του Απόστολου Κοτσάμπαση

Είσαι στα 20 (+-), ήσουν 10 (+-) όταν ξεκίνησαν τα μνημόνια, σου προέκυψαν και 1+ χρόνια πανδημίας, τι άλλο να ζητήσεις από τη ζωή που δεν έζησες. Αναζητείς τρόπο να εκφράσεις τη δυσαρέσκειά σου, να αποσυμπιέσεις τη συσσωρευμένη εντός σου ένταση. Το κράτος και οι εκπρόσωποί του, οι αστυνομικοί, είναι ο ένας εύκολος στόχος. Δικαιολογείς την «αντίδρασή» σου, σε ένα παγκόσμιο θέμα υγείας, με την «αυταρχική» διάσταση των περιοριστικών μέτρων. Έχεις μπλέξει σε ένα συνονθύλευμα θεωριών και fake news που διακινούνται στα social media και προσπαθείς μέσω αυτών να αιτιολογήσεις και να κάνεις αισθητή την αντίθεσή σου στο «σύστημα». Συνωστίζεσαι, χωρίς μέτρα προφύλαξης, στην πλατεία Βαρνάβα, και σε όποια άλλη, σε όποια χώρα του κόσμου, ανεβάζεις βίντεο από το smartphone σου, πίνεις σε πλαστικό κάποιο αλκοολούχο, «προκαλώντας» τους γονείς σου και όλη την κοινωνία. Μετέχεις σε κορωνοπάρτι ρισκάροντας την υγεία της οικογένειάς σου καθώς και των άλλων, για τη δική σου δεν τίθεται θέμα, είσαι αθάνατος.

Όμως άσχετα με τον λάθος τρόπο, όσον αφορά τις προοπτικές της ζωής σου έχεις σε πολλά δίκιο και σοβαρό λόγο να αντιδράς. Είσαι 20(+-) και αλίμονο αν δεν το έκανες.