του sir Taki Theodoracopulos

GSTAAD—Ο ήλιος έχει επιστρέψει, το χιόνι έχει σχεδόν λιώσει και η άσκηση έχει αντικαταστήσει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και του ρομαντισμού. Τι τρόπος να επιστρέψεις, μετά τη χαμένη χρονιά που έκανε θαύματα στην υγεία μου, με τη δίαιτα να μπορεί να σκοτώσει τον ασθενή. Αυτά είναι τα καλά-κακά νέα, τα πραγματικά σπουδαία είναι ότι ο Shakespeare «ακυρώθηκε» από κάποιες αφυπνισμένες Αμερικανές δασκάλες επειδή θεωρούν ότι τα κλασικά του έργα προωθούν τον «μισογυνισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία, τις ταξικές διαφορές, τον αντισημιτισμό.» Αυτά είναι ακριβώς τα λόγια τους και το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι παρόλο που είμαι υπερβολικά προσκολλημένος στο παρελθόν, δεν είναι περίεργο που πολλοί άνθρωποι αγαπούν τον Shakespeare.

Δεν υπάρχει πουθενά αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Αμερική. Στην παλιά Ευρώπη οι άνθρωποι μπορεί να συλληφθούν αν πουν προσβλητικά πράγματα, όπως το αν τα στήθη μιας γυναίκας είναι πολύ μεγάλα, όσο την ίδια στιγμή στην Αμερική επιτρέπεται να πουν τα πάντα, ακόμη και ότι τα στήθη μιας γυναίκας είναι πολύ μικρά. Αντί να συλλάβουν τους παραβάτες, οι Αμερικανοί τους «ακυρώνουν». Δεν νομίζω ότι ο Shakespeare ασχολήθηκε ποτέ με τα στήθη των γυναικών, αν όχι καθόλου, αλλά επειδή έκανε τον Shylock ( από το «The Merchant of Venice») έναν συμπαθητικό χαρακτήρα, λίγο φιλάργυρο και τον Othello λίγο σκοτεινό και ζηλιάρη. Οι κριτικοί του Shakespeare, και υπάρχουν πολλοί στην Αμερική, ειδικά οι γυναίκες, στην πραγματικότητα ενοχλούνται που ο Ρωμαίος είναι κάτι σαν ήρωας. Βρίσκουν τους φτωχούς ως απεχθείς που πάσχουν από τοξική αρρενωπότητα.

Μετά τον Shakespeare, ποιος έχει σειρά; O «Bard» ( προσωνύμιο για τον Shakespeare) περιγράφεται ως κτήνος, αλλά τι θα γίνει με αυτούς τους χυδαίους Έλληνες; Τώρα που ο Ρωμαίος «νικήθηκε» από τις γυναίκες και πάσχει από τοξική αρρενωπότητα, τι θα γίνει με τον Ορέστη; Σκότωσε την ίδια του τη μητέρα για αυτά που έκανε στον πατέρα του, και αν αυτό δεν αποτελεί τοξική αρρενωπότητα, τότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να αποτελεί. Και γίνεται όλο και χειρότερο. Αυτές οι Αμερικανίδες δασκάλες που «ακύρωσαν» τον William, δεν έχουν βγάλει άχνα για τον Σοφοκλή και τον «Οιδίποδα», χωρίς να αναφέρω την Ιοκάστη. Η μητέρα και ο γιός έμπλεξαν σεξουαλικά, ο γιός τύφλωσε τον εαυτό του σε μια ενέργεια που θυμίζει το χαρακίρι, και παρ’ όλα αυτά είναι ελεύθερο να το διαβάσει κάποιος σε ένα εγχειρίδιο λυκείου στο Bronx. ( Παρόλο που δεν πιστεύω ότι ο Οιδίποδας και η Ιοκάστη αποτελούν αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των συμμοριών στο Bronx.)

Σας υπενθυμίζω ότι είναι πολύ πιο πιθανόν να έρθετε αντιμέτωποι με ένα συμβάν τύπου Οιδίποδα-Ιοκάστης στο Bronx του σήμερα παρά με ένα Ρωμαίου-Ιουλιέτας. Πείτε με κυνικό αλλά 13χρονα παιδιά γεννούν καθημερινά στη γη της «ακύρωσης», οπότε ένας μοντέρνος Σοφοκλής είναι πιθανότερο να αναδυθεί γράφοντας για ένα οιδιπόδειο σύμπλεγμα παρά ένας Πορτορικανός Shakespeare για ένα σύγχρονο «Ρωμαίο και Ιουλιέτα». Δεν πειράζει. Η εκπαίδευση στην Αμερική, που είναι ήδη άθλια με τα υπερπληθή σχολεία και με τους αποφοίτους που σχεδόν δεν μπορούν να διαβάσουν σε ορισμένες περιπτώσεις, βρήκε ένα νέο εχθρό στο πρόσωπο του Shakespeare. Δεν φτάνει που οι φτωχοί νέοι Αμερικανοί δυσκολεύονται να διαβάσουν στην ηλικία των 18, τώρα αναδύθηκαν πρότυπα που τους κρατάνε στον δρόμο ώστε να γίνουν εντελώς ηλίθιοι.

Μετά από διαβούλευση με την Πυθία και το μαντείο των Δελφών, βλέπω ένα εκπαιδευτικό gulag (στρατόπεδο συγκέντρωσης αντιπάλων του καθεστώτος στη Σιβηρία στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ) να δημιουργείται. Το σύστημα που χρησιμοποιούν οι Κινέζοι σήμερα ονομάζεται επανεκπαίδευση αλλά εγώ προτιμώ το πλύσιμο εγκεφάλου. Οι Αμερικανοί, προβλέπω, θα δέχονται μονίμως πλύση εγκεφάλου μέχρι να ξεχάσουν κάθε Έλληνα, Ρωμαίο, Γερμανό και Βρετανό- στην πραγματικότητα κάθε λευκό που έγραψε κάτι πάνω σε πέτρες, πάπυρους και χαρτί. Θα υπάρξουν σίγουρα μερικές στιγμές αντίστασης σε αυτή την τάση αλλά σε γενικές γραμμές, οι μεγάλες αυτές ταξιαρχίες θα καταργήσουν τη Δυτική κουλτούρα που ήταν πάντα ο στόχος τους.

Κάθε ημέρα που έρχεται, φέρνει και φρέσκες ειδήσεις με αβοήθητους ηλικιωμένους που φωνάζουν για βοήθεια στην προσπάθεια αποφυγής ακόμη μεγαλύτερων φρικαλεοτήτων στο μέλλον. Οι ταινίες του Hollywood πλέον έχουν αντικατασταθεί από κλασικά κείμενα και ταινίες που δείχνουν ότι οι λευκοί άνθρωποι είναι ο πραγματικός εχθρός της ανθρωπότητας. Πάντα είχα θέμα με το Hollywood επειδή ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά τους Αρχαίους Έλληνες. Θυμάμαι όταν ήμουν νέος, πήγα να δω μια ταινία που αφορούσε τον Τρωικό πόλεμο, με την Ελένη της Τροίας να την υποδύεται η σέξι Rosanna Podesta. Και πόσο υπέφερα να βλέπω αυτή τη σέξι γυναίκα να φλερτάρει με τον αρχι-κακό Πάρι αλλά μετά ήρθε στην οθόνη ο Μενέλαος και εκνευρίστηκα. Ήταν χοντρός, άσχημος και με γένια όπως ακριβώς και ο αδερφός του και ηγέτης των Ελλήνων, ο Αγαμέμνονας. Ήμουν νέος, διαφορετικά θα πήγαινα στοHollywood και θα έδερνα αυτόν που επέλεξε αυτούς τους ηθοποιούς για να υποδυθούν τους σπουδαίους βασιλιάδες.

Από όλες τις ταινίες του Hollywood που αφορούσαν εκείνη την περίοδο και συνήθιζα να τις βλέπω όλες, μόνο μία που αφορούσε τους 300 αθάνατους Σπαρτιάτες των Θερμοπυλών, με τον Richard Egan να παίζει τον Λεωνίδα μας δικαίωσε. Η τελευταία προσπάθεια για τους 300 ήταν η χειρότερη όλων. Πήγα να τη δω με δύο συμπαίχτες μου στο καράτε, τον Richard Amos και τον John Rigas, και έφυγα. Με κορόιδεψαν αλλά είχα δίκιο. Η ταινία έδειξε ένα «ανθρωπόμορφο τέρας» να ηγείται των Περσών και παρόλο που οι Σπαρτιάτες αποδόθηκαν ρεαλιστικά, το sci-fi δεν έχει καμιά δουλειά στα ιστορικά γεγονότα. Αν κάτι θα έπρεπε να καταργηθεί μια για πάντα αυτό είναι το sci-fi. Η ιστορία και η τέχνη θα πρέπει να προστατευθούν αλλά αν επιτρέψουμε στους σύγχρονους βάρβαρους να επιχειρηματολογήσουν στην περίπτωσή τους, θα βρεθούμε να συνεργαζόμαστε με τους εχθρούς μας στην καταστροφή των σημαντικών πραγμάτων που θέλουμε να υπερασπιστούμε και να διατηρήσουμε. Αφήστε τους βάρβαρους να «ακυρώσουν» αυτούς που θέλουν όσο εμείς θα «ακυρώνουμε» τις ταινίες τους, τις εφημερίδες τους, και το σημαντικότερο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.