του sir Taki Theodoracopulos

Νέα Υόρκη- Είναι η εποχή των πάρτι στη Νέα Υόρκη, τουλάχιστον των ιδιωτικών, και εγώ είμαι «ελεύθερος» καθώς με τη γυναίκα μου βρισκόμαστε χώρια λόγω των περιορισμών της πανδημίας εδώ και έξι μήνες. Η Αλεξάνδρα βρίσκεται στο Λονδίνο και σε καραντίνα αφού επισκέφθηκε δύο μικρά ξανθά παιδάκια στην Αυστρία, για τα πρώτα γενέθλια της τέταρτης εγγονής μου, της Θεοδώρας. Και εγώ πάω από δείπνο σε δείπνο στη Νέα Υόρκη σαν να ήμουν πίσω στη δεκαετία του ‘70.

Στην πραγματικότητα είδα πολλούς φίλους από τα παλιά, οι οποίοι διοργάνωναν δείπνα για τη Λίτα και τον Γιώργο Λιβανό. Ήμασταν στην πλειονότητα οι ίδιοι και οι ίδιοι, καθώς της Νέας Υόρκης η αφρόκρεμα έχει εξαφανισθεί όπως τα ξύλινα ιστιοπλοϊκά σκάφη και οι παίκτες του τένις ντυμένοι στα λευκά. Και μιλώντας για τένις, η κατάθλιψη της Naomi Osaka έκανε τους πάντες να ξεχάσουν το πόσο δύσκολο είναι να βγάζεις 55 εκατομμύρια την προηγούμενη χρονιά και να πρέπει μετά από ένα ματς να αντιμετωπίσεις τον Τύπο. Είναι απλά νεύρα, αγαπητοί, και όλοι οι αθλητές πάσχουν από αυτά αλλά δεν βγάζουν όλοι 55 εκατομμύρια, ούτε πρωταγωνιστούν σε αφίσες κατά του ρατσισμού. Επειδή δεν μπορείς να κερδίσεις στο χώμα (Roland Garros), δεν χρειάζεται να παραδίνεσαι ή να πέφτεις σε κατάθλιψη. Αλλά αυτοί που σε χρησιμοποιούν έχουν δίκιο. Είσαι μεγαλύτερη σταρ τώρα απ’ ότι ήσουν πριν – μια στρεσαρισμένη αντιρατσίστρια, είναι τόσο σπάνιο φαινόμενο όσο μια πόρνη στο Dubai.

Αλλά βγήκα εκτός θέματος. Αυτό που μου έλειπε περισσότερο στη Νέα Υόρκη είναι οι θηλυκές γυναίκες. Και τότε συνάντησα μία τέτοια που ονομάζεται Peggy. Είναι πολύ ελκυστική και ποιήτρια, πολύ ευγενική χωρίς να της είναι έμφυτο, επίσης παντρεμένη, κάτι που αναπτέρωσε τις ελπίδες μου όταν της πρωτοσυστήθηκα. To «Πόθος για την Peggy» της είπα ό,τι είναι ο τίτλος του επόμενου best-seller μου, αλλά ακούστηκε σαν το κλείσιμο μιας αντι-BLM ομιλίας στο Portland, του Oregon. Την γνώρισα μέσω του καλύτερου μου φίλου στη Νέα Υόρκη, του Michael Mailer, που είναι γνωστός ως Ben, συντομία για το Benedict Arnold. Σε αντίθεση με εκείνους του φτηνούς νομοθέτες στη Φιλαδέλφεια που δεν θα πλήρωναν ούτε και τον πιο γενναίο και επιθετικό Αμερικανό Στρατηγό για να πολεμήσει τους Βρετανούς, είχα σε ένα πλούσιο δείπνο τον Michael και την Peggy και δεν πήρα τίποτα για τον κόπο μου. Ακόμη χειρότερα, της είπε ότι ήμουν παντρεμένος για 49 χρόνια με κάποια πολύ ελκυστική και ότι ήμουν γέρος. Τώρα αισθάνομαι όπως ο κύριος Johnny Burgoyne, ο οποίος παραδόθηκε στον Horatio Gates στη Saratoga, εκεί όπου ο Benedict Arnold διακρίθηκε αλλά τραυματίστηκε. Ο Burgoyne είχε φτάσει έτοιμος να δώσει μάχη, συνοδεία της γυναίκας και της ερωμένης του, και με επιπλέον 40 μπαούλα. Εγώ ο φτωχός έφτασα στο δείπνο μου με τίποτα εκτός από ελπίδα και εξαπατήθηκα από τη μπαναλιτέ της προδοσίας του Ben.

Δεν πειράζει. Τίποτα δεν με ευχαριστεί περισσότερο από την γυναικεία ομορφιά, στην οποία η γοητεία και η θηλυκότητα είναι πολύ σημαντικές. Οι αποκαλούμενες stars του σήμερα έχουν μια στείρα πλευρά στη φυσική τους ομορφιά, ενώ κάποιες είναι άσχημες. Οι μόνες τρεις γυναίκες ηθοποιοί του σήμερα για τις οποίες «πεθαίνω» είναι οι Dakota Johnson, Lily James και Emma Stone. Και οι τρεις έχουν ατέλειες- τα ελαφρώς στραβά δόντια της Dakota, τα πολύ μεγάλα μάτια της Emma και το σαγόνι της Lily- αλλά είναι αυτές οι ατέλειες που κάνουν μια γυναίκα πραγματικά όμορφη και ξεχωριστή.

Έχει περάσει πολύ καιρός από την Πανδώρα και την Εύα, οι οποίες ήταν οι πρώτες γυναίκες που κατέστρεψαν και έκαναν μεγάλο κακό στο ανθρώπινο είδος. Η τρίτη φέρει το όνομα #MeToo, αλλά είναι πολύ άδικη, άσχημη και υστερική για να συμπεριληφθεί στη συζήτηση που αφορά τις Dakota, Emma, Lily και την Peggy. Κάποιοι ηλίθιοι έγραψαν ότι η αγνότητα και η ομορφιά στις γυναίκες είναι έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους. Εγώ λέω ό,τι είναι δύσκολο αλλά σίγουρα συμβατό. Τίποτα δεν ανάβει περισσότερο έναν άνδρα από μια αγνή γυναίκα, και κάθε άνδρας που εκτιμά την αγνότητα βλέπει τον εαυτό του ως μια μελλοντική εξαίρεση στον κανόνα. Η ελληνική λέξη «εγωισμός» μου έρχεται στο μυαλό. Αλλά ας επιστρέψω στην Peggy.

Δεν την γνωρίζω και πολύ καλά. Είναι είτε 28 είτε 31 αλλά μοιάζει νεότερη. Δεν νομίζω ότι ο λόγος που με απέρριψε ήταν η ηλικία. Αν ήταν προικοθήρας θα προσέθετα άλλα 10 χρόνια και θα της έλεγα ότι είμαι 94. Ο Ruskin έκανε πρόταση γάμου στην δεκαοχτάχρονη Kathleen Olander όταν αυτός ήταν 68. Είπε όχι επειδή αυτός ήταν ήδη πολύ άρρωστος. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση άρρωστος και δεν σκόπευα να κάνω πρόταση γάμου, στην πραγματικότητα δεν πρότεινα τίποτα. Γνωρίζω τον «Ψιθυριστή», αυτόν που ακλουθούσε τους Ρωμαίους και τους υπενθύμιζε να μην είναι πολύ αλαζόνες, για να μη υποπέσουν στην ύβρη. Ο Harvey Weinstein, σαπίζοντας στη φυλακή και με 22 χρόνια ακόμη μπροστά του, θα έπρεπε να είχε ακούσει τον «Ψιθυριστή». Έχω δει μόνο τη θλιβερή πλευρά του Weinstein, εκείνης που παρακαλεί γυναίκες να κοιμηθούν μαζί του, εκείνης που υπόσχεται μεγάλους ρόλους και προσπαθεί να γίνει πολύ καλός φίλος. Δεν έχω δει τη φρικτή πλευρά του, όπου φέρεται να επιτίθεται και να βιάζει γυναίκες. Και θα πρέπει να είμαι προσεκτικός όταν αναφέρω τον Harvey. Ακόμη καταζητείται στο Λος Άντζελες για περισσότερους φερόμενους βιασμούς, αλλά αυτό που πιστεύω είναι ότι η υποκρισία της ηθικής ακεραιότητας του Hollywood θα έπρεπε να φάει 23 χρόνια και ο Harvey μόνο 5.

Αλλά εδώ είμαστε. Τα μέλη της Βουλής των Λόρδων αναγκάζονται να παρακολουθούν ένα κινηματογραφημένο σενάριο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται με τις γυναίκες. Πιστεύετε αυτές τις βλακείες; Τι θα απαιτήσουν από αυτούς στη συνέχεια, να μάθουν να ουρούν όρθιοι; Αυτοί, όποιοι κι αν είναι, θα πρέπει να δείχνουν ταινίες για το πώς να κρατήσεις στον χρόνο έναν γάμο -σαν τον δικό μου- και να μην επιτρέπουν στους συζύγους να αφήνουν τις γυναίκες τους. Ο -49 ετών- γάμος μου πρέπει να είναι το πρότυπο. Ωστόσο, μετά την Peggy, η γυναίκα μου δεν πρόκειται να με συγχωρήσει. Αλλά μπορεί να το ξεχάσει. Η Αλεξάνδρα είναι 117 ετών.