του sir Taki Theodoracopulos

GSTAAD—Αυτό που χρειαζόμασταν σε μια «σπουδαία» χρονιά σαν τη φετινή, ήταν τα πνευματικά δικαιώματα του Great Gatsby να λήξουν. Κάποιοι wannabe Fitzgerald έχουν ήδη πληρώσει για ένα prequel και είμαι σίγουρος ότι τα χειρότερα έρχονται. Υποθέτω ότι η ακόρεστη πείνα για φήμη και δημοτικότητα με σκοπό να εντυπωσιαστεί μια ρηχή και ελαφρόμυαλη ξανθιά έκανε τον Gatsby έναν πολύ τραγικό ήρωα αλλά όχι το ίδιο τραγικό με τον Jake Barnes του Hemingway, ο οποίος τραυματίστηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατέστη σεξουαλικά ανίκανος και έτσι μπορούσε να φλερτάρει με την Lady Brett μόνο από μακριά. Ή του Scott τον άλλον τραγικό ήρωα, τον Dick Diver, του οποίου το ταλέντο σπαταλήθηκε όσο διασκέδαζε τους πλούσιους φίλους της γυναίκας του.

Τουλάχιστον το prequel του Gatsby έχει γραφτεί από έναν πολύ καλό συγγραφέα -μου είπαν- που μπορεί να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, αλλά μισώ να σκέφτομαι τι θα σκαρφιστούν οι μελλοντικοί μιμητές. «Μην παραφράζετε τα κλασικά» ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπαν στο δημοτικό και ο Gatsby είναι τόσο κλασικό όσο κανένα. Μπορείτε να φανταστείτε τον τρόμο που αισθάνεται το Hollywood τώρα; H Paris Hilton ή η Kim Kardashian να κάθονται σε μια τεράστια πισίνα, όσο την ίδια στιγμή μακριά από τη θάλασσα και σε ένα μεγάλο σκάφος, ένας ερωτιάρης δισεκατομμυριούχος έμπορος ναρκωτικών, τον οποίο θα υποδύεται ο Cuba Gooding Jr ή ο Michael B. Jordan, θα μαραζώνει και θα επιδοκιμάζει ασταμάτητα το προϊόν του, οδηγώντας τον να … όχι, δεν θα συνεχίσω, είναι πολύ φρικτό για να το σκεφτούμε αλλά κάποια στιγμή θα έρθει.

Σκηνή από την ταινία “Ο Ήλιος ανατέλλει ξανά” που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Hemingway.

Ειρωνεία, πρόσφατα συνάντησα έναν άνδρα που κάνει ακριβώς αυτό, τον Anthony Horowitz (συγγραφέας bestseller), και δεν θα μπορούσε να είναι πιο ευγενικός. Στην πραγματικότητα δεν είχα ιδέα το ποιός ήταν μέχρι που δειπνήσαμε μαζί και μαζί με τη γυναίκα του Jill Green, μαζί με τον Barry και τη Lizzie Humphries και την Αλίκη Γουλανδρή. Ήταν ένα γεύμα σε εξωτερικό χώρο σε έναν σπουδαίο κήπο και μια υπέροχη ημέρα και η μόνη υπόδειξη που δεχτήκαμε ήταν από τον Barry, o οποίος μουρμούρισε κάτι για τον Horowitz και κάνοντας κάποιες μουτζούρες. Ανάμεσα στις μουτζούρες υπήρχαν οι λέξεις Sherlock Holmes, James Bond και Foyle’s War και παρόλο που δεν ανακάλυψε τον Sherlock και τον James, μου έχουν πει ότι έχει μείνει πολύ κοντά στις πρωτότυπες ιστορίες.

Θυμάμαι καλά όταν στο σχολείο προετοιμασίας στην Αμερική κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος για δύστροπα παιδιά, όταν κάποιος κύριος Barrett με έπιασε με ένα βιβλίο κάτω από το θρανίο όσο ένα άλυτο πρόβλημα άλγεβρας ταλαιπωρούσε το μυαλό του. «Για να δω τι βρώμικο βιβλίο κρύβεις εκεί κάτω» είπε ο Barret, ένας πολύ όμορφος άνδρας του οποίου το πρόσωπο είχε καεί και παραμορφωθεί όταν το βομβαρδιστικό του αεροπλάνο έπιασε φωτιά επιστρέφοντας πίσω στην Αγγλία μετά από μια επιδρομή στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διάβαζα το «Tender Is the Night» και του το έδειξα. «Συνέχισε να διαβάζεις και παράτα την άλγεβρα» μου είπε. Ήταν προφανώς από τη Βρετανία και φαν των Hemingway και Fitzgerald, και ένας πιλότος τιμημένος με τα κορυφαία παράσημα ανδρείας, του οποίου ο ήρωας ήταν ο γερμανός Hans-Joachim Marseille της Luftwaffe, ένας μοναδικός βιρτουόζος μεταξύ των πιλότων καταδιωκτικών (158 καταρρίψεις), προτού πηδήξει από το φλεγόμενο αεροσκάφος του και χτυπήσει στην ουρά. Ο κύριος Barret και εγώ κάναμε αρκετές βραδινές συζητήσεις για τον πόλεμο και συνήθιζε να απολαμβάνει τις ιστορίες μου με τις ηρωικές πράξεις των Γερμανών, όπως μου τις αφηγήθηκε η γερμανίδα νταντά μου. «Ποτέ δεν είδα κάποιον νεκρό ή ζωντανό», μου είπε, «αλλά σίγουρα σεβόμουν τους πιλότους τους.»

Ο Marseille δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος πιλότος αλλά τα πήγαινε και πολύ καλά με τις γυναίκες. Εξόργισε τον Goering, όταν ο χοντρός τον ρώτησε αν θα έφτανε τις 200 καταρρίψεις, αφού πρώτα τον είχε παρασημοφορήσει. «Πέρασα αυτό το νούμερο εδώ και καιρό» απάντησε ο Marseille, αναφερόμενος στις κατακτήσεις του μεταξύ των γυναικών.

Η πρωτότυπη χειρόγραφη έκδοση του μυθιστορήματος με σημειώσεις του Fitzgerald.

Και μιλώντας για το γυναικείο φύλο, οι δικηγόροι του Spectator έχουν ήδη απορρίψει τις δύο προηγούμενες αναφορές μου στο συγκεκριμένο θέμα αλλά ας προσπαθήσω και μια τρίτη φορά μήπως σταθώ τυχερός. Και για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα απορριφθεί, δεν θα αναφέρω κανένα όνομα και θα αφήσω τους αναγνώστες να το καταλάβουν. Μία από τις χαρές της ζωής μου είναι να διαβάζω σε εφημερίδες περιγραφές πλούσιων άμυαλων όπως του Jeffrey Epstein να κινούνται στους ανώτερους κύκλους της κοινωνίας ενώ βιάζουν ανήλικα κορίτσια. Υπάρχουν μόνο δύο πράγματα λάθος σε αυτή την περιγραφή: Πρώτον, δεν υπάρχει τίποτα πλέον που να προσομοιάζει με υψηλή κοινωνία στην Αμερική του σήμερα. Και δεύτερον, ακόμη και τα κατακάθια μιας ανύπαρκτης κοινωνίας δεν θα είχαν δει νεκρούς στην παρέα του Epstein. Οι αρθρογράφοι αυτών των αποσπασμάτων, των σκανδαλοθηρικών εντύπων, θα πρέπει να τα εφεύρουν αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Epstein δεν θα μπορούσε να συλληφθεί –κοινωνικά τουλάχιστον- καθώς όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα που είχε στο Rolodex του, ήταν πελάτες του. Παρείχε τις κοπέλες και αυτοί τον πλήρωναν αδρά. Όμως, τα 158 εκατομμύρια δολάρια που του κατέβαλε η Apollo Global Management πρέπει επίσης να εμπεριέχουν εκβιασμό, γιατί τέτοια ποσά απλά δεν έχουν νόημα. Επιτυχημένοι δισεκατομμυριούχοι επιχειρηματίες δεν πληρώνουν εκατοντάδες εκατομμύρια για συμβουλές από έναν κάποτε καθηγητή μαθηματικών που έκανε μάθημα σε 16χρονα παιδιά σε ένα μέτριο σχολείο του Manhattan, όπως το Dalton.

Ο καθένας που έχει ακόμη λίγο μυαλό μέσα στο κεφάλι του θα καταλάβαινε ότι πρόκειται για εκβιασμό- εκτός από τα ΜΜΕ των οποίων η δουλειά είναι ακριβώς αυτή. Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον πιγκουίνο που μπαίνει σε ένα μπαρ και ρωτάει τον μπάρμαν εάν είδε τον αδερφό του. «Πως μοιάζει;» ρωτάει ο μπάρμαν. Οι δικηγόροι εξασφάλισαν ό,τι κανένας δεν έγραψε τίποτα και σίγουρα όλα αυτά θα βγουν στην επιφάνεια αν ποτέ η αποφασίσει να πει την αλήθεια, κάτι που δεν νομίζω ότι θα το κάνει. Τι λόγους έχει να μην το κάνει; Πώς κατέληξε με 20-30 εκατομμύρια; Και πώς μοιάζει ο αδερφός του πιγκουίνου;