του sir Taki Theodoracopulos

Νέα Υόρκη—Χα, χα! Αυτόν που απέρριψε το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη τον αποδέχτηκε με ευγένεια, δηλαδή εμένα τον μικρό Έλληνα. Και χρειάστηκε 10 λεπτά το πολύ, αφού αποβιβάστηκα, να περάσω το τελωνείο και να παραλάβω τις αποσκευές μου. Το αεροδρόμιο Kennedy είχε λιγότερους ανθρώπους απ’ όσους μπορείς να βρεις σε έναν gay γάμο στη Σαουδική Αραβία. Έχετε υπ’ όψιν σας, το Upper East Side όπου κατοικώ είναι ήσυχο, όπως ένα νεκροταφείο, και ο μόνος ήχος που διαταράσσει την ηρεμία είναι κάποιες φορές, αυτός των ασθενοφόρων. Το Central Park, απαλλαγμένο τώρα από τουρίστες, ποτέ δεν έμοιαζε πιο όμορφο, με τις ανθισμένες ιτιές, τα πουλιά να κελαηδούν στην άδεια Park Avenue, τη μεγάλη πράσινη έκταση κατά μήκος και τις κερασιές να αφθονούν – κάτι που σε κάνει να νοιώθεις πολύ όμορφα που είσαι ζωντανός. Την προηγούμενη εβδομάδα που ξύπνησα πριν την ανατολή και προπονήθηκα στο πάρκο, σκέφτηκα ότι κάποτε η ανατολή ήταν το σημάδι για να γυρίσω σπίτι. Δεν το μετανιώνω καθόλου αλλά και πάλι είναι περίεργο αλλά και όμορφο να αισθάνεσαι καλά νωρίς το πρωί. Να θαυμάζεις το περιβάλλον στα καλύτερά του, χωρίς «παράσιτα» να μπλέκονται στα πόδια σου.

Οι «χρυσές χήνες» πετούν νότια τον Απρίλιο και με αυτό εννοώ ότι οι «έχοντες και κατέχοντες» έχουν ήδη φύγει, καταφεύγοντας στη Florida και σε άλλα μέρη του νότου, αφήνοντας πίσω τους εγκληματίες, τους άστεγους, τα μέλη συμμοριών και εμένα. Η υψηλή φορολογία και το υψηλό κόστος ζωής της Νέας Υόρκης μπορεί να αποτελεί μαγνήτη για τους εγκληματίες αλλά παράδειγμα προς αποφυγή για τις τράπεζες και τις επενδυτικές εταιρείες που ψάχνουν χαμηλά φορολογούμενες Πολιτείες, όπως η Florida και το Texas. Μια γεύση από την πραγματικότητα: Η εγκληματικότητα και οι φασαρίες έχουν αυξηθεί, οι ανθρωποκτονίες έχουν αυξηθεί κατά 46.7% και οι πυροβολισμοί κατά 97%. Η μεγαλύτερη αύξηση των τελευταίων 60 ετών. Ο νέος ποινικός κώδικας που αθωώνει τον κάθε εγκληματία άδειασε τις φυλακές. Η έλλειψη στέγης έφθασε σε ένα θεόρατο ποσοστό, που είχαμε να δούμε από το κραχ του 1929. Η Νέα Υόρκη έχει 80 χιλιάδες αστέγους, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται και στη Park Avenue όπου και κατοικώ.

Οι φόροι είναι υπερβολικοί και αυξάνονται γρήγορα. Οι φόροι είναι οι υψηλότεροι στη χώρα, όπως και το κόστος ζωής. Αλλά τι παίρνουν οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης ως αντάλλαγμα; Απ’ όσο έχω δει, μεγάλη εγκληματικότητα, ψυχικά αρρώστους και αστέγους να καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους και μια ασταμάτητη προπαγάνδα από τα μέσα ενημέρωσης εναντίον των λευκών ρατσιστών, ένα είδος που δεν έχω συναντήσει ακόμη στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Οπότε τι κάνω εδώ, όταν θα μπορούσα να ζω ανάμεσα στις αγελάδες στην παλιά καλή Ελβετία; Λοιπόν, μοιάζει λίγο με όνειρο αυτό που συνηθίζαμε να κάνουμε όταν ήμασταν νέοι και πηγαίναμε στο Harlem για τσαμπουκά. Οι μεγάλες εταιρείες ψάχνουν την πόρτα της εξόδου αλλά οι κλόουν που κάνουν κουμάντο στη Νέα Υόρκη μόλις διέθεσαν 2.1 δισεκατομμύρια σε ένα ταμείο για τους παράνομους μετανάστες και πιέζουν πολύ ώστε αυτοί να ψηφίσουν νόμιμα. Όπως και στην περίπτωση του BBC στη Βρετανία, υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των καλλωπισμένων τύπων που λένε τις ειδήσεις με αυτούς που πληρώνουν για τα καλλωπίσματά τους. Χιλιάδες άδειες βιτρίνες, βρώμικοι δρόμοι και μη ασφαλείς υπόγειοι σιδηρόδρομοι, εγκλήματα μεταξύ μαύρων και αναρχία κατά τις διαδηλώσεις του BLM αλλά οι ειδήσεις αναφέρουν ότι η επιβολή του νόμου είναι μια ρατσιστική, δύναμη κατοχής στην οποία πρέπει να υπάρξει αντίσταση.

Αναρωτιέμαι το πώς όλα αυτά θα τελειώσουν. Οι εκφυλισμένες σελίδες των New York Times είναι μπουκωμένες με μεγάλα, βαρετά άρθρα για το πώς οι μάρτυρες του θανάτου του George Floyd έχουν τραυματιστεί ψυχικά και υποφέρουν. Υποφέρουν επειδή δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα εκείνη την ημέρα. Ούτε μια λέξη όμως για τους θανάτους των αθώων που προήλθαν από τις εξεγέρσεις του BLM. Επίσης, ούτε μια λέξη για τους όχλους που επιπίπτουν στα υπηρεσιακά αυτοκίνητα των γυναικών αστυνομικών και τις απειλούν και δυσφημούν. Παρεμπιπτόντως, ο ράπερ DMX που πέθανε από υπερβολική δόση την ίδια μέρα με τον Πρίγκιπα Φίλιππο, βρέθηκε στο εξώφυλλο της εφημερίδας Daily News, το οποίο με κάποιο τρόπο αποτυπώνει τις αξίες της Νέας Υόρκης. ( Η New York Post αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα στον Πρίγκιπα.) Οι εκφυλισμένοι Times συμπεριέλαβαν τον θάνατο του Πρίγκιπα στο κάτω μέρος του εξωφύλλου, δίπλα από αυτόν του DMX, και σημείωσαν ότι η βασιλική οικογένεια «ήταν γεμάτη σκάνδαλα». Ο DMX είχε 15 παιδιά με 9 γυναίκες, και όταν ρωτήθηκε πώς επιλέγει τις γυναίκες με τις οποίες κάνει παιδιά, είπε ότι κάνει ό, τι ακριβώς κάνει και ένας σκύλος: «Τις μυρίζω και κουνάω την ουρά μου».

Δεν ξέρω πόσοι φαν του DMX μπορεί να είχαν ακούσει για τον Πρίγκιπα Φίλιππο – ή τη Βρετανία, για τον παραπάνω λόγο- αλλά οι φαν του είναι μέρος της μειονότητας που κάνει τώρα κουμάντο. Μέχρι το 2008, οι μαύροι και οι Ισπανόφωνοι αποτελούσαν το 95% των πυροβολημένων θυμάτων αλλά ήταν και οι υπεύθυνοι για το μεγάλο ποσοστό πυροβολισμών και ανθρωποκτονιών, 97 και 91% αντίστοιχα. Ακόμη όμως, τα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρονται σε τέτοιες στατιστικές, μόνο η Post και η Wall Street Journal του Murdoch το κάνουν. Εάν κάποιος κοιτάξει την τηλεόραση για να μάθει πράγματα, δεν θα ήταν λάθος να πιστεύει ότι η χώρα κατοικείται από 10% λευκό πληθυσμό, το οποίο τρομοκρατεί το υπόλοιπο 90% των μαύρων και ισπανόφωνων. Το «Exterminate All the Brutes» (σειρά του HBO) είναι το τελευταίο φιλόδοξο project ενός άνδρα από την Αϊτή, του Raoul Peck, μιας σειράς που καταγράφει τον Δυτικό ρατσισμό, την αποικιοκρατία και τη γενοκτονία. Όλα ξεκίνησαν με τον Χριστόφορο Κολόμβο, ένα κάθαρμα λευκό που ανακάλυψε τον παράδεισο και τον μετέτρεψε σε έναν τόπο γεμάτο άγριους λευκούς όπως εμάς. Δεν το χω παρακολουθήσει καθώς βλέπω μόνο TCM, ένα δίκτυο που δείχνει ασπρόμαυρες ταινίες των δεκαετιών του ’40 και του ’50. Χρειάζεται κάποιος για να μου εμφυσήσει μια αίσθηση προοδευτικότητας.