του Χρήστου Ζαμπούνη

Την ιστορία αλίευσα στο τελευταίο τεύχος του ιταλικού «Vanity Fair». Την διηγείται ο Ισραηλινός συγγραφεύς Eshkol Nevo, ο οποίος διδάσκει Δημιουργική Γραφή στην σχολή που ίδρυσε ο Amos Oz.

Eν τάχει, έχει ως εξής. Ένας φίλος του Nevo συμμετείχε ως ηθοποιός σε μία τηλεοπτική σειρά, η οποία μετεδώθη από το Netflix. Κατά την διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, ο ηθοποιός έλαβε ένα μήνυμα στο facebook από μία άγνωστη. Είναι αλήθεια ότι η πρώτη προσέγγισις της εν λόγω γυναίκας, με καταγωγή από το Τέξας, δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορο οποιονδήποτε άνδρα. Αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Παθιάστηκα από την τηλεοπτική σειρά στην οποία έπαιξες, και κάθε φορά που εμφανιζόσουν στην οθόνη, σκεφτόμουν ότι είσαι ο άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Φαντάζομαι ότι θα σου φανεί παράξενο, αλλά ένα πράγμα που έμαθα στα σαράντα τέσσερα χρόνια της ζωής μου είναι να μην υποτιμώ την διαίσθησή μου».

Η απάντησίς του ήταν λακωνική, αλλά ήταν τέτοια η φλόγα της Αμερικανίδος, που ο Ισραηλινός δύσκολα θα αντιστέκετο. Γρήγορα, από την αλληλογραφία πέρασαν στο skype, και από το skype στα σχέδια για να συναντηθούν. Η τελική κοινή επιλογή τους ήταν ένα ρομαντικό ταξίδι στη Ύδρα. Έκλεισαν τις πτήσεις, έκλεισαν το πλοίο, έκλεισαν το ξενοδοχείο, και, το κυριότερο, υπεβλήθησαν στο απαραίτητο τεστ για Covid-19. Δύο ημέρες αργότερα, λόγω της αυξήσεως των κρουσμάτων, τα αεροδρόμια έκλεισαν. Το όνειρο δεν έγινε πραγματικότης. Η Τεξανή βρήκε έναν άλλον. Η απογείωσις κράτησε όσο ένα διάλειμμα μεταξύ δύο lockdown.