του sir Taki Theodoracopulos

Νέα Υόρκη— Η Ορθόδοξη Κυριακή του Πάσχα έφτασε αργά το Μάη αυτή τη χρονιά, και την πέρασα στο σπίτι ενός παλιού μου φίλου στη Fifth Avenue συνομιλώντας με τους νεαρούς συγγενείς του. Στη διάρκεια του υπέροχου γεύματος μου ήρθαν στο μυαλό οι σελίδες ενός ημερολογίου που γυρίζει κάποιος θυμωμένα συνειδητοποιώντας τα χρόνια που πέρασαν σαν σε ασπρόμαυρο σινεμά. Βασικά ήταν οι τρείς γενιές που ήταν παρούσες στο γεύμα που μου ξύπνησαν αυτές τις σκέψεις. Ο οικοδεσπότης Γιώργος Λιβανός είναι φίλος μου από το 1957, και με τη γυναίκα του τη Lita έχουν πέντε παιδιά και 15 εγγόνια. Σκεφτείτε ότι δεν ήταν όλοι οι παραπάνω παρόντες αλλά υπήρχαν αρκετοί νεαροί για να μου θυμίσουν μία από τις σκηνές χορού της ταινίας «ο Γατόπαρδος», όταν ο Πρίγκιπας της Salina παρακολουθεί τη νεότερη γενιά με υπερηφάνεια αλλά και με θλίψη που αυτός γέρασε.

Τα γηρατειά για μένα είναι σαν να εκτίω ποινή θανάτου χωρίς να χρειάζεται να περάσω χρόνο μέσα σε ένα κελί. Σας υπενθυμίζω, κρατώ για τον εαυτό μου τέτοιες εμβριθείς σκέψεις στη θέα της νεολαίας να με περιβάλλει. Οι νέοι δεν σκέφτονται τον άνδρα με το λευκό κοστούμι (θάνατος), εκτός εάν αυτός αφορά κάποιον rock star. Στις παλιές καλές ημέρες, οι rock star απολάμβαναν τη θνητότητα των mayflies (έντομα με διαφανή φτερά και πολύ σύντομο κύκλο ζωής) αλλά όπως και οποιοσδήποτε άλλος, τώρα ζουν μέχρι μια πολύ ώριμη και μεγάλη ηλικία. Εάν δεν έχει περάσει κάποιος τη ζωή του φυλακισμένος σε ένα μοναστήρι στο Θιβέτ, όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο ζαρωμένος Mick Jagger των Rolling Stones έχει φτάσει αφύσικα στην ηλικία των 112. Είναι μια προσβολή στη ροκ κοινότητα, πόσο μάλλον σε όλους αυτούς τους σταρ που πέθαναν νέοι, το να ζεις τόσο πολύ. Όλοι από τους Beatles και τους Rolling Stones που είναι ζωντανοί βρίσκονται σε αυτή τη λίστα της ντροπής. Και τι γίνεται στην περίπτωση του φίλου μου Bob Geldof; Οι περισσότεροι ξεγελιούνται από την εμφάνισή του -βασανίζονται, καταστρέφονται και καταριούνται- αλλά ο Bob είναι ένας ευτυχισμένος παντρεμένος στην ηλικία των 107. Και να σκεφτείτε ότι ο Mozart έζησε μέχρι τα 35, ο Chopin τα 39, ο Scott Fitzgerald τα 44 και ο Papa Hemingway τα 61, είναι απίστευτο το πώς ο Paul McCartney έχει φτάσει τα 121.

Πολλοί λένε ότι παίζει ρόλο το νερό, άλλοι πιστεύουν ότι είναι η δίαιτα αλλά όποια κι αν είναι τα μυστικά τους, είναι σίγουρα αισχρό. Οι rock star θα πρέπει να πεθαίνουν νέοι και να έχουν «όμορφη σωρό», όπως έλεγαν στα παλιά μελό του Manhattan. O Freddy Mercury έδειξε το δρόμο, όπως και οι Jim Morrison, Elvis, Janis Joplin, Amy Winehouse, και αυτός ο καημένος ο Buddy Holly, νεκρός στα 22, και ο Big Bopper. Θα μπορούσα να συνεχίσω. Ο «αρχιπλοίαρχος» του Club των απρόσιτων, o Roger Taylor των Queen, ήταν ο νεότερος τυμπανιστής στη μάχη που έλαβε χώρα στις 18 Ιουνίου του 1815, έξω από τις Βρυξέλλες (Βατερλό), και εξακολουθεί να ταξιδεύει ανέμελα με το νεοαποκτηθέν του σκάφος 120 μέτρων. Αλλά αρκετά με τον άνδρα ντυμένο στα λευκά, ο οποίος οφείλω να παραδεχτώ τριγυρνούσε στο μυαλό μου περισσότερο από μια φορά τον τελευταίο καιρό.

Κατά τη διάρκεια του Πασχαλινού γεύματος, ένας από τους νεαρούς ανέφερε το γεγονός ότι μόλις γύρισε από το Montecito, όπου ο Πρίγκιπας Harry και η 72 ετών σύζυγός του ( η γυναίκα που μπέρδεψε το Mall με το Rodeo Drive) κατοικούν. Απηχώντας τη Gertrude Stein (συγγραφέας- ποιήτρια), είπε ότι δεν «υπήρχε» το μέρος. Τον πιστεύω. Το Montecito είναι γνωστό ως μια πόλη που περνάς απ’ αυτήν με το αυτοκίνητο, χωρίς ψυχή ή ομορφιά. Αλλά ποιος είμαι εγώ για να ανησυχώ για τέτοια άθλια μέρη όπως το Montecito; Είναι γεμάτο ηλικιωμένους πλούσιους τύπους χωρίς μυαλό. Το Hollywood είναι λίγο πιο κάτω στο δρόμο, εκεί όπου κάποτε τα αστέρια του σινεμά ανέτειλαν. Ο μεγαλύτερος εραστής της μεγάλης οθόνης της εποχής, o Rudolph Valentino, πέθανε στα 31, όσο η ξανθιά σεξοβόμβα Jean Harlow μας άφησε στην ηλικία των 26. O σπουδαίος Gary Cooper, του οποίου οι ήρεμοι τρόποι και η αξιοπρεπής συμπεριφορά του απέκρυψαν το γεγονός ότι καμιά γυναίκα δεν τον άγγιξε, δεν έφτασε τα 60. Η επιλογή μου για το νούμερο 1 και ένας πολύ «θεσμικός» μεταξύ των ηθοποιών, ο William Holden, έφτασε με δυσκολία τα 63, όταν πέθανε μόνος και μεθυσμένος στο σπίτι του. Ο James Dean ήταν στα 20 όταν τράκαρε με την Porsche και ο υπέροχος Errol Flynn, το ίδιο ικανός αθλητής όσο και γοητευτικός, δεν έφτασε τα 50. Ο άνδρας που πρώτος έκανε τις ταινίες σπουδαίες και σύζυγος της Norma Shearer, o Irving Thalberg, πέθανε στα 37, ενώ ο Βασιλιάς Clark Gable πέθανε στα 59 από καρδιακή προσβολή στην προσπάθειά του να δέσει ένα άλογο στην ταινία «The Misfits». Θα μπορούσα να συνεχίσω.

Κανονικά δεν πρέπει να μιλάω. Παραπονιέμαι για τους rock star που ζουν πολλά χρόνια και ξεχνάω ότι ο σπουδαιότερος Έλληνας συγγραφέας μετά τον Όμηρο θα έπρεπε να εξαργυρώσει τις μάρκες του εδώ και πολύ καιρό. Οπότε θα μιλήσω ξεκάθαρα. Γεννήθηκα το 490 π.Χ., όποτε όταν έγινε η μάχη των Θερμοπυλών ήμουν 10 ετών και ήδη κατάλληλα εκπαιδευμένος για να πολεμήσω με όλους τους τρόπους και μέχρι το τέλος. Αλλά η Σπαρτιάτισσα μητέρα μου, φίλη του Βασιλιά Λεωνίδα, τον παρακάλεσε να με αφήσει πίσω. Είχα προσφερθεί εθελοντικά να γίνω αγγελιοφόρος αλλά ο Βασιλιάς αποφάσισε αντίθετα. Το να είσαι Σπαρτιάτης μετά το θάνατο των 300 γενναίων ήταν μεγάλο βάρος για έναν άνδρα. Ένιωσα δειλός και ξεκίνησα να πίνω και να κυνηγάω γυναίκες. Εξόρκισα ένα μέρος της ενοχής πολεμώντας για 10 χρόνια εναντίον των Αθηναίων αλλά δεν ήταν ποτέ αρκετό. Ο Bob Geldof, που κρίθηκε αρκετά ηλικιωμένος για να πολεμήσει στην ιρλανδική εξέγερση του 1916 δεν με αφήνει ποτέ να το ξεχάσω. Να πάει στο διάολο αυτός και οι υπόλοιποι από εσάς τους νέους.