του Χρήστου Ζαμπούνη

Η μονοδιάστατη παρουσίασις του πρωτοχρονιάτικου κορωνοταξιδιού στο Ντουμπάϊ, με οδήγησε ενσυνείδητα στην βιβλιοθήκη, στο ράφι με τα βιβλία περί δημοσιογραφίας. Το μάτι έπεσε στο βιβλίο του Robert S. Boynton για την «Νέα Νέα Δημοσιογραφία». Σαράντα πέντε έτη μετά τον Tom Wolfe που λάνσαρε το κίνημα του New Journalism, ο διευθυντής του New York Univercity προγράμματος της Λογοτεχνικής Δημοσιογραφίας απευθύνθη σε 19 κορυφαίους δημοσιογράφους της εποχής μας και τους έθεσε τα ίδια ακριβώς ερωτήματα.

Ένα από τα κεντρικά θέματα του επαγγέλματος παραμένει αυτό της αλήθειας. Ο Gay Talese απήντησε: «Ο ρεπόρτερ δεν μεταδίδει ποτέ την αλήθεια. Μεταδίδει ό,τι είναι ικανός να μεταδώσει ή ό,τι θέλει να μεταδώσει». Ο Laurence Wright, από την πλευρά του, επισημαίνει την άνοδο του μανιχαϊσμού και της απλοποιήσεως στην σημερινή κοινωνία. Η αποστολή του δημοσιογράφου έγκειται στο να κάνει τα θέματα πιο σύνθετα, ώστε ο αναγνώστης να δύναται να προσεγγίσει την πολυπλοκότητα του κόσμου.

Επί του πρακτέου τώρα. Ασφαλώς και τα ελληνικά Μέσα Ενημερώσεως δεν είχαν την δυνατότητα να στείλουν ανθρώπους στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ούτε υπήρχαν Έλληνες δημοσιογράφοι επιτοπίως, για να μεταδώσουν την αλήθεια. Ο Ted Conover, ανοίγω μία μικρή παρένθεση, προσελήφθη ως φύλαξ στην Φυλακή του New York State και εργάσθη εκεί επί ένα έτος, για να αποδώσει ρεαλιστικά την κατάσταση στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας του.

Στην περίπτωση του Ντουμπάϊ, το πιο απλό θα ήταν να τηλεφωνήσει κανείς στους στοχοποιημένους και να τους ρωτήσει γιατί πήγαν εκεί. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς επί παραδείγματι, επροπονείτο για το Αυστραλιανό Open. Το ίδιο έκανε και πέρυσι, στο ίδιο μέρος. Άλλοι είχαν πάει για δουλειές και συνεδύασαν τις διακοπές, ενώ υπήρχαν και ορισμένοι που, εφ’ όσον επιτρέπετο, βρήκαν την ευκαιρία να ξεσκάσουν. Αυτήν την διάσταση, κινούμενοι από την εντυπωσιοθηρία, ελάχιστοι Greek reporters παρουσίασαν.