του Γιάννη Βαλαβάνη

Καλημέρα σας ή καλησπέρα σας και καλή χρονιά! Έχοντας μπει στο 2021, τέτοια χρονιά σαν το 2020 δε νομίζω να έχει βιώσει πότε ξανά άνθρωπος της εποχής μας (οι προγενέστεροι σίγουρα είχαν περάσει ίσως και χειρότερα γεγονότα, δεν είμαι σε θέση να κρίνω), αποφασίστηκε με φίλο ομοϊδεάτη μια βόλτα στο Casa del Habanos για ανδρικό shopping therapy, για κάποιο διαφορετικό και φρέσκο πουράκι βρε παιδιά, ένας νεωτερισμός τέλος πάντων. Τώρα θα μου πείτε να μη παλιώσει λίγο βρε φιλαράκι, τι μας έλεγες τόσο καιρό; Σε κάποιους περισσότερο γνωστούς και οικείους που θα καταλάβουν, θα απαντήσω με μία παροιμία των παλαιών, ‘’στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι’’ και όποιος ξέρει θα καταλάβει.

Μεγάλη ποικιλία και μεγάλη ποσότητα βέβαια και λόγω μαγαζιού αλλά και λόγω των ημερών αλλά και πάλι, ενώ αγόρασα κάποια πιο καινούρια νούμερα, κυρίως limitades, μου τράβηξε το ενδιαφέρον ένα κλασικό και αγαπημένο πούρο το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε εξαφανισθεί από την αγορά, το Partagas Culebras. Πολύπλοκο τόσο στην εμφάνιση και το κάπνισμα όσο και στη γεύση. Πρόκειται για ένα πούρο που περισσότερο σε συναρπάζει η ιστορία και ο μύθος που το περιβάλει παρά το ίδιο σαν πούρο, μιας και πρόκειται για ένα πούρο μηχανής με 35αρι δαχτυλίδι και 16 εκατοστά μήκος. Με την κλασική γεύση των Partagas, βαριά πιπεράτα και γήινα αρώματα, με μέτρια προς βαριά ένταση το οποίο επιδέχεται και μια παλαίωση 2 με 3 έτη, αν καταφέρουμε να αντισταθούμε.

Το περίεργο σε αυτό το πούρο είναι το σχήμα του, μία πλεξούδα τριών πούρων σε ξύλινο κουτάκι ή παλαιοτέρα σε κασετίνα των 24 πούρων. Αν και πολλοί πιστεύουν ότι οι Κουβανοί είναι οι πρωτοπόροι στα πούρα, αυτό το δέσιμο των τριών πούρων το πήραν από τους Φιλιππινέζους, οι οποίοι το καθιέρωσαν με σκοπό την καλύτερη ωρίμανση των πούρων. Στα μέσα του 19^ου αιώνα το βρίσκουμε στις φάμπρικες των αδερφών Upmann, Romeo y Julieta και Partagas. Μετά την επανάσταση εξαφανίζονται και στις αρχές του 2000 ξεκινάει να τα παράγει ξανά σαν νούμερο μόνο η Partagas. Ο άλλος μύθος που τα ακολουθεί είναι ότι επειδή όλοι οι υπάλληλοι στις φάμπρικες μπορούν να παίρνουν 3 πούρα ημερησίως, τους τα έδιναν έτσι πλεγμένα υπό τη μορφή κάποιου πακέτου ίσως. Το πιο περίπλοκο βέβαια για μένα είναι η φήμη ότι μπορείς να τα καπνίσεις και τα τρία ταυτόχρονα, το οποίο βέβαια δε νομίζω να το δοκιμάσω για χρηστικούς καθαρά λόγους, όπως θα δείτε και από το σχήμα τους. Τώρα αν κάποιος από εσάς το τολμήσει, ας μας στείλει τις εντυπώσεις του και τον αντίκτυπο!

Ένα πουράκι λοιπόν το πρωί με το καφεδάκι, ένα το μεσημέρι στο σπίτι μετά το φαγητό με λίγο κρασί ( κόκκινο ήταν), και ένα το βράδυ με ένα malt – μέσα στη χλιδή ήμουν για ρεβεγιόν σε καραντίνα, ούτε ο Τσώρτσιλ τέτοιες δόξες! Και για να μπει καλά η χρονιά βέβαια, κλασικά το ουίσκι πρέπει να είναι ανάλογου υπόβαθρου και ποιοτικά αλλά και ιστορικά. Πάντα υπάρχει ένα καπνιστό malt στην κάβα, συγκεκριμένα πράγματα βέβαια, αλλά όσο και να ακουστεί παράλογο, Caol Ila 18αρι ποιός τρελός θα έχει εύκαιρο στην κάβα του; Αλλά ο καθένας με τις προτεραιότητες του, τι να κάνεις; Βίτσια είναι αυτά! Καθότι και εορταστικό ωράριο καραντίνας με φίλους στο σπίτι αλλά και μικρό πουράκι λόγω καραντίνας, και αυτό μικράς διαρκείας, θα κοιμηθούμε νωρίς λοιπόν, θα τιμήσω δέοντος δύο ποτάκια από το 18αρι – το 12αρι είναι για βραδιές μεγαλύτερης διάρκειας!

Κλασικό νησιώτικο malt από το νησί του Islay, με πολύ γεμάτο σώμα, αρώματα μέντας, ξηρών καρπών αλλά αξιοπερίεργο για την παλέτα αρωμάτων του καταλαβαίνεις και αρώματα βανίλιας! Κέδρος, ρίζες φυτών, γήινα αρώματα, ανοιξιάτικα λουλούδια αλλά και αμύγδαλο, πάρα πολύ πολύπλοκο αλλά ταυτόχρονα και απολαυστικό, συναρπαστικό θα έλεγα και στη γεύση του αλλά το σημαντικότερο στην επίγευση και το τελικό του αποτέλεσμα, το οποίο είναι πιο ήπιο από το αδερφάκι του, το Lagavulin, καθότι πιο σκληρό στη κατάληξη του. Στη καθομιλουμένη της Σκωτίας προφέρεται και γράφεται ‘’cull-eel’’ που σημαίνει ‘’Sound of Islay’’ , στα ελληνικά είναι εύκολο και το αφήνω σε εσάς! Όπως και σε όλα τα νησιώτικα malt το αποστακτηρίου βρίσκεται σχεδόν μέσα στη θάλασσα σε ένα λιμανάκι δίπλα στο Port Askaig και χρονολογείται από το 1846, ενώ τα προϊόντα του από το 1970 και μετά θεωρούνται από τους ειδήμονες εξαιρετικά και κλασικά είδη στα malt ουίσκι! Για αυτό το λόγο άλλωστε το 2011 έγινε μία τεράστια επένδυση, περίπου στα 3 εκατομμύρια λίρες, για την αύξηση του μεγέθους και της αποδοτικότητας του αποστακτηρίου κατατάσσοντας το ως το μεγαλύτερο στο Islay!

Εξαιρετική επιλογή θα έλεγα και στα δύο προϊόντα για μια καθώς πρέπει βραδιά νέου έτους εν μέσω καραντίνας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα μας. Καλή χρονιά σε όλους μας με υγεία και καλή λευτεριά σύντροφοι!!!