του sir Taki Theodoracopulos

Αυτό αφορά όλους εσάς τους συγγραφείς εκεί έξω: Αν δεν «ακυρωθείς», δεν είσαι καλός. Ο καλός Dr. Seuss (Αμερικανός συγγραφέας) είναι εκτός, όπως και ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου Δικαιοσύνης Clarence Thomas, αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ είναι μέσα, παρόλο που δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον William Shakespeare. Όλοι οι σπουδαίοι «ακυρώνονται» και ήμουν πολύ χαρούμενος που είδα τον Captain Cook (Άγγλος εξερευνητής) να παθαίνει το ίδιο, επειδή το BLM (Black Lives Matter) τον κατηγορεί για την «εισβολή» του στην Αυστραλία. Δεν έχει νόημα που ο ίδιος ανακάλυψε αυτή την όμορφη ήπειρο και δεν επιδίωξε ποτέ τη βία, το BLM επιμένει ότι δολοφόνησε πολλούς ανθρώπους, επειδή ήταν ένας λευκός ρατσιστής.

Για όλους εσάς τους εκκολαπτόμενους ιστορικούς, μην αφήνετε ποτέ τα γεγονότα να σας επηρεάζουν, απλά γράψτε αυτό που αισθάνεστε. Είναι η νέα αλήθεια, ειδικά εάν αυτή προέρχεται από το διαδίκτυο. Αφού το BLM λέει ότι ο Cook εισέβαλε, τότε αυτό θα έγινε. Στην πραγματικότητα ο Cook χτυπήθηκε από τους ιθαγενείς Maori, και ποτέ δεν εξηγήθηκε το πώς κάποιος εισβάλλει σε μια χώρα με μόλις 50 άνδρες. Γιατί δεν το επισήμανε κάποιος στον George Patton (Αμερικανός Στρατηγός); Θα προσγειωνόταν στη Βρέμη με 50 άνδρες και θα τελείωνε ο πόλεμος το 1942. Αλλά το BLM δεν πρόκειται να αναφερθεί ποτέ σε αυτό το ζήτημα. Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία είναι οι δύο πιο αναπτυγμένες και όμορφες χώρες στον κόσμο, αλλά εάν ο Cook (ή ο Abel Tasman) δεν είχε ανακαλύψει το μέρος, αναρωτιέμαι αν θα ήταν τόσο προηγμένες όπως, για παράδειγμα, η Υεμένη ή η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, χώρες που δεν ανακαλύφθηκαν από λευκούς ρατσιστές όπως ο Cook.

Αλλά απομακρύνομαι από το ζήτημα για το οποίο γράφω. Ο σπουδαιότερος όλων, ο άμεσος πρόγονός μου Όμηρος, «εκδιώχθη» από το πρόγραμμα σπουδών του κολλεγίου, επειδή μερικοί ήρωές του όπως ο Οδυσσέας συμπεριφερόντουσαν στις γυναίκες με έναν τρόπο μη αποδεκτό στο σήμερα, υπονοώντας ότι τότε οι Ελληνίδες ήταν και λίγο παχουλές. Γι’ αυτόν για τον οποίο έμεινα έκπληκτος είναι ο Shakespeare, για τον οποίο κάποιες αφυπνισμένες Αμερικανές δασκάλες τον κατηγόρησαν επειδή θεωρούν ότι τα κλασικά του έργα προωθούν τον «μισογυνισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία, τις ταξικές διαφορές, τον αντισημιτισμό.» Αυτά είναι ακριβώς τα λόγια από το μανιφέστο τους. Κακέ Shakespeare, δεν είναι περίεργο όμως που τόσοι άνθρωποι σε αγαπούν; Η Αμερική αυτή τη στιγμή είναι σαν να παίζει μόνη σε ένα δικό της πρωτάθλημα. Εάν κάποιος σχολιάσει, για παράδειγμα, το μέγεθος του στήθους μιας γυναίκας, κάποιος «ακυρώνεται» και πιθανώς μπορεί να συλληφθεί. Δεν νομίζω ότι ο Shakespeare ασχολήθηκε ποτέ με τα στήθη των γυναικών, αν όχι καθόλου, αλλά «ακυρώνεται» επειδή έκανε τον Shylock ( από το «The Merchant of Venice») έναν συμπαθητικό χαρακτήρα, λίγο φιλάργυρο και τον Othello λίγο σκοτεινό και ζηλιάρη. Αλλά αυτό που πραγματικά οδήγησε στην «ακύρωσή» του είναι η παρουσίαση του Romeo ως ένα είδος ήρωα. Τα κορίτσια φωνάζουν: «Ο Ρωμαίος είναι ένας αλήτης και πάσχει από τοξική αρρενωπότητα».

Αυτό που με ενοχλεί όμως είναι γιατί μόνο ο William απ’ όλους τους παλιούς ακυρώνεται. Τι γίνεται με αυτούς τους φριχτούς Έλληνες όπως ο Σοφοκλής, γιατί δεν περιλαμβάνεται και αυτός; Έβαλε τον Ορέστη να σκοτώσει τη μητέρα του γι’ αυτό που έκανε στον πατέρα του, και αν αυτό δεν είναι αποτέλεσμα τοξικής αρρενωπότητας, τότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να είναι. Και γίνεται όλο και χειρότερο. Ο Σοφοκλής δημιούργησε επίσης τον Οιδίποδα και την Ιοκάστη, μια περίεργη σχέση μεταξύ μητέρας και γιου που μπορεί να συμβεί σήμερα αλλά ο ίδιος την ανακάλυψε 2.500 χρόνια πριν, όταν οι άνθρωποι δεν συνήθιζαν να κάνουν τέτοια πράγματα, λόγω της pre-Hollywood εποχής. Η μητέρα και ο γιός έκαναν έρωτα, μετά ο γιός είχε δεύτερες σκέψεις και τύφλωσε τον εαυτό του ενώ η μητέρα του αυτοκτόνησε. Μετά από διεξοδική έρευνα, νομίζω ότι βρήκα το λόγο για τον οποίο ο Σοφοκλής υπάρχει ακόμη μέσα στα βιβλία: Είναι ένας θεατρικός συγγραφέας που σχολιάζει την κοινωνία του σήμερα, ειδικότερα τις κοινωνικές-εγκληματικές τάξεις που δοξάζονται από το Hollywood και τα media. Ένα σενάριο Οιδίποδα-Ιοκάστης είναι πιο πιθανό να συμβεί σήμερα απ’ ότι ένα Ρωμαίου-Ιουλιέτας. Ειδικότερα, στην κουλτούρα των ναρκωτικών που κυριαρχεί στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου 13χρονών κοπέλες γεννούν παιδιά αγνώστου πατρός.

Με την αμερικανική ζωή να φθίνει καθώς γράφω, δεν αρκεί μόνο το γεγονός οι νέοι Αμερικανοί είναι σχεδόν αγράμματοι, τώρα θα χρειαστεί να σηκώσουν στις πλάτες τους και τα πρότυπα «αφύπνισης» στο δρόμο του να γίνουν εντελώς ηλίθιοι. Και ενώ αυτές οι γυναίκες-ναζί έχουν τον τρόπο τους, οι περισσότεροι συγγραφείς θα ταχθούν υπέρ του Shakespeare. Να θυμάστε, το να «ακυρωθείς» είναι κάτι πολύ καλό, οπότε ο φίλος μου Norman Mailer (Αμερικανός συγγραφέας) θα πρέπει να είναι ο πρώτος στη σειρά. Στο βιβλίο του «An American Dream», ο πρωταγωνιστής Rojack δολοφονεί τη γυναίκα του και έπειτα κακοποιεί την υπηρέτριά του. Τα κορίτσια είναι στα όπλα, όπως οφείλουν. Ένας άλλος φίλος μου, ο James Jones, παρουσιάζει όλους τους στρατιώτες να κοιτούν με άκομψο τρόπο τις γυναίκες, ιδιαίτερα τη σύζυγο ενός αξιωματικού στο «From Here to Eternity». Ακόμη ένας φίλος μου, ο Irvin Shaw, γράφει όμορφα για τον Christian Diestl, έναν Γερμανό αξιωματικό – o Shaw θα πρέπει να «ακυρωθεί». Λοιπόν, το έχουμε. Όλοι «ακυρώνονται» εκτός από αυτούς που τηρούν τους κανόνες που εφευρίσκονται από χαζούς και άμαθους. Αλλά υπάρχει ελπίδα. Η προσθήκη ενός ψηφιακού στρώματος στο άκρο και στον φλοιό του εγκεφάλου του ανθρώπου, μπορεί να καλύψει το κενό αυτών που επιθυμούν την αφύπνιση της νοημοσύνης και των φυσιολογικών ανθρώπων. Ο Elon Musk εργάζεται πάνω του και προς το παρόν φαίνεται η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας.