“There is no such thing as bad weather, only different kinds of good weather” by John Ruskin
της Μαρίας Μυλωνά
Αυτές τις ημέρες βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα με τη θερμοκρασία να κατεβαίνει κατακόρυφα. Οι πρώτες νιφάδες χιονιού έχουν πέσει, τα βουνά μας λαμπυρίζουν στα λευκά τους σαν να έχουν μια γούνινη λευκή κουβέρτα επάνω τους. Η εικόνα αυτή μας επιστρέφει στα παιδικά μας χρόνια και με νοσταλγία επανέρχεται η επιθυμία για παιχνίδι.
Το εσωτερικό μας παιδί αναζητά τη διασκέδαση. Η ανάγκη μας για παιχνίδι δεν εξαφανίζεται καθώς μεγαλώνουμε, αλλά μπορεί να κρυφτεί κάτω από τις υποχρεώσεις μας. Ζωή χωρίς παιχνίδι είναι βαριά και μπορεί να προκαλέσει εξουθένωση. Ενώ οι διασκεδαστικά θετικές εμπειρίες χτίζουν γερές σχέσεις και θετικές αναμνήσεις. Αναλογιστείτε πότε παίξατε χιονοπόλεμο τελευταία φορά και τι συναίσθημα νιώσατε ή πόσο πιο κοντά νιώσατε με αυτούς που μοιραστήκατε στιγμές χαράς.
Παρόλο που η «εποχιακή συναισθηματική διαταραχή» (SAD = Seasonal Affective Disorder) συνδέεται με τους κρύους μήνες του χειμώνα κι επηρεάζει το 90% του πληθυσμού, με κύριο σύμπτωμα τη χαμηλή ενέργεια, σαν να πέφτουμε σε λήθαργο, το χιόνι έχει αποδειχθεί ότι έχει ευεργετικές ιδιότητες στη ψυχική μας υγεία. Υπάρχει η θεώρηση ότι επειδή αντανακλάται περίπου 95% φως, φωτίζεται και η διάθεση μας. Σε αντίθεση με το κανονικό έδαφος το οποίο αντανακλά περίπου το 20% του φωτός. Απ’ την άλλη υπάρχουν οι αποκαλούμενοι «weather junkies» όπου οι κακές καιρικές συνθήκες τους αναζωογονούν και τους διεγείρει να βγουν στη φύση.
Ακόμη και 20 λεπτά επαφής με δραστηριότητες στη φύση βελτιώνουν τη ψυχοσωματική μας κατάσταση. Μειώνεται η έκκριση κορτιζόλης, ορμόνη η οποία συνδέεται με το στρες. Επιπλέον αυξάνεται η ενσυνειδητότητα μας με το να αφοσιωνόμαστε στη στιγμή που ζούμε. Όταν περπατάμε στη φύση δίνουμε πολύ προσοχή στο να προσέξουμε που και πως πατάμε, στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, στους ήχους που υπάρχουν γύρω μας καθώς τα πάντα είναι πιο ήσυχα, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται η νοητική μας διαύγεια. Για αυτό κατά τη διάρκεια του χειμώνα χρειαζόμαστε κάτι ασυνήθιστο, όπως είναι το χιόνι – λόγω του ότι είναι διαθέσιμο για περιορισμένο χρονικό διάστημα –, για να μας παροτρύνει να βγούμε έξω, να φτιάξουμε έναν χιονάνθρωπο, να κάνουμε σκι ή απλά να παίξουμε όπως όταν ήμασταν παιδιά, μπαίνοντας σε ένα ‘happy child mode’ όπου αυξάνονται τα συναισθήματα θαυμασμού, ευγνωμοσύνης κι ευτυχίας.
Παρ’ όλα αυτά μην ξεχνάτε ότι το πως βιώνουμε κάποιες καταστάσεις είναι προσωπική εμπειρία και σίγουρα διαφορετική για τον κάθε έναν από εμάς. Συνεπώς κάτι που είναι ευεργετικό για κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα και για τους υπόλοιπους.
Η Μαρία Μυλωνά είναι Ψυχολόγος Υγείας και Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
Popular
