψαν για πρώτη φορά την πόλη τον προηγούμενο Μάρτιο παραμένουν μακριά, παραδίδοντας τη Νέα Υόρκη σε μάζες ανθρώπων, τους οποίους η επιγραφή στο Άγαλμα της Ελευθερίας καλωσορίζει. Την προηγούμενη εβδομάδα που γευμάτιζα σε ένα chic εστιατόριο, το πλήθος έμοιαζε σχεδόν λαμπερό. Είπα σχεδόν. Το σκοτάδι κάνει θαύματα, αποκρύπτοντας τις ρυτίδες, τα σημάδια και τα άσχημα άσεμνα ρούχα αλλά μετά υπάρχουν και οι φωνές. Μερικές γυναικείες φωνές Αμερικανίδων αποτελούν για τη θηλυκότητα, ότι το gangsta rap για τον Mozart. Μια ψιλή, τσιριχτή φωνή σαν να στραγγαλίζεις μια ύαινα, παρόλο που τέτοιο ήχο δεν έχω ακούσει ποτέ στην Αφρική αλλά πολλές φορές εδώ στην Αμερική. Το κίνημα του #MeToo έχει επιδεινώσει το πρόβλημα. Κάτι πρέπει να γίνει γρήγορα και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί Αμερικανοί άνδρες χρειάζονται ψυχολόγο και είναι υπέρβαροι. Το να ζεις με τέτοιες γυναίκες έχει το τίμημά του.

Ποτέ δεν ήταν έτσι στο παρελθόν. Σαν φοιτητής, θυμάμαι εντυπωσιακές νεαρές γυναίκες σαν τη Bonnie Richardson στο Palm Beach, τις Mary-Blair Scott και Ellen Hurst στη Charlottesville και δεκάδες από αυτές στο Παρίσι. Ωχ, ωχ…πόσο υποφέρω; Η δουλειά δεν θα άλλαζε θέση με εμένα. Τα κορίτσια τότε είχαν μια θηλυκότητα και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να κάνει μια γυναίκα πιο ελκυστική.

Υπάρχουν ακόμη όμως αρκετές θηλυκές γυναίκες εκεί έξω, και μία από αυτές μου αρέσει πολύ, στη στήλη βιβλίου της εφημερίδας Telegraph. Έχει το όνομα μιας αρχαίας Ελληνίδας ιέρειας, την οποία ο Δίας ερωτεύτηκε και μεταμόρφωσε σε αγελάδα για να την προστατέψει από τη ζήλεια της Ήρας. Αυτός ο Δίας είχε σπουδαίο γούστο στις γυναίκες και η Ιώ τελικά ξανάγινε γυναίκα, επισκεπτόμενη ακόμη και τον Προμηθέα.

Οι γυναίκες με θηλυκότητα, μπορούν να είναι και μυστηριώδεις και αδυσώπητες και άγριες, με το τελευταίο χαρακτηριστικό να μη μειώνει σε καμιά περίπτωση τη γοητεία τους. Το να λες πολλά, να βρίζεις και να μιλάς με στόμφο δεν είναι και πολύ θηλυκό, με μια τέτοια φωνή να καταστρέφει ένα ομολογουμένως όμορφο πρόσωπο. Μία από τις «φρίκες» της σύγχρονης ζωής είναι να ακούς ελκυστικές νεαρές γυναίκες «να λένε το ένα», «να λένε το άλλο» και να χρησιμοποιούν το «όπως» πριν από κάθε λέξη.

Θυμάμαι κάποτε στο Παρίσι πριν από πολύ καιρό, ακολούθησα ένα πολύ όμορφο και νεαρό κορίτσι, ντυμένο στην εντέλεια σε κοσμηματοπωλείο της Place Vendôme. Κοιτούσε ένα βραχιόλι αλλά δεν μπορούσε να αποφασίσει. Την πλησίασα και προσφέρθηκα να το αγοράσω γι’ αυτήν. Μου έδωσε μάλλον το πιο γλυκό -σχεδόν αγγελικό- χαμόγελο αλλά αρνήθηκε. Μόνο που άκουγες τη φωνή της «πέθαινες». Κάποιες εβδομάδες αργότερα τη συνάντησα σε ένα party. Θυμήθηκε. Το όνομά της ήταν Veronique de Pardieu. Λίγο αργότερα αρρώστησε και είχε άσχημο τέλος.

Οι όμορφες θηλυκές γυναίκες είναι πάντα κυρίες, είτε γεννιούνται σε κάποιο αρχοντικό είτε όχι. Το απλό συναίσθημα της λαχτάρας εντείνεται όταν περνούν από το μυαλό μου κοπέλες μέσα στα καλοκαιρινά φορέματά τους, όπως τις ονόμασε στη σύντομη, όμορφη ιστορία του o Irwin Shaw. Τώρα ο ρομαντισμός πέθανε επειδή «η ευθύτητα είναι ο πιο παρεξηγημένος σεξουαλικός προσανατολισμός απ’ όλους». Ναι, μαντέψατε σωστά, αυτή η αθλιότητα δημοσιεύτηκε στους New York Times με τίτλο «Σεξουαλικότητα και Ρομαντισμός». (Ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα έρθει, ήταν απλά θέμα χρόνου.)

Μια Jane Ward έγραψε ένα έργο για την «Τραγωδία της Ετεροφυλοφιλίας», μια άλλη, η Angela Chen, γράφει ότι «ο ασεξουαλικός προσανατολισμός σπάνια αναγνωρίζεται σωστά στην κοινωνία» (ελπίζω πως όχι). Καταλήγοντας, μια άλλη κυρία, με το όνομα Francesca Beauman, έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο λέγοντάς μας ότι «το να διαβάζεις είναι πάντα η πιο ασφαλής μορφή του σεξ και συνήθως επιθυμείς αυτό που δεν μπορείς να αποκτήσεις, ελπίζοντας για κάτι περισσότερο».

Θα το ξαναπώ! Πάντα ήθελα περισσότερα από αυτά που μπορούσα να αποκτήσω και το να διαβάζω μου φαίνεται πιο εύκολο από το σεξ. (Τα βιβλία δεν σου προκαλούν πόνο στη βουβωνική χώρα.) Και θα σας αφήσω με ένα μικρό μυστικό: Όπως μας προτείνει η Ward η ετεροφυλία πρόκειται να διασωθεί από την άκοπη ηγεμονία της στην κοινή μας πολιτιστική φαντασία. Είναι οι γυναίκες ακαδημαϊκοί αυτοί που θα το επιτύχουν.

Δεν είμαι καθόλου σεμνός με τέτοια ζητήματα, κάτι που σημαίνει τέρμα η ιεραποστολική στάση. Είμαι σίγουρος ότι η Francesca, η Angela και η Jane είναι καλές γυναίκες που παρα-σκέφτονται το σεξ. Και έτσι όπως πάμε, η πρόβλεψη της Francesca ότι «θα καταλήξουμε να έχουμε ερωτική σχέση με τον υπολογιστή» πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα.

Photo Credit: Louis Faurer, Brian Duffy