του Γιάννη Βαλαβάνη

«Καλοκαίρι 2021» δεύτερη έκδοση και η αναπόληση των κοκτέιλ συνεχίζεται κι αυτή τη φορά γιατί μου ήρθε στο μυαλό ένα από τα καλύτερα και πρωτοπόρα μπαράκια που έθεσε κατ’ ουσία το θεμέλιο λίθο, όχι για τη δημιουργία των κοκτέιλ μπαρ, επειδή πάντα υπήρχαν αν και σε μικρότερη κλίμακα, αλλά περισσότερο για τη νέα τάξη πραγμάτων που δημιούργησε. Είναι αυτό που μου αρέσει και αρχίζει να επικρατεί κατά κόρον στις μέρες μας και έχει να κάνει γενικότερα με τις επιχειρήσεις με ταυτότητα και εξειδίκευση στο είδος τους.

Baba Au Rum λοιπόν, στην Κλειτίου αριθμός 6, κάθετος της Ευαγγελιστρίας, στο κέντρο της Αθήνας- όποιος δε το γνωρίζει να σταματήσει το διάβασμα τώρα. Το έμαθα και εγώ, καθότι πότης, μόλις άνοιξε κάπου στο 2009, κανόνισα έξοδο. Μπαίνω μέσα, κλασική μπάρα, ένας βοηθός στο μπαρ, και ο μπάρμαν που απ’ ότι έμαθα αργότερα ήταν και ο ιδιοκτήτης και εμπνευστής του όλου εγχειρήματος. Θανάσης Προυνάρους ο ιδιοκτήτης και στην πλάτη του καμία 50αρια μπουκάλια ρούμι και διάφορα άλλα αποστάγματα και homemade σιρόπια κλπ. Εδώ είμαστε λέω και ξεκινάω τη μελέτη των αποσταγμάτων και των κοκτέιλ. Στην αρχή τα έχασα λίγο από την ποικιλία και λέω: «ένα κοκτέιλ όποιο θέλεις εσύ». Δεν έλαβα ούτε απάντηση, ούτε καν ματιά. Ανασύνταξη και λέω «ένα Mai Tai παρακαλώ». Εντάξει, του τράβηξα τη προσοχή, συνεννοηθήκαμε! Σε αυτού του είδους τα μπαράκια θα πιείς σίγουρα ένα καλοφτιαγμένο κοκτέιλ τέτοιου επιπέδου. Παρότι πρόκειται για ένα κοκτέιλ αρκετά δυνατό, θεωρείται επίσης και από τα πιο κακοποιημένα θα έλεγα όσον αφορά τη συνταγή του μιας και τα ρούμια του μπορούν να διαφοροποιηθούν κατά βούληση. Εγώ θα σας περιγράψω την παραπλήσια στη πρωτότυπη συνταγή του 1944 και ο καθένας ας πειραματιστεί αναλόγως. Λευκό ρούμι Agricole Μαρτινίκας (Trois Rivieres), μαύρο ρούμι Τζαμάικας (Myers’s), orange curacao, χυμός λάιμ, σιρόπι πικραμύγδαλο, σιρόπι ζάχαρης και λίγο ρούμι over proof για να δώσουμε ένταση, και μια γαρνιτούρα ανανά με κερασάκι θα είναι τέλεια. Έχω διαβάσει καμιά δεκαριά παραλλαγές του με αυτή να είναι η πιο ακριβής στην αυθεντική αλλά και πάλι όποια σας αρέσει.

Τώρα δεν κρατιέμαι να σας πω τι κάπνισα αλλά πρώτα πρέπει να σας επισημάνω ότι με έστειλαν όξω γιατί μέσα απαγορευόταν το κάπνισμα. Ευτυχώς ήταν καλός ο καιρός αλλά έξω δεν υπήρχε τίποτα να ακουμπήσω, έπειτα εγκαταστάθηκαν κάποια στασίδια για τους αμαρτωλούς. Μισός στο πεζούλι και μισός στο περβάζι για ένα εκπληκτικό Partagas Serie D No 1 Edicion Limitada 2004, μαγικά και τα δύο. Από τα πιο ωραία πούρα που έχουν υπάρξει στη αγορά και πάρα πολύ δυνατό και γευστικό με μακρά επίγευση. Με 50αρι δαχτυλίδι (19,84μμ) και 162μμ μήκος είναι ό,τι πρέπει για τρία ποτάκια. Σκούρο maduro wrapper με τα κλασικά γνωρίσματα της εν λόγω φάμπρικας, δέρμα και ξύλο αλλά σε μεγαλύτερη ένταση με πολύ πιο γλυκιά και πικάντικη επίγευση με έντονα αρώματα καφέ και σοκολάτας. Ένα εκπληκτικό πούρο που δυστυχώς λόγω Limitada δεν παράγεται πια και όποιος το δοκίμασε σίγουρα έβαλε ένα λιθαράκι στο να γίνει πιο φανατικός οπαδός των Partagas, όπως και εγώ άλλωστε.

Ωραία βραδιά σε όλα τα σημεία της. Γνώρισα ένα από τα καλύτερα μπαρ παγκοσμίως, απόλαυσα περισσότερα από ένα κοκτέιλ, όλα καλοφτιαγμένα και προσεγμένα από έναν πολύ προσεγμένο κατάλογο οφείλω να ομολογήσω, συνοδεία ενός μοναδικού πούρου. Απλά μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές με φίλους που τις θυμάμαι ακόμα.