του sir Taki Theodoracopulos

Απαραίτητο στοιχείο για ένα επιτυχημένο πραξικόπημα, πρώτον και κυριότερο, είναι να διασφαλιστεί o έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης: ραδιόφωνο, τηλεόραση και εφημερίδες. Αυτό ήταν που έκαναν και οι Έλληνες Συνταγματάρχες στο τελευταίο επιτυχημένο ευρωπαϊκό πραξικόπημα στις 21 Απριλίου του 1967. Λίγα χρόνια αργότερα, ένας Συνταγματάρχης προσπάθησε να ανατρέψει τη μετά τον δικτάτορα Φράνκο εκλεγμένη Ισπανική κυβέρνηση αλλά απέτυχε, έχοντας καταλάβει πρώτα το Κοινοβούλιο αντί την τηλεόραση και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αυτό φυσικά είναι κάτι συνηθισμένο στην Κεντρική Αμερική, κάτι καθημερινό στη Μέση Ανατολή και την κάθε αναπτυσσόμενη αφρικανική χώρα. Και τώρα για πρώτη φορά, μια πολύ αναπτυγμένη χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα από τη σύστασή της εδώ και 250 χρόνια, έχει καταργήσει (ακυρώσει) την ελευθερία έκφρασης. Εκτός βέβαια αν συμφωνείτε με τους τρεις σπουδαίους Αμερικανούς ολιγάρχες που αποφασίζουν το τι μπορούμε να λέμε.

Προτού ξεκινήσω την περιγραφή των σπουδαίων αυτών τριών Αμερικανών ανδρών που έχουν επιβάλλει βέτο στην ελευθερία έκφρασης, ας πω μια λέξη για τις νέες, online διαδικτυακές πλατφόρμες που αντιπροσωπεύουν ένα νέο είδος ισχύος και απειλούν φανερά την εξουσία του κράτους. Αυτές οι πλατφόρμες δικτύωσης που ξεκίνησαν ως οντότητες που ελέγχονταν από ποικίλα κέντρα εξουσίας, μετατράπηκαν σε ολιγαρχικά όπλα για την κατάργηση του λόγου, σε περίπτωση που τα αφεντικά τους δεν συμφωνούν. Για να το θέσω απλά, μόνο ελάχιστοι εξαιρούνται από αυτό το είδος λογοκρισίας από μια πλατφόρμα την οποία τα δικαστήρια έχουν αναγνωρίσει ως δημόσιο forum. Με άλλα λόγια, ξεχάστε την 1^η Τροπολογία (του Συντάγματος των ΗΠΑ, προστατεύει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου) εκτός εάν μας αρέσουν αυτά που λέτε. Κάτι που σημαίνει ότι παραβάτες σεξουαλικών αδικημάτων έχουν το δικαίωμα για πρόσβαση σε αυτές τις πλατφόρμες, ενώ ένας πρώην Πρόεδρος της Αμερικής όχι.

Και γίνεται όλο και καλύτερο. Ένα ανεξάρτητο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, το Parler (δημοφιλές και μεταξύ των υποστηρικτών του Trump) , έκλεισε χάρη στο Amazon και την Apple, σαν η General Motors δηλαδή να κλείνει τη Ford για λόγους ανταγωνισμού. Σε όλο αυτό, μερικοί Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές ύψωσαν τη φωνή τους αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Αυτό το οποίο στην ουσία δεν υπάρχει, είναι οι ειδήσεις και οι απόψεις που οι τρεις ολιγάρχες δεν θέλουν να ξέρετε. Είναι τόσο απλό. Τα εταιρικά μονοπώλια και η Αριστερά συνεργάστηκαν για να καταργήσουν την ελευθερία του λόγου, στην τελευταία περίπτωση «ακύρωσης». Η συμμαχία αριστερών με «αφυπνισμένους» καπιταλιστές (αναφέρονται εκείνοι που στηρίζουν-προμοτάρουν «προοδευτικά» κοινωνικά ζητήματα) είναι ό, τι πιο θανατηφόρο υπήρξε μετά από το σύμφωνο Στάλιν με τους Ναζί το 1939, και στοχεύει στην «κανονικοποίηση» της σκέψης από τα χρόνια του σχολείου μέχρι και τη συνταξιοδότηση. O έλεγχος, η λογοκρισία και η ακύρωση είναι κάτι καθημερινό στα social media, όσο οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες, οι Big Tech, ρυθμίζουν σήμερα το λόγο και κατ’ επέκταση τι σκεφτόμαστε.

Οπότε ποιοι είναι τελικά αυτοί οι σπουδαίοι άνδρες που αντικατέστησαν, ας πούμε, τους ήρωες George Washington,Patrick Henry και Abe Lincoln; Στο μόνο που μοιάζουν είναι η ωραία εξωτερική τους εμφάνιση. Το πρόσωπο του Mark Zuckerberg του Facebook σου δίνει την εντύπωση ότι καλύπτεται από μια μεταξωτή κάλτσα σαν αυτή που φορούν οι ληστές τραπεζών. Ο Jack Dorsey, ιδρυτής τουTwitter, μοιάζει με έναν ναρκομανή και αλήτη χίπη του 1960 που μόλις «ψαρεύτηκε» στον κόλπο του San Francisco. Ενώ ο πλουσιότερος, ιδρυτής της Amazon, Jeff Bezos, είναι το παιδί στην αφίσα που απεικονίζει έναν ανώμαλο σάτυρο που απειλεί μικρές παρθένες σε ένα γαλλικό b-movie της δεκαετίας του ’30. Η σπουδαία εξωτερική εμφάνιση πάει χέρι-χέρι με τη μεγάλη δύναμη- απλά σκεφτείτε το πόσο ελκυστικοί ήταν οι Χίτλερ και Στάλιν. Οι δύο τελευταίοι θα ζήλευαν πολύ τον Zuckie, τον Jeff και τον Jack λόγω της δυνατότητας τους να ελέγχουν τη σκέψη, κάτι το οποίο θα τους έσωζε από μεγάλο αριθμό ανθρωπίνου δυναμικού που «σπαταλήθηκε» στα στρατόπεδα (συγκέντρωσης-εξόντωσης- γκουλάγκ).

Οι παραπάνω και κάποιοι άλλοι τεχνολογικοί γίγαντες κυριαρχούν τώρα στο Δημοκρατικό Κόμμα, κατέχουν μεγάλο μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης και μπορούν να χειραγωγούν τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, όπου ένα συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό Αμερικανών σήμερα ενημερώνεται. Το Κογκρέσο δεν πρόκειται να κάνει τίποτα γι’ αυτό διότι οι Δημοκρατικοί είναι υπεύθυνοι, και ακόμη και αν δεν ήταν, τα πανίσχυρα λόμπι της τεχνολογίας θα έκαναν οτιδήποτε για να σταματήσουν κάθε νομοθεσία εναντίον των μονοπωλιακών συμφερόντων τους. Οπότε ποιό θα είναι το μέλλον κάτω από αυτές τις συνθήκες; Παρατηρώ την Αμερική να γίνεται λιγότερο δημοκρατική και ολοένα πιο φεουδαρχική, με ένα μέρος της μεσαίας τάξης να τελεί υπό εξαφάνιση. Μικρές, συνοικιακές και οικογενειακές επιχειρήσεις ήδη εκλείπουν λόγω του Amazon. Εργοστάσια και αγροτικές επιχειρήσεις θα ακολουθήσουν στη συνέχεια. Τι πρέπει να γίνει; Με το Κογκρέσο στο τσεπάκι των ολιγαρχών, όχι και πολλά πιστεύω. Σύντομα θα έρθουν οι αποκλεισμοί λογαριασμών λόγω ιδεολογικής γλώσσας, όπως αποκαλείται από «αφυπνισμένους» μαθητές και followers των ολιγαρχών. Λέξεις όπως «γυναίκα» και «θηλασμός» θα απαγορευτούν.

Στη Βρετανία, όπου η «αφύπνιση» είναι το ίδιο έντονη όπως εδώ, η κυβέρνηση του Boris αποφάσισε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Ο Υπουργός Παιδείας αποφάσισε ότι τα πανεπιστήμια που δεν θα επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση και τη διάδοση της ιστορίας της Βρετανίας, θα στερηθούν χρηματοδοτήσεις. Το ίδιο για τις φιλανθρωπικές οργανώσεις και άλλους οργανισμούς που εξαρτώνται από κυβερνητικά κονδύλια. Κάτι πολύ καλό για πρώτο βήμα, καθώς οι Βρετανοί θέλουν να προστατεύσουν τον πολιτισμό και την ιστορία τους από μια ενοχλητική μειονότητα ακτιβιστών που σκοπεύουν να ξαναγράψουν το παρελθόν της Βρετανίας. Και ποτέ, ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έγραφα ένα άρθρο σαν αυτό. Το πολιτικό δικαίωμα του κάθε Αμερικανού να μιλάει ελεύθερα ήταν το πρώτο πράγμα που έμαθα γι’ αυτή τη χώρα όταν ήρθα από την Ευρώπη στην ηλικία των 12. Ωστόσο, η Google, η Apple και οι 3 προαναφερθείσες εταιρείες αρνούνται αυτό το δικαίωμα σε εκατομμύρια Αμερικανούς και το Κογκρέσο δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό. Ώρα για να καλέσουμε τους Πεζοναύτες- η ελευθερία έκφρασης εξαφανίζεται πιο γρήγορα απ’ ότι πολλαπλασιάζονται τα δισεκατομμύρια δολάρια των τριών αυτών.