Του Απόστολου Κοτσάμπαση

Η γραμμή που χωρίζει την καθημερινότητα από την υπέρβασή της είναι πολύ λεπτή. Το ίδιο και περισσότερο ισχύει για τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά.

Ένα απλό παράδειγμα: Μεσημέρι σ’ ένα beach bar σε μια παραλία της Εύβοιας, τέλη Ιουλίου. Η μουσική παίζει δυνατά, κόσμος πολύς απολαμβάνει τη θάλασσα και τον καφέ του. Μια όμορφη εικόνα καλοκαιρινή. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο με δύο πιλότους, προσπαθεί να σβήσει μια φωτιά σε δάσος του νησιού. Πετώντας, κυριολεκτικά, υπό πολεμικές συνθήκες, αν λάβουμε υπόψη τα θερμικά ρεύματα κάτω από το αεροσκάφος. Δύο πιλότοι, με επιλογή τους, κοντράρουν με τα στοιχεία. Δύο πιλότοι, με επιλογή τους, αγωνίζονται να διατηρήσουν ανέπαφη την καθημερινότητα του beach bar αλλά κατ’ επέκταση και του καθενός μας. Αυτά που οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε δεδομένα, φυσικά δεν είναι, αν αυτοί οι δύο δεν τα καταφέρουν. Επειδή δεν μας ζητούν τίποτα, δεν σημαίνει ότι δεν τους τα οφείλουμε σχεδόν όλα. Σεβασμός και τιμή στον κυβερνήτη του Canadair Χρήστο Μουλά και τον ανθυποσμηναγό Περικλή Στεφανίδη. Και σιωπή.