του Χρήστου Ζαμπούνη

Στο τεύχος της 30ής Σεπτεμβρίου του 1946, στο αμερικανικό περιοδικό «Time», σε ένα αφιέρωμά του για την επιστροφή του βασιλέως Γεωργίου Β’ στην Ελλάδα, μετά το δημοψήφισμα υπέρ της Μοναρχίας (69%), αναγράφονται τα εξής: «Ο βασιλεύς έχει μία Αγγλίδα ερωμένη κι’ επιμένει να την πάρει μαζί του στην Αθήνα. Επιμένει ότι δεν θα πάει χωρίς εκείνη κι’ οι φίλοι του ισχυρίζονται ότι θα προτιμούσε να παρατήσει τον Θρόνο παρά να την εγκαταλείψει για πάντα».

Η πληροφορία και ο τρόπος που ανεγράφη θυμίζει… «Espresso», ιδίως στην δεύτερη παράγραφό της. Η αλήθεια ευρίσκεται στην πρώτη, μόνον, παράγραφο. Η Joyce Brittain-Jones εγνώρισε τον Γεώργιο Β’ στην Ινδία, το 1935. Εκείνη ήταν η σύζυγος του υπασπιστού του αντιβασιλέως των Ινδιών, του λόρδου Wilkingdon. Εκείνος ήταν εξόριστος στην Αγγλία μετά την ανακήρυξη της Α’ Αβασιλεύτου Δημοκρατίας στην Ελλάδα, και είχε προσκληθεί για ένα κυνήγι.

Ο γάμος της Joyce έπνεε τα λοίσθια και ο Γεώργιος Β’ είχε ήδη διαζευχθεί από το 1923, από την αδελφή του Καρόλου Β’ της Ρουμανίας, Ελισάβετ, λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων. Ο ινδικός έρως δεν ήταν επιπόλαιος, ούτε παροδικός. Διήρκησε ακριβώς 12 χρόνια, και άντεξε πολέμους και εξορίες. Ορισμένοι κακόβουλοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την Joyce ως την «Wallis Simpson των Βαλκανίων», παραλληλίζοντάς την με την διαζευγμένη Αμερικανίδα που στοίχισε τον Θρόνο στον Εδουάρδο τον 8^ο. Ουδεμία σχέσις. Η Αγγλίδα ερωμένη του Έλληνος βασιλέως, θα μπορούσαμε να αντιπαραβάλουμε, τον στήριξε όσο κανείς άλλος για να ξαναγυρίσει στον Θρόνο του.

Μελετώ τις λεπτομέρειες μίας φωτογραφίας που δημοσιεύεται στο νεοεκδοθέν βιβλίο του Νίκου Παπακωνσταντίνου «Πριγκίπισσες στη δίνη του πολέμου». Απεικονίζει τον Γεώργιο Β’ να ανοίγει το πορτοφόλι του, για να πληρώσει κουπόνια στην λαχειοφόρο αγορά που διεξήχθη στο Λονδίνο, για την ενίσχυση των εξόριστων Γιουγκοσλαύων στρατιωτών. Ένα χαμόγελο αχνοφαίνεται στο πρόσωπό του, χαμόγελο που μοιράζεται με χάρη η συνοδός του. Όπως σημειώνεται σε αφιέρωμα της «Washington Post» στο πρόσωπό της: «Προσέφερε στον βασιλέα την ήσυχη οικογενειακή θαλπωρή την οποία εστερήθη κατά την διάρκεια του άστοργου πρώτου του γάμου».